Sitzungsberichte der
Heidelberger Akademie der Wissenschaften

Einfluß der Predigten Eckharts auf Cusanus.

43

sinistris erunt, separando edos
ab agnis.
Qui enim servit deo et alteri,
quod non est deus, non utique
deo solum servit, sed ei, quod
non est deus.

Dicit autem notanter „duo-
bus“. Nam potest homo1 alteri
servire quam deo, sed non nisi2
propter deum. Tunc enim, quia
deus finis est, non servit duobus,
sed uni. Idem enim est actus
quo amo id, quod ad finem, et
finem ipsum. Sed si illud3 alte-
rum est extra ordinem finis,
tunc peccatur, ymmo servitur
peccato, Ioh. 85: ,,qui facit pec-
catum, servus est peccati“. Om-
nis itaque non serviens deo aut
alteri cum domino, necesse est,
quod serviat peccato, nichili aut6
diabolo.
Dicit ,,dominis“. Nota: do-
minus est non ille cui servio, sed
id, propter quod servio. Sequi-
tur: „Non potestis deo servire
et mammone“. Fines enim7 non

ordine mali cadit sicut sinistrum
et privatio. (346) .... Rursus
quarto dic, quod „nemo potest
duobus dominis servire, deo et
mammonae“. Qui enim deo ser-
vit et alteri, quod non est deus,
servit utique ei, quod non est
deus. Quod si sic, servit non-
deo. Si servit non-deo, igitur
non servit deo. Gratia materiae
valet argumentum.
(347) Adhuc autem quinto:
qui servit „duobus“, deo et al-
teri, hoc alterum, si accipit sub
fine aut ad finem, qui deus est,
iam non sunt duo. Idem enim
simpliciter est actus quo amo
id, quod ad finem, et finem ip-
sum. Si vero illud4 ut extra or-
dinem finis, iam pecco, et per
consequens non servio deo, quin
immo servio peccato, Ioh. 8:
,,qui facit peccatum“. Ubi nota,
quod omnis non serviens deo aut
alteri cum deo, serviat necesse
est peccato, nihili et diabolo.
„Dominis“. Nota: dominus
est non ille, cui servio, sed illud,
propter quod servio. Unde se-
quitur: „non potestis deo ser-
vire et mammonae“, id est divi-

1 homo potest p.
2 non nisi om. p.
3 illud om. p.
4 Ergänze: amo.
5 Joh. 8, 34. Joh. 8 — mammone (im folgenden Abschnitt) läßt p aus.
6 autem V,. 7 enim om. p.