DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.37643#0030
30
R. Reitzenstein :
επί τής αβύσσου· χωρίς γάρ αύτοΰ ούτε αύξει το υγρόν ούτε απο-
λήγει,10. βουλευομένου δέ το τρίτον κακχάσαι έφάνη διά τής πικρίας
τού θεού Νους ή Φρένες11 κατέχων καρδίαν· έκλήθη12 Ερμής13, έκά-
χασε το τέταρτον 6 θεός καί έφάνη Γέννα κρατούσα σποράν14, έγέλασε
το πέμπτον καί γελών έστύγνασε καί έφάνη Μοίρα κατέχουσα ζυγόν,
μηνύουσα έν έαυτή τό δίκαιον15 είναι. 6 δέ Ερμής συνηρίσθη αύτή λέγων·
έν έμοί έστι τό δίκαιον, των δέ μαχομένων ό θεός εφη·16 έξ άμφοτέρων
τό δίκαιον φανήσεται· πάντα δέ υπό σέ έσται τά έν κόσμω. καί πρώτη
τό σκήπτρον έλαβε τού κόσμου, έκάκχασε τό εκτον καί ίλαρύνθη πολύ,
καί έφάνη Κρόνος17 κατέχων σκήπτρον μηνύον βασιλείαν καί έπέδωκεν
τω θεω τω πρώτοι κτιστώ τό σκήπτρον. καί λαβοον εφη· σύ την δόξαν
του φωτός περιθέμενος έση μετ’ εμέ.
10 καί διά τοΰτο τό υγρόν χωρίς αύτοΰ ούτε αύξει ούτε άπολήγει 11 καί Φρένες, gut.
12 καί έκλήθη 13 Hiernach δι’ ού τά πάντα μεθερμηνεύεται (verschrieben -νευσται)
έστιν δέ επί των φρένων, δι’ οΰ οίκονομήθη τό παν (zwei Fassungen sind
durcheinandergewirrt, δι’ ού οίκονομήθη τό παν wohl alt) 14 πάντων κρατούσα
σποράν, δι’ ής τά πάντα έσπάρη. 15 Hiernach Fassung I als Einschub aus zweitem
Exemplar λέγει την βάριν, έφ’ ή άναβαίνει άνατέλλων τω κόσμω. έστιν δέ (ver-
sprengtes Scholion zu dem vorausgehenden Gebet, oben S. 26,10) εφη δ’ αύτοΐς ό
θεός έξ άμ,φοτέρων είναι τό δίκαιον, πάντα δέ υπό σέ έσται τά έν κόσμω καί πρώτη
(hierauf Zauberformeln; Parallelfassung zum Folgenden) έκάκχασε το εκτον.
ούτως είχε τό άντίγραφον. 16 έφη αύτοΐς 11 17 So Dieterich, KPÖC Pap.
beidemal.
Die erste Fassung fährt hierauf fort: έβδομον κακχάσαν-
τος του θεού έγένετο Ψυχή, καί κακχάζων έδάκρυσε. <καί....>1
ίδιον τήν Ψυχήν έσύρισε, καί έκύρτανε ή γή καί έγέννησε [Πύθιον]2 δρά-
κοντα, δς τά πάντα προήδει. ίδιον τον δράκοντα 6 θεός έθαμβήθη καί
έπόππυσε. ποππύσαντος τού θεού έφάνη ένοπλός τις. ίδών ό θεός πάλιν
έπτοήθη, ώς ίσχυρότερον θεωρήσας, μήποτε ή γή έξέβρασε θεόν3, βλέ-
1 Lücke von mir angemerkt, nicht der Urgott kann vom Anblick der
Psyche überrascht sein.
2 Über die Einfügung des in die orientalische Kosmogonie nicht passen-
den Beiwortes vgl. 'Das Märchen von Amor und Psyche bei Apuleius' S. 81.
Der Schreiber hatte beidemal kurz vorher aus einem anderen Text die Be-
schreibung eines Amuletts kopiert, das Apollo, den Dreifuß und den Πύθιος
δράκων im Bilde zeigte; die Umschrift um letzteren gab dieselbe mystische
Namensform, die in der κοσμοποιία die erdgeborne Schlange bezeichnet.
Daher setzte der Schreiber, wie er an sie kam, beidemal das Beiwort πύθιον
(πυθικόν) ein.
3 έκβράση Dieterich, überflüssig. Der Gott fragt zweifelnd, ob die
sich aufbäumende Erde (vgl. Fassung II) einen (anderen) Gott ausgeworfen
oder hervorgesprudelt hat.
R. Reitzenstein :
επί τής αβύσσου· χωρίς γάρ αύτοΰ ούτε αύξει το υγρόν ούτε απο-
λήγει,10. βουλευομένου δέ το τρίτον κακχάσαι έφάνη διά τής πικρίας
τού θεού Νους ή Φρένες11 κατέχων καρδίαν· έκλήθη12 Ερμής13, έκά-
χασε το τέταρτον 6 θεός καί έφάνη Γέννα κρατούσα σποράν14, έγέλασε
το πέμπτον καί γελών έστύγνασε καί έφάνη Μοίρα κατέχουσα ζυγόν,
μηνύουσα έν έαυτή τό δίκαιον15 είναι. 6 δέ Ερμής συνηρίσθη αύτή λέγων·
έν έμοί έστι τό δίκαιον, των δέ μαχομένων ό θεός εφη·16 έξ άμφοτέρων
τό δίκαιον φανήσεται· πάντα δέ υπό σέ έσται τά έν κόσμω. καί πρώτη
τό σκήπτρον έλαβε τού κόσμου, έκάκχασε τό εκτον καί ίλαρύνθη πολύ,
καί έφάνη Κρόνος17 κατέχων σκήπτρον μηνύον βασιλείαν καί έπέδωκεν
τω θεω τω πρώτοι κτιστώ τό σκήπτρον. καί λαβοον εφη· σύ την δόξαν
του φωτός περιθέμενος έση μετ’ εμέ.
10 καί διά τοΰτο τό υγρόν χωρίς αύτοΰ ούτε αύξει ούτε άπολήγει 11 καί Φρένες, gut.
12 καί έκλήθη 13 Hiernach δι’ ού τά πάντα μεθερμηνεύεται (verschrieben -νευσται)
έστιν δέ επί των φρένων, δι’ οΰ οίκονομήθη τό παν (zwei Fassungen sind
durcheinandergewirrt, δι’ ού οίκονομήθη τό παν wohl alt) 14 πάντων κρατούσα
σποράν, δι’ ής τά πάντα έσπάρη. 15 Hiernach Fassung I als Einschub aus zweitem
Exemplar λέγει την βάριν, έφ’ ή άναβαίνει άνατέλλων τω κόσμω. έστιν δέ (ver-
sprengtes Scholion zu dem vorausgehenden Gebet, oben S. 26,10) εφη δ’ αύτοΐς ό
θεός έξ άμ,φοτέρων είναι τό δίκαιον, πάντα δέ υπό σέ έσται τά έν κόσμω καί πρώτη
(hierauf Zauberformeln; Parallelfassung zum Folgenden) έκάκχασε το εκτον.
ούτως είχε τό άντίγραφον. 16 έφη αύτοΐς 11 17 So Dieterich, KPÖC Pap.
beidemal.
Die erste Fassung fährt hierauf fort: έβδομον κακχάσαν-
τος του θεού έγένετο Ψυχή, καί κακχάζων έδάκρυσε. <καί....>1
ίδιον τήν Ψυχήν έσύρισε, καί έκύρτανε ή γή καί έγέννησε [Πύθιον]2 δρά-
κοντα, δς τά πάντα προήδει. ίδιον τον δράκοντα 6 θεός έθαμβήθη καί
έπόππυσε. ποππύσαντος τού θεού έφάνη ένοπλός τις. ίδών ό θεός πάλιν
έπτοήθη, ώς ίσχυρότερον θεωρήσας, μήποτε ή γή έξέβρασε θεόν3, βλέ-
1 Lücke von mir angemerkt, nicht der Urgott kann vom Anblick der
Psyche überrascht sein.
2 Über die Einfügung des in die orientalische Kosmogonie nicht passen-
den Beiwortes vgl. 'Das Märchen von Amor und Psyche bei Apuleius' S. 81.
Der Schreiber hatte beidemal kurz vorher aus einem anderen Text die Be-
schreibung eines Amuletts kopiert, das Apollo, den Dreifuß und den Πύθιος
δράκων im Bilde zeigte; die Umschrift um letzteren gab dieselbe mystische
Namensform, die in der κοσμοποιία die erdgeborne Schlange bezeichnet.
Daher setzte der Schreiber, wie er an sie kam, beidemal das Beiwort πύθιον
(πυθικόν) ein.
3 έκβράση Dieterich, überflüssig. Der Gott fragt zweifelnd, ob die
sich aufbäumende Erde (vgl. Fassung II) einen (anderen) Gott ausgeworfen
oder hervorgesprudelt hat.