DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.33311#0014
14
Richard Reitzenstein:
aufmerksam, die sich in der Schilderung des aus der Klausur
hervortretenden Antonius finden. Gerade diese Schilderung nun
berührt sich eng mit einem Abschnitt in dem βίος Πυθαγόρου des
Porphyrius (cap. 34. 35). Porphyrius berichtet hier über die δίαιτα
seines Helden im allgemeinen; dann fügt erhinzu: τά γε μήν πλεΐστα
όπότεϋεων άδύτοιςέγκαταδύσεσ'9·αι 1μέλλοι. κ α ί
ένταΰ-θ-α χρόνου τι,νός ένδιατρίψειν, άλίμοις
έχρήτο καί άδίψοις τροφαΐς. Die Zusammensetzung beider Speisen
wird beschrieben und hinzugefügt, daß nach der Aussage des
Pythagoras Demeter diese beiden Speisen dem Herakles bereitete,
als er durch die libysche Wüste wandern wollte. Hierauf beschreibt
Porphyrius die Wirkung nicht dieser beiden Speisen, sondern der
gesamten Lebensweise und Askese seines Helden, während Atha-
nasius an der betreffenden Stelle die Wirkung der zwanzigjährigen
Klausur und den Eindruck beschreibt, den er beim Heraustreten
erweckt. Man vergleiche die Worte:
Athanasius:
έκεΐνοι μέν ούν ώς ειδον, έ-9-αύ-
μαζον όρώντες αύτοΰ τ ό τ ε σ ώ -
ματήν αύτήν έ' ξ ι ν έχον καί
μήτε πιαν&έν, ώς άγύμναστον,
μήτε ί σ χ ν ω θ· έ ν , ώς άπό νη-
στειών καί, μάχης δαιμόνων’ τοιοΰ-
τος γάρ ήν, οίον καί πρό τής άνα-
χωρήσεως ήδεισαν αύτόν.
τής δέ ψυχής πάλιν καΕαρόν
τό ήΕος' οΰτε γάρ ύπό
άνίας συνεσταλμένον
ήν, οΰτε ύφ’ ήδονήςδια-
κεχυμένον, οΰτε ύπό γ έ -
λ ω τ ο ς ή κατηφείας σ υ ν ε -
χόμενον. 2 οΰτε γάρ έωρακώς
τόν οχλον έταράχΕη, οΰτε ώς ύπό
τοσούτων κατασπαζόμενος έγεγήθ-ει,
άλλ’ δλος ήν ’ίσος, ώς ύπό τοΰ
Porphyrius:
δθεν αύτώ κ α ι τό σώμα
ώσπερ έπΐ στά-Εμη τήν αύτήν
έ ξ ι ν διεφύλαττεν, ού ποτέ μέν
ύγιαΐνον, ποτέ δέ νοσοΰν, ούδέ αύ
ποτέ μέν πιαινόμενον καί
αύξανόμενον, ποτέ δέ λεπτυνό-
μενον κα'ι ίσχναινόμενον,
ή τε ψυχή τό δμοιον ή h ο ς
άεί διά τής οψεως παρεδήλου'
οΰτε γάρ ύφ’ ήδονής διεχεΐτο
πλέον ooh’ ,ύπ’ άνίας συνε-
στέλλετο, ούδ’ έπίδηλος ήν
χαρά ή λύπη κ ά τ ο χ ο ς , άλλ’
ούδέ γελάσαντα ή κλαύσαντά τίς
ποτ’ έκεΐνον έ-θ-εάσατο.
λόγου κυβερνώμενος καί έν τώ
κατά φύσιν έστώς.
1 Vgl. Athanasius c. 12 ρ. 861 Β ωσπερ έν άδύτοις έγκαταδυόμενος.
2 κάτοχον ist schlecht umschrieben. Die Erwähnung von Lachen und
Weinen paßt für Athanasius besonders schlecht.
Richard Reitzenstein:
aufmerksam, die sich in der Schilderung des aus der Klausur
hervortretenden Antonius finden. Gerade diese Schilderung nun
berührt sich eng mit einem Abschnitt in dem βίος Πυθαγόρου des
Porphyrius (cap. 34. 35). Porphyrius berichtet hier über die δίαιτα
seines Helden im allgemeinen; dann fügt erhinzu: τά γε μήν πλεΐστα
όπότεϋεων άδύτοιςέγκαταδύσεσ'9·αι 1μέλλοι. κ α ί
ένταΰ-θ-α χρόνου τι,νός ένδιατρίψειν, άλίμοις
έχρήτο καί άδίψοις τροφαΐς. Die Zusammensetzung beider Speisen
wird beschrieben und hinzugefügt, daß nach der Aussage des
Pythagoras Demeter diese beiden Speisen dem Herakles bereitete,
als er durch die libysche Wüste wandern wollte. Hierauf beschreibt
Porphyrius die Wirkung nicht dieser beiden Speisen, sondern der
gesamten Lebensweise und Askese seines Helden, während Atha-
nasius an der betreffenden Stelle die Wirkung der zwanzigjährigen
Klausur und den Eindruck beschreibt, den er beim Heraustreten
erweckt. Man vergleiche die Worte:
Athanasius:
έκεΐνοι μέν ούν ώς ειδον, έ-9-αύ-
μαζον όρώντες αύτοΰ τ ό τ ε σ ώ -
ματήν αύτήν έ' ξ ι ν έχον καί
μήτε πιαν&έν, ώς άγύμναστον,
μήτε ί σ χ ν ω θ· έ ν , ώς άπό νη-
στειών καί, μάχης δαιμόνων’ τοιοΰ-
τος γάρ ήν, οίον καί πρό τής άνα-
χωρήσεως ήδεισαν αύτόν.
τής δέ ψυχής πάλιν καΕαρόν
τό ήΕος' οΰτε γάρ ύπό
άνίας συνεσταλμένον
ήν, οΰτε ύφ’ ήδονήςδια-
κεχυμένον, οΰτε ύπό γ έ -
λ ω τ ο ς ή κατηφείας σ υ ν ε -
χόμενον. 2 οΰτε γάρ έωρακώς
τόν οχλον έταράχΕη, οΰτε ώς ύπό
τοσούτων κατασπαζόμενος έγεγήθ-ει,
άλλ’ δλος ήν ’ίσος, ώς ύπό τοΰ
Porphyrius:
δθεν αύτώ κ α ι τό σώμα
ώσπερ έπΐ στά-Εμη τήν αύτήν
έ ξ ι ν διεφύλαττεν, ού ποτέ μέν
ύγιαΐνον, ποτέ δέ νοσοΰν, ούδέ αύ
ποτέ μέν πιαινόμενον καί
αύξανόμενον, ποτέ δέ λεπτυνό-
μενον κα'ι ίσχναινόμενον,
ή τε ψυχή τό δμοιον ή h ο ς
άεί διά τής οψεως παρεδήλου'
οΰτε γάρ ύφ’ ήδονής διεχεΐτο
πλέον ooh’ ,ύπ’ άνίας συνε-
στέλλετο, ούδ’ έπίδηλος ήν
χαρά ή λύπη κ ά τ ο χ ο ς , άλλ’
ούδέ γελάσαντα ή κλαύσαντά τίς
ποτ’ έκεΐνον έ-θ-εάσατο.
λόγου κυβερνώμενος καί έν τώ
κατά φύσιν έστώς.
1 Vgl. Athanasius c. 12 ρ. 861 Β ωσπερ έν άδύτοις έγκαταδυόμενος.
2 κάτοχον ist schlecht umschrieben. Die Erwähnung von Lachen und
Weinen paßt für Athanasius besonders schlecht.