DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.37643#0031
Die Göttin Psyche.
31
πων κάτω εις τήν γην έφη· ’Ιάω. έγεννήΤη 9-εος έκ του ήχους1, δς πάν-
των έστίν κύριος, ήρισεν αύτω δ πρότερος λέγων· εγώ τούτου ισχυρό-
τερος είμι. ό θεός έφη τω ίσχυρω2· συ μέν άπό ποππυσμοΰ τυγχάνεις,
ούτος δέ έξ ήχους, έσεσΕε άμφότεροι επί πάσης άνάγκης3.
Der zweite Schreiber hatte für diesen letzten Teil eine beträcht-
lich vollständigere Darstellung gefunden und ergänzte den Text
seiner Vorlage aus ihr, zersprengte aber dabei mehrfach die Ord-
nung der Erzählung. Sein Text lautet von der Rede des Urgottes
Κρόνος an: σύ τήν δόξαν του φωτός περιΤέμενος έση μετ’ εμέ] ως πρώ-
τος έπιδούς μοι σκήπτρον. πάντα δέ υπό σέ έσται τά προόντα καί τα μέλ-
λοντα. έν σοί πάσα δύναμις έσται τουδε περιΤεμένω τού φωτός τήν δόξαν,
ό δέ τρόπος4 τού φωτός έδειξέν τινα αύραν, έφη δ Τεός τή βασιλίσση-
σύ περιΤεμένη τήν αύραν τού φωτός έση μετ’ αύτόν περιέχουσα τά πάντα.
αύξήσεις τω φωτί απ’ αύτοΰ λαμβάνουσα καί πά<λι>ν5 άπολήξεις
δι’ αύτοΰ- συν σοί πάντα αύξήσει καί μειωΤήσεται. έκάκχασεν τό έβδο-
μον άσΤμησάμενος καί έγένετο Ψυχή, καί πάντα έκινήΤη. δ δέ
Τεός έφη- πάντα κινήσεις καί πάντα ίλαρυνΤήσεται Έρμου
σε δδηγοΰντος- τοΰτ’ είπόντος του Τεοΰ πάντα έκινήΤη
καί έπνευματώθη άκατασχέτως, δ δέ Τεός ίδών έπόππυσεν καί
πάντα έΤαμβήθη6 καί έφάνη διά του ποππυσμοΰ Φόβος κα-9ωπλισμένος.
είτα νεύσας εις τήν γην έσύρισε μέγα καί ή γή ήνοίγη λαβοΰσα τον ήχον
καί έγέννησεν ίδιον ζωον δράκοντα [πυθ-ικόν]7, δς προήδει τά πάντα διά
τον φθόγγον τοΰ 9-εοΰ. τοΰ δέ φανέντος έκύρτανεν ή γή καί ύψοδΤη πολύ,
δ δέ πόλος ηύστάΤησεν, καί έμελλον συνέρχεσΤαι8 * * 11. δ δέ 9-εός έφη' ’ Ιάω
1 εκστουηθουσ Pap. verb. ν. Dieterich, vgl. unten.
2 Der ισχυρός ist der ένοπλος, der ja aus dem ποππυσμός entstanden ist,
während Jao aus dem Klang der drei Vokale entsprungen ist. Beide ge-
meinsam walten der άνάγκη. Die Weltschöpfung fehlt.
3 Es folgt ein Zaubername, dann die Beschwörungsformel.
4 Mir unverständlich, ich vermutete στρόβος, τρόχος Prof. Ed. Schroeder.
5 So Leemans zweifelnd, παν Dieterich.
6 Richtiger in der ersten Rezension ό 0·εός έ-9·αμβή-9-η και έπόππυσεν, vgl.
in dieser πάλιν έπτοήΟ-η.
7 Vgl. oben S. 30 A. 2.
8 και μελλων συνερχεσ-8-αι (aus συνερχασ-9-αι) Pap. και μέλλων συνέργεσ-9-αι
Dieterich, indem er offenbar καί gleich καίπερ faßt. Das Bild wird verständ-
lich aus der manichäischen Kosmogonie, deren griechischen Wortlaut Titus
von Bostra bietet (1, 18 p. 10, 31 Lagarde ήτάκτει γάρ,. φησίν, ή ύλη ποτέ,
29 ρ. 11,38 καί ού πρότερον έπαύσαντο άλλήλοις έπανιστάμενοι, αύτή λέξει φησί.
11 ρ. 22,22 δτε τοίνυν (αύτή λέξει φησίν ή παρ’ αύτοΐς βίβλος) προς άλλήλους
στασιάζοντες έπεπόλασαν καί (χέχρι των με·9·ορίων. Auf den "Ορος ist hier über-
tragen, was in der manichäischen Urkunde von der Seele (dem Urmenschen)
31
πων κάτω εις τήν γην έφη· ’Ιάω. έγεννήΤη 9-εος έκ του ήχους1, δς πάν-
των έστίν κύριος, ήρισεν αύτω δ πρότερος λέγων· εγώ τούτου ισχυρό-
τερος είμι. ό θεός έφη τω ίσχυρω2· συ μέν άπό ποππυσμοΰ τυγχάνεις,
ούτος δέ έξ ήχους, έσεσΕε άμφότεροι επί πάσης άνάγκης3.
Der zweite Schreiber hatte für diesen letzten Teil eine beträcht-
lich vollständigere Darstellung gefunden und ergänzte den Text
seiner Vorlage aus ihr, zersprengte aber dabei mehrfach die Ord-
nung der Erzählung. Sein Text lautet von der Rede des Urgottes
Κρόνος an: σύ τήν δόξαν του φωτός περιΤέμενος έση μετ’ εμέ] ως πρώ-
τος έπιδούς μοι σκήπτρον. πάντα δέ υπό σέ έσται τά προόντα καί τα μέλ-
λοντα. έν σοί πάσα δύναμις έσται τουδε περιΤεμένω τού φωτός τήν δόξαν,
ό δέ τρόπος4 τού φωτός έδειξέν τινα αύραν, έφη δ Τεός τή βασιλίσση-
σύ περιΤεμένη τήν αύραν τού φωτός έση μετ’ αύτόν περιέχουσα τά πάντα.
αύξήσεις τω φωτί απ’ αύτοΰ λαμβάνουσα καί πά<λι>ν5 άπολήξεις
δι’ αύτοΰ- συν σοί πάντα αύξήσει καί μειωΤήσεται. έκάκχασεν τό έβδο-
μον άσΤμησάμενος καί έγένετο Ψυχή, καί πάντα έκινήΤη. δ δέ
Τεός έφη- πάντα κινήσεις καί πάντα ίλαρυνΤήσεται Έρμου
σε δδηγοΰντος- τοΰτ’ είπόντος του Τεοΰ πάντα έκινήΤη
καί έπνευματώθη άκατασχέτως, δ δέ Τεός ίδών έπόππυσεν καί
πάντα έΤαμβήθη6 καί έφάνη διά του ποππυσμοΰ Φόβος κα-9ωπλισμένος.
είτα νεύσας εις τήν γην έσύρισε μέγα καί ή γή ήνοίγη λαβοΰσα τον ήχον
καί έγέννησεν ίδιον ζωον δράκοντα [πυθ-ικόν]7, δς προήδει τά πάντα διά
τον φθόγγον τοΰ 9-εοΰ. τοΰ δέ φανέντος έκύρτανεν ή γή καί ύψοδΤη πολύ,
δ δέ πόλος ηύστάΤησεν, καί έμελλον συνέρχεσΤαι8 * * 11. δ δέ 9-εός έφη' ’ Ιάω
1 εκστουηθουσ Pap. verb. ν. Dieterich, vgl. unten.
2 Der ισχυρός ist der ένοπλος, der ja aus dem ποππυσμός entstanden ist,
während Jao aus dem Klang der drei Vokale entsprungen ist. Beide ge-
meinsam walten der άνάγκη. Die Weltschöpfung fehlt.
3 Es folgt ein Zaubername, dann die Beschwörungsformel.
4 Mir unverständlich, ich vermutete στρόβος, τρόχος Prof. Ed. Schroeder.
5 So Leemans zweifelnd, παν Dieterich.
6 Richtiger in der ersten Rezension ό 0·εός έ-9·αμβή-9-η και έπόππυσεν, vgl.
in dieser πάλιν έπτοήΟ-η.
7 Vgl. oben S. 30 A. 2.
8 και μελλων συνερχεσ-8-αι (aus συνερχασ-9-αι) Pap. και μέλλων συνέργεσ-9-αι
Dieterich, indem er offenbar καί gleich καίπερ faßt. Das Bild wird verständ-
lich aus der manichäischen Kosmogonie, deren griechischen Wortlaut Titus
von Bostra bietet (1, 18 p. 10, 31 Lagarde ήτάκτει γάρ,. φησίν, ή ύλη ποτέ,
29 ρ. 11,38 καί ού πρότερον έπαύσαντο άλλήλοις έπανιστάμενοι, αύτή λέξει φησί.
11 ρ. 22,22 δτε τοίνυν (αύτή λέξει φησίν ή παρ’ αύτοΐς βίβλος) προς άλλήλους
στασιάζοντες έπεπόλασαν καί (χέχρι των με·9·ορίων. Auf den "Ορος ist hier über-
tragen, was in der manichäischen Urkunde von der Seele (dem Urmenschen)