DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.33056#0076
76
G. A. Gerhard:
πνευμάτοον άπολήψιες άνά φλέβας. . (14 ff.)οθεν διαφθαρέντος
του α'ίματος καί τών πνευμάτων ού δυναμένων έν αύτω τάς
κατά φύσιν όδούς βαδίζειν καταψύξιές τε γίνοντοα ύπό τής
στάσιος καί σκοτώσεις καί άφωνίη κτλ.. . (19 ff.) ένθεν έπίληπτοι
γίνονται ή παραπλήγες, ήν..(80.τά ρεύματα) ύπό τών πνευ-
μάτων ού δυναμένων διεξιέναι καταξηρανθή.
19.10 f. του π]νευματος απο|[ληφθεντος Für dieses άπο-
λαμβάνειν = 'absperren’ yerweise ich neben dem schon oben
(S. 18) über das zugehörige Substantiv άπόληψις (= κατάληψις)
Bemerkten (s. aucli die πνευμάτων άπολήψιες o. unter 19,10 — 15)
auf Hipp. De morbo sacro 4 ήν γάρ στή που καί άποληφθή (τό
πνεΰμα), άκρατές γίνεται έκεΐνο τό μέρος όπου άν στή * τεκ-
μήριον δέ’ όκόταν καθημένω ή κατακειμένω φλέβια πιεσθή,
ώστε τό πνεΰμα μή διεξιέναι διά τής φλεβός, εύθύς νάρκη έχει.
19.11 μη] δυναμενου oder bei anderer Auffassung ου] δυνα-
μενου, wie in der oben zitierten Stelle von Περι διαίτης όξέων.
Deren Wendung τάς κατά φύσιν όδούς βαδίζειν ist auch zu ver-
gleiclien zu
19.11 f. κα|[τα φυσιν διοδ]ε[υ]ειν. Über κατά φύσιν wurde
zu 14,10 gesprochen. Das Yerbum selbst
19.12 διοδεύειν dürfte durch [Hipp.] De flat. 9 τοΰ πνεύ-
ματος ή διόδευσις genügende Stütze erhalten. Vgl. aucli Diokles
fr. 51 (Praxagoras) ους δή (sc. die φλεγματικοί χυμοί in der
Arterie bei Epilepsie) πομφολυγουμένους άποκλείειν τήν δίοδον
τοΰ άπό καρδίας ψυχικοΰ πνεύματος κτλ.
19,12 f. εις τον ο|[φθαλμον wirkt neben dem gleich darauf
folgenden Plural (19,14 τοις οφθ]αλμοις) auffallend, aber doch
wohl nicht störend.
19,18 f. εξ[αι]|[φνης, dem ein von συνβέβηκε regierter ingres-
siver Aorist wie στήναι (19,15) entsproclien haben wird, liest
man genau analog [Hipp.] De rat. vict. in morb. acut. (νόθα)
6 S 148 f. τό δέ άφωνον έξαίφνης γενέσθαι, φλεβών άπολήψιες
λυπέουσιν, ήν ύγιαίνοντι τόδε συμβή άνευ προφάσιος κτλ. und
Aphor. VI 51 όκόσοισιν ύγιαίνουσιν όδύναι γίνονται έξαίφνης
έν τή κεφαλή καί παραχρήμα άφωνοι κεΐνται καί ρέγκουσιν,
άπόλλυνται κτλ.
19.14 f. συνβεβ[η][[κε S. zu 1,11.
19.15 Möglich τάδ’έστίν. Nicht wohl δια[ statt διδ[. Am
Schlusse können (nicht müssen) 2 oder höchstens 3 Zeichen fehlen.
Das gleiche gilt vom Zeilenende
G. A. Gerhard:
πνευμάτοον άπολήψιες άνά φλέβας. . (14 ff.)οθεν διαφθαρέντος
του α'ίματος καί τών πνευμάτων ού δυναμένων έν αύτω τάς
κατά φύσιν όδούς βαδίζειν καταψύξιές τε γίνοντοα ύπό τής
στάσιος καί σκοτώσεις καί άφωνίη κτλ.. . (19 ff.) ένθεν έπίληπτοι
γίνονται ή παραπλήγες, ήν..(80.τά ρεύματα) ύπό τών πνευ-
μάτων ού δυναμένων διεξιέναι καταξηρανθή.
19.10 f. του π]νευματος απο|[ληφθεντος Für dieses άπο-
λαμβάνειν = 'absperren’ yerweise ich neben dem schon oben
(S. 18) über das zugehörige Substantiv άπόληψις (= κατάληψις)
Bemerkten (s. aucli die πνευμάτων άπολήψιες o. unter 19,10 — 15)
auf Hipp. De morbo sacro 4 ήν γάρ στή που καί άποληφθή (τό
πνεΰμα), άκρατές γίνεται έκεΐνο τό μέρος όπου άν στή * τεκ-
μήριον δέ’ όκόταν καθημένω ή κατακειμένω φλέβια πιεσθή,
ώστε τό πνεΰμα μή διεξιέναι διά τής φλεβός, εύθύς νάρκη έχει.
19.11 μη] δυναμενου oder bei anderer Auffassung ου] δυνα-
μενου, wie in der oben zitierten Stelle von Περι διαίτης όξέων.
Deren Wendung τάς κατά φύσιν όδούς βαδίζειν ist auch zu ver-
gleiclien zu
19.11 f. κα|[τα φυσιν διοδ]ε[υ]ειν. Über κατά φύσιν wurde
zu 14,10 gesprochen. Das Yerbum selbst
19.12 διοδεύειν dürfte durch [Hipp.] De flat. 9 τοΰ πνεύ-
ματος ή διόδευσις genügende Stütze erhalten. Vgl. aucli Diokles
fr. 51 (Praxagoras) ους δή (sc. die φλεγματικοί χυμοί in der
Arterie bei Epilepsie) πομφολυγουμένους άποκλείειν τήν δίοδον
τοΰ άπό καρδίας ψυχικοΰ πνεύματος κτλ.
19,12 f. εις τον ο|[φθαλμον wirkt neben dem gleich darauf
folgenden Plural (19,14 τοις οφθ]αλμοις) auffallend, aber doch
wohl nicht störend.
19,18 f. εξ[αι]|[φνης, dem ein von συνβέβηκε regierter ingres-
siver Aorist wie στήναι (19,15) entsproclien haben wird, liest
man genau analog [Hipp.] De rat. vict. in morb. acut. (νόθα)
6 S 148 f. τό δέ άφωνον έξαίφνης γενέσθαι, φλεβών άπολήψιες
λυπέουσιν, ήν ύγιαίνοντι τόδε συμβή άνευ προφάσιος κτλ. und
Aphor. VI 51 όκόσοισιν ύγιαίνουσιν όδύναι γίνονται έξαίφνης
έν τή κεφαλή καί παραχρήμα άφωνοι κεΐνται καί ρέγκουσιν,
άπόλλυνται κτλ.
19.14 f. συνβεβ[η][[κε S. zu 1,11.
19.15 Möglich τάδ’έστίν. Nicht wohl δια[ statt διδ[. Am
Schlusse können (nicht müssen) 2 oder höchstens 3 Zeichen fehlen.
Das gleiche gilt vom Zeilenende