132
4. Der Traktat De quattuor modis conscientiarum
mea, salus mea [...] nec tardabit, quia pius est. [= Ps.-An-
selm, Oratio xx ad Christum, Sp. 902-5, vgl. oben n° 24].
(85) 116V—117v Invocatio matris virginis simul et filii. Anselmus. Sancta Ma-
ria et inter sanctos post Deum singulariter sancta Maria [...]
mala sua cum merere confitentem. [= Ps.-Anselm172, Oratio
L, Sp. 948-52]
(86) 117v—119r Invocatio utriusque virginis et Christi. Deus qui factus es
filius femine propter misericordiam [...] Benedictus Domi-
nus in aeternum; hat, fiat. [= Anselm von Canterbury,
Oratio VI (= LI, ed. PL) bis dignetur deficere, ed. Schmitt,
Bd. 4, S. 17; danach: Ps.-Anselm, Oratio LIL. Domina mater
per quam talem fratrem habemus [...] (ed. PL), Sp. 958f.]
(87) 119r De modo orandi. Sancte et vere orationis Inspirator et dator
[...] tua clementia obtinendo. Amen.
(88) 119v Ambrosius libro 3° de trinitate. Unde apostolus cum sciret
animam et angelos immortales [...] sine capacitate mutabili-
tatis est semper. [= Ambrosius, De fide, lib. III, cap. 3.19f.,
S. 368, 370]
(89) 119v Augustinus super illud: Sprevisti omnes discedentes [...] im-
pii interrogatio erit [= Augustinus, Enarrationes in Psal-
mos, In Psalmum CXVIII, Sermo XXIV.6, S. 1746]
Clamor ad Dominum qui fit ab orantibus [...] quando non
aliunde cogitatur. [= Augustinus, Enarrationes in Psalmos,
In Psalmum CXVIII, Sermo XXIX.l, S. 1763]
(90) 120r De passione Domini oratio devota [...] Precor te, amantis-
sime Domine [...] [sehr häufig überliefert]
(91) 120r-v Augustinus in Soliloquius suis libro i°. Deus per quem om-
nia que sine te nichil essent tendunt adesse [...] Deus qui
semper idem noverim me, noverim te. [= Augustinus,
Soliloquia, 1.2-6, II. 1, in: Ders., Selbstgespräche, Von der
Unsterblichkeit der Seele, ed. Harald Fuchs / Hanspeter
Müller (Sammlung Tusculum), München/Zürich: Artemis
1986, S. 8-16, 72]
(92) 121r-122r Domina mea sancta Maria perpetua virgo, virginum, mater
[...] [sehr häufig überliefert]
172 Wilmart hielt diese oratio (neben anderen) noch für „authentiques, parmi les plus authen-
tiques compositions spirituelles qui nous sont parvenues de saint Anselme.“ A. Wilmart, Au-
teurs spirituels, S. 480.
4. Der Traktat De quattuor modis conscientiarum
mea, salus mea [...] nec tardabit, quia pius est. [= Ps.-An-
selm, Oratio xx ad Christum, Sp. 902-5, vgl. oben n° 24].
(85) 116V—117v Invocatio matris virginis simul et filii. Anselmus. Sancta Ma-
ria et inter sanctos post Deum singulariter sancta Maria [...]
mala sua cum merere confitentem. [= Ps.-Anselm172, Oratio
L, Sp. 948-52]
(86) 117v—119r Invocatio utriusque virginis et Christi. Deus qui factus es
filius femine propter misericordiam [...] Benedictus Domi-
nus in aeternum; hat, fiat. [= Anselm von Canterbury,
Oratio VI (= LI, ed. PL) bis dignetur deficere, ed. Schmitt,
Bd. 4, S. 17; danach: Ps.-Anselm, Oratio LIL. Domina mater
per quam talem fratrem habemus [...] (ed. PL), Sp. 958f.]
(87) 119r De modo orandi. Sancte et vere orationis Inspirator et dator
[...] tua clementia obtinendo. Amen.
(88) 119v Ambrosius libro 3° de trinitate. Unde apostolus cum sciret
animam et angelos immortales [...] sine capacitate mutabili-
tatis est semper. [= Ambrosius, De fide, lib. III, cap. 3.19f.,
S. 368, 370]
(89) 119v Augustinus super illud: Sprevisti omnes discedentes [...] im-
pii interrogatio erit [= Augustinus, Enarrationes in Psal-
mos, In Psalmum CXVIII, Sermo XXIV.6, S. 1746]
Clamor ad Dominum qui fit ab orantibus [...] quando non
aliunde cogitatur. [= Augustinus, Enarrationes in Psalmos,
In Psalmum CXVIII, Sermo XXIX.l, S. 1763]
(90) 120r De passione Domini oratio devota [...] Precor te, amantis-
sime Domine [...] [sehr häufig überliefert]
(91) 120r-v Augustinus in Soliloquius suis libro i°. Deus per quem om-
nia que sine te nichil essent tendunt adesse [...] Deus qui
semper idem noverim me, noverim te. [= Augustinus,
Soliloquia, 1.2-6, II. 1, in: Ders., Selbstgespräche, Von der
Unsterblichkeit der Seele, ed. Harald Fuchs / Hanspeter
Müller (Sammlung Tusculum), München/Zürich: Artemis
1986, S. 8-16, 72]
(92) 121r-122r Domina mea sancta Maria perpetua virgo, virginum, mater
[...] [sehr häufig überliefert]
172 Wilmart hielt diese oratio (neben anderen) noch für „authentiques, parmi les plus authen-
tiques compositions spirituelles qui nous sont parvenues de saint Anselme.“ A. Wilmart, Au-
teurs spirituels, S. 480.