DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.39954#0045
Studien zur Kirchen- und Reichsreform des 15. Jahrhunderts. 37
papatu aliquod scisma inter se terminarunt nisi mediantibus quibus-
dam potentibus aliis et potissime imperatoribus et regibus Romanis,
ad quos principaliter spectabat, et per illos dicta scismata terminata
fuerunt.
Hoc idem puto, quod, ubi ageretur de statu pape, quia per
pravos eius actus publice scandalizaret ecclesiam et esset incorri-
gibilis aut hereticus vel alias magister erroris seu publice criminosus
aut inabilis ad presidendum tante dignitati, quod tunc eciam spec-
taret convocacio generalis concilii ad imperatorem aut regem Ro-
manorum, quia non est verisimile, quod eo nolente illud cardinales
facere auderent, timentes de periculo, si secus fieret, imminente
ipsis, et in hoc omnes episcopi et ecclesiastici prelati necnon sacer-
dotes et ecclesiastici viri eidem imperatori vel regi obedire tenentur.
Et quod rebelles sibi in hoc possit percellere ipsisque penas infligere
temporales, exemplum habemus de Jo. papa XII., qui propter
suam maliciam, lubricitatem et inordinatam vitam de papatu am-
motus fuit auctorizante Ottone primo magno augusto, nichilo-
minus super hoc de ipsius mandato clero Romano et aliquibus
prestancioribus et in lege peritis doctoribus Urbis necnon episcopis
illarum parcium convocatis ac illis et d. cardinalibus, qui tunc erant,
consencientibus, cui Leo papa VIII. vir venerabilis in papatu ex-
titit surrogatus1.
Si vero contingeret papam canonice electum et intronizatum
secundum ritum ecclesie, et qui ut talis pacifice per aliqua tempora
Romanam rexisset ecclesiam necnon pro papa per christianitatem
publice receptus et ut talis reputatus existeret, forsan per aliquem
sibi in hoc se postea opponentem ipsumque de papatu removere
seque in illo sibi prefici satagentem impediri, tunc imperator vel
rex Romanorum sua propria auctoritate eciam absque convoca-
cione concilii generalis, tamen cum bona modestia et sano consilio
iuris peritorum ac theologorum et aliquorum prudentum virorum
iuxta illud Salomonis2: ,Salus, ubi multa consilia‘, illum teme-
rarium capere et eciam tamquam iniustum invasorem sedis aposto-
lice sibique in hoc adherentes et consencientes punire posset iuxta
ipsius arbitrium voluntatis. Sic eciam fecit idem Otto primus
augustus, obsidendo Urbem longo tempore et demum vi ipsam
capiendo ipsis urbicolis tandem fame coartatis et gladio ultore
1 Die verschiedenen Formen der Erzählung von Johann XII. und Otto
dem Großen bei Dietrich stelle ich hinsichtlich ihrer Herkunft in der 2. Studie
2 Prov. 24, 6.
zusammen.
papatu aliquod scisma inter se terminarunt nisi mediantibus quibus-
dam potentibus aliis et potissime imperatoribus et regibus Romanis,
ad quos principaliter spectabat, et per illos dicta scismata terminata
fuerunt.
Hoc idem puto, quod, ubi ageretur de statu pape, quia per
pravos eius actus publice scandalizaret ecclesiam et esset incorri-
gibilis aut hereticus vel alias magister erroris seu publice criminosus
aut inabilis ad presidendum tante dignitati, quod tunc eciam spec-
taret convocacio generalis concilii ad imperatorem aut regem Ro-
manorum, quia non est verisimile, quod eo nolente illud cardinales
facere auderent, timentes de periculo, si secus fieret, imminente
ipsis, et in hoc omnes episcopi et ecclesiastici prelati necnon sacer-
dotes et ecclesiastici viri eidem imperatori vel regi obedire tenentur.
Et quod rebelles sibi in hoc possit percellere ipsisque penas infligere
temporales, exemplum habemus de Jo. papa XII., qui propter
suam maliciam, lubricitatem et inordinatam vitam de papatu am-
motus fuit auctorizante Ottone primo magno augusto, nichilo-
minus super hoc de ipsius mandato clero Romano et aliquibus
prestancioribus et in lege peritis doctoribus Urbis necnon episcopis
illarum parcium convocatis ac illis et d. cardinalibus, qui tunc erant,
consencientibus, cui Leo papa VIII. vir venerabilis in papatu ex-
titit surrogatus1.
Si vero contingeret papam canonice electum et intronizatum
secundum ritum ecclesie, et qui ut talis pacifice per aliqua tempora
Romanam rexisset ecclesiam necnon pro papa per christianitatem
publice receptus et ut talis reputatus existeret, forsan per aliquem
sibi in hoc se postea opponentem ipsumque de papatu removere
seque in illo sibi prefici satagentem impediri, tunc imperator vel
rex Romanorum sua propria auctoritate eciam absque convoca-
cione concilii generalis, tamen cum bona modestia et sano consilio
iuris peritorum ac theologorum et aliquorum prudentum virorum
iuxta illud Salomonis2: ,Salus, ubi multa consilia‘, illum teme-
rarium capere et eciam tamquam iniustum invasorem sedis aposto-
lice sibique in hoc adherentes et consencientes punire posset iuxta
ipsius arbitrium voluntatis. Sic eciam fecit idem Otto primus
augustus, obsidendo Urbem longo tempore et demum vi ipsam
capiendo ipsis urbicolis tandem fame coartatis et gladio ultore
1 Die verschiedenen Formen der Erzählung von Johann XII. und Otto
dem Großen bei Dietrich stelle ich hinsichtlich ihrer Herkunft in der 2. Studie
2 Prov. 24, 6.
zusammen.