DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30530#0322
318 11. appellatio contra certos quosdam homines
Quae quidem Scripta nos hoc in loco et vice gravaminis pro iu- | Biib | stificatione
praesentis Appellationis repetimus atque pro repetitis haberi volumus.
Itaque Adversarii his omnibus posthabitis et contemptis, cum nos eodem anno secundum
Conventum Provincialem indixissemus, et conscriptam Reformationis formulam
(quam Capitulo aliqot ante diebus legendam inspiciendamque miseramus) 5
Ordinibus Provinciae exhibuissemus, precati, ut singuli Ordines certos aliquot eosque
eruditos, tranquillitatis Christianae amantes et bonos viros deligerent, qui cum
iis, quos ad eam rem nos daturi eramus, conceptam a nobis Reformationem instituendae
Religionis perlegerent, omnia eius capita diligenti animi iudicio excuterent
et, sicubi opus esset, corrigerent, breviter ita perficerent, ut verbo Dei quam maxime 10
consentanea essent atque ad restituendam Ecclesiis doctrinam et disciplinam Christi
quam efficacissime valerent, non solum hanc iustissimam et pernecessariam petitionem
contemptim reiecerunt, verum etiam librum a nobis oblatum contumeliose criminati
sunt, quasi innumerabilibus falsis et haereticis doctrinis praeceptisque scateret.
Cuius tamen rei ut fidem facerent ac probationes adferrent, adduci nullo modo 15
potuerunt, praetexentes angustiam temporis ad excutiendum librum non sufficientis
darique sibi tempus longius postulabant, ut scilicet universam Reformationem, quominus
ea piis ingeniis proponeretur, confutarent.
Quanquam autem nos tam insidiosam dilationis petitionem q reiicere optimo iure
potuissemus, praesertim cum Adversarii librum fere quatuordecim diebus ante- 20
quam reliqui Ordines inspiciendum accepissent ¹ et praemeditati ad hanc caussam
accessissent, meritoque, si quid habuissent reprehensione dignum, id coram aliis
Statibus provincialibus proponere, ac in medium proferre debuissent. Cum iuris et
moris sit, voces in communi et non seorsum dare, quo maturior fiat deliberatio per
congregatos.
25
Ne tamen ulla in re vel Adversariorum voluntati defuisse, vel Sancti ʳ huius conatus
progressum neglexisse videri possimus, placuit, ut Adversarii haberent duarum,
aut si opus esset, quatuor septimanarum spacium inter quod ea, quae improbarent
loca in libro nostro, monstrarent, et cur improbanda ducerent, simpliciter explicarent.
Et vicissim quae pro locis illis ex verbo Dei et caeteris Ecclesiae traditionibus 30
adduci possent, semotis adfectibus et odiis religiose cognoscerent.
Verum Adversarii nihil minus in animo habentes, quam cura- | Biiia | re, ut pia et
syncera Reformatio constitueretur, sed potius omni animi impetu in id incumbentes,
q) petionem: B.
r) sancti: B und C.
1. Gemeint ist der Entwurf der Reformationsordnung, ›Einfältiges Bedenken‹ (vgl. oben S. 312,
Anm.1).
Quae quidem Scripta nos hoc in loco et vice gravaminis pro iu- | Biib | stificatione
praesentis Appellationis repetimus atque pro repetitis haberi volumus.
Itaque Adversarii his omnibus posthabitis et contemptis, cum nos eodem anno secundum
Conventum Provincialem indixissemus, et conscriptam Reformationis formulam
(quam Capitulo aliqot ante diebus legendam inspiciendamque miseramus) 5
Ordinibus Provinciae exhibuissemus, precati, ut singuli Ordines certos aliquot eosque
eruditos, tranquillitatis Christianae amantes et bonos viros deligerent, qui cum
iis, quos ad eam rem nos daturi eramus, conceptam a nobis Reformationem instituendae
Religionis perlegerent, omnia eius capita diligenti animi iudicio excuterent
et, sicubi opus esset, corrigerent, breviter ita perficerent, ut verbo Dei quam maxime 10
consentanea essent atque ad restituendam Ecclesiis doctrinam et disciplinam Christi
quam efficacissime valerent, non solum hanc iustissimam et pernecessariam petitionem
contemptim reiecerunt, verum etiam librum a nobis oblatum contumeliose criminati
sunt, quasi innumerabilibus falsis et haereticis doctrinis praeceptisque scateret.
Cuius tamen rei ut fidem facerent ac probationes adferrent, adduci nullo modo 15
potuerunt, praetexentes angustiam temporis ad excutiendum librum non sufficientis
darique sibi tempus longius postulabant, ut scilicet universam Reformationem, quominus
ea piis ingeniis proponeretur, confutarent.
Quanquam autem nos tam insidiosam dilationis petitionem q reiicere optimo iure
potuissemus, praesertim cum Adversarii librum fere quatuordecim diebus ante- 20
quam reliqui Ordines inspiciendum accepissent ¹ et praemeditati ad hanc caussam
accessissent, meritoque, si quid habuissent reprehensione dignum, id coram aliis
Statibus provincialibus proponere, ac in medium proferre debuissent. Cum iuris et
moris sit, voces in communi et non seorsum dare, quo maturior fiat deliberatio per
congregatos.
25
Ne tamen ulla in re vel Adversariorum voluntati defuisse, vel Sancti ʳ huius conatus
progressum neglexisse videri possimus, placuit, ut Adversarii haberent duarum,
aut si opus esset, quatuor septimanarum spacium inter quod ea, quae improbarent
loca in libro nostro, monstrarent, et cur improbanda ducerent, simpliciter explicarent.
Et vicissim quae pro locis illis ex verbo Dei et caeteris Ecclesiae traditionibus 30
adduci possent, semotis adfectibus et odiis religiose cognoscerent.
Verum Adversarii nihil minus in animo habentes, quam cura- | Biiia | re, ut pia et
syncera Reformatio constitueretur, sed potius omni animi impetu in id incumbentes,
q) petionem: B.
r) sancti: B und C.
1. Gemeint ist der Entwurf der Reformationsordnung, ›Einfältiges Bedenken‹ (vgl. oben S. 312,
Anm.1).