Sitzungsberichte der
Heidelberger Akademie der Wissenschaften

1. Nicolaus Cusanus und Ps. Dionysius im Lichte der Zitate 109

487. ebd.: Nota bene causam cur attributa divina in Deo re idem, in creatis
necessario differunt.
488. 177rb r. R. c. 5: An res verius habeant esse in Deo quam in se?
489. 177va 1. R. c. 5: Si res considerantur secundum naturam entitatis tune
verius sunt in Deo quia creatura in Deo est creatrix essentia, si
secundum propriam naturam est equus vel lapis, tune verius sunt
in se ipsis quia in Deo non sunt nisi exemplariter.
490. 177V') o. R. c. 5: Quomodo ens prius Omnibus et solum per creationem
producitur nullo praescripto, alia per informationem supra ens
praeexistens.
491. 177vb u. R. c. 5: De ente, vero, bono et uno. Nota bene
492. 178ra u. R. c. 5: Totum notandum.
493. 178rb r. R. c. 5: Nihil est enti addibile. Nota sic non est nisi ens et
modus entis.
494. 178rb r. R. c. 5: Nota regulam Aristotelis, qua saepe utitur.
495. ebd.: ,,Quod est“ est principium determinans. ,,Quod est“ et ,,quo
est“ in Deo secundum rem idem in aliis non est.
496. 178va o. R. c. 5: Ens reflexione una reflexum est vita, duabus intellec-
tus. — Nota intellectum dicentium unam esse formam.
497. 178va 1. R. c. 5: In libro „Fontis vitae“; in vita non est aliquid alie-
num a natura etc.
498. ebd.: Lux et illuminare differunt tantum sicut simplex et reflexum.
499. ebd.: „Hoc esse“ nihil habet admixtum, sed „quod est“.
500. 178vb u. R. c. 5: Nota principia idealia sive rationes ideales sunt,
etiam quae in primo non sunt essentialiter, sed tantum exemplari-
ter, sicut idea asini; aliae sunt etiam essentia ut vita, sapientia.
501. 179ra o. R. c. 5: De causis primordialibus, quae sunt species seu ideae.
De vocabulo praedestinationis.
502. 179rb r. R. c. 5: Zu „incomprehensibiliter“: Nota.
503. ebd.: Quattuor exempla quomodo universa exeunt a Deo.
504. 179va 1. R. c. 5: Hoc idem iteratum non inducit pluralitatem,
505. ebd.: De numero numerato et quo numeramus.
506. ebd.: Quid dat esse dualitati?
507. ebd.: Quidditas est semel.
508. 179vb o. R. c. 5: Quomodo punctus pars essentialis lineae licet non
integralis ?
509. 179vb u. R. c. 5: Nota quomodo quattuor exempla serviunt proposito.
510. 180ra o. R. c. 5: Nota: si rationes contrariorum possunt esse simul in
anima quia non sunt contrariae, fortius in Deo. Omnia, quae sig-
nantur, per esse informantur.
511. 180ra u. R. c. 5: Sicut figura continetur terminis, ita quidditas rei
essentialibus principiis.
512. 180rb r. R. c. 6: Deus non est esse creatum quia non immiscetur rebus,
sed esse creatum est in ipso sicut continente et providente.
513. ebd.: LItrum esse omnium creatorum dicatur in Deo per causam?
514. 180va 1. R. c. 6: Oportet aliquo modo dicere quod a primo in omnia
fluat una forma, quae sit similitudo suae essentiae, per quam omnia
esse ab ipso esse participant.