DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30530#0645
5
10
15
ii.1. confessio tetrapolitana
641
gratiam dei. Si iam ʷ ipsi gratiae dei et redemptioni Iesu christi omnia accepta
retulerunt ˣ , nulla re magis eis gratificabimur, quam si et nos hisce presidiis
nitamur. | 244 ᵛ |
De Monachatu ʸ
Eadem vero causa quod omnis ᶻ iustificatio constat fide in Iesum christum
unde libertas nobis facta est rerum externarum omnium, Monachatus quoque
vincula laxari apud nos permisimus ᵃ . Videbamus enim hanc a divo Paulo
christianorum libertatem ubique graviter vindicari ᵇ ut rectus ᶜ quisque ᵇ ab
uno christo Iesu domino nostro ᵈ omnem iustitiam ᵈ et salutem petendam ᵉ ,
rebus vitae huius quibuslibet ᶠ libere suoque arbitratu, modo ut in utilitatem
semper proximorum ita in gloriam dei utatur, huc agente cum ᵍ spiritu christi,
adoptionis iustaeque libertatis largitore, Hanc cum libertatem retinemus,
servi sumus christi, qui cum pretio nos emerit nec vulgari quidem, sed inestimabili,
nempe sanguine suo illibatus ille agnus dei tam non licet istam libertatem
hominibus cedere, quam nephas est christi nos ʰ servituti eximere ʰ . Hinc
sane est, quod divus Paulus scribens Gall. ⁱ tantopere detestatus sit, quod se
illi divinae legis ceremoniis addixissent, cum ʲ tamen id ʲ multo excusatius esset,
quam dedi ᵏ iis, quas ex se comenti sunt homines. interpretatur autem id
esse ᶠ aspernari gratiam dei mortemque christi pro nihilo habere ˡ c. 2[20] ˡ .Et
w) korr. aus: tam: d.
x) tulerunt: a.
y) Monachatu. Cap. XII: A.
z) omnis nostra: a, A.
a) non aegre tulimus: a.
b)–b) qua quisque pro se certus: A.
c) certus: a.
d)–d) iusticiam omnem: a.
e) petendam, certus etiam: A.
f)–f) semper sicut in utilitatem proximorum, ita in gloriam Dei utendum esse, se et sua
omnia, sancto Christi spiritui, verae adoptionis et libertatis largitori, arbitranda, moderanda,
et cum in usus proximorum, tum gloriae Dei illustrationem, instituenda, exhibendamque, libere
permittat. Hanc cum libertatem retinemus, praestamus nos servos Christi, cum hominibus
eam prodimus, ipsorum nos inventis addicentes, a Christo ad homines, velut fugitivi
deficimus. Id quod hoc magis impie facimus, quo minus nos vulgari precio Christus sui iuris
fecit, qui nos sibi ab exitiabili satanae servitute sanguine suo vindicavit. Et haec caussa est,
cur D. Paulus scribens Galatis tantopere detestatus sit, quod illi ceremoniis legis, licet divinae,
se addixissent, cum id tamen, quod et supra ostendimus, multo excusatius esset, quam
earum se iugo permittere, quas ex se confinxerunt homines. Scripsit enim et ex vero, qui ceremoniarum
illarum iugum admisissent, eos: A.
g) tum: a.
h)–h) eximere servituti: a.
i) Galathis: a.
j)–j) id tamen: a.
k) vor den linken Rand geschrieben und eingewiesen für gestr.: de [unleserliches Wort]: d.
l)–l) fehlt in A.
10
15
ii.1. confessio tetrapolitana
641
gratiam dei. Si iam ʷ ipsi gratiae dei et redemptioni Iesu christi omnia accepta
retulerunt ˣ , nulla re magis eis gratificabimur, quam si et nos hisce presidiis
nitamur. | 244 ᵛ |
De Monachatu ʸ
Eadem vero causa quod omnis ᶻ iustificatio constat fide in Iesum christum
unde libertas nobis facta est rerum externarum omnium, Monachatus quoque
vincula laxari apud nos permisimus ᵃ . Videbamus enim hanc a divo Paulo
christianorum libertatem ubique graviter vindicari ᵇ ut rectus ᶜ quisque ᵇ ab
uno christo Iesu domino nostro ᵈ omnem iustitiam ᵈ et salutem petendam ᵉ ,
rebus vitae huius quibuslibet ᶠ libere suoque arbitratu, modo ut in utilitatem
semper proximorum ita in gloriam dei utatur, huc agente cum ᵍ spiritu christi,
adoptionis iustaeque libertatis largitore, Hanc cum libertatem retinemus,
servi sumus christi, qui cum pretio nos emerit nec vulgari quidem, sed inestimabili,
nempe sanguine suo illibatus ille agnus dei tam non licet istam libertatem
hominibus cedere, quam nephas est christi nos ʰ servituti eximere ʰ . Hinc
sane est, quod divus Paulus scribens Gall. ⁱ tantopere detestatus sit, quod se
illi divinae legis ceremoniis addixissent, cum ʲ tamen id ʲ multo excusatius esset,
quam dedi ᵏ iis, quas ex se comenti sunt homines. interpretatur autem id
esse ᶠ aspernari gratiam dei mortemque christi pro nihilo habere ˡ c. 2[20] ˡ .Et
w) korr. aus: tam: d.
x) tulerunt: a.
y) Monachatu. Cap. XII: A.
z) omnis nostra: a, A.
a) non aegre tulimus: a.
b)–b) qua quisque pro se certus: A.
c) certus: a.
d)–d) iusticiam omnem: a.
e) petendam, certus etiam: A.
f)–f) semper sicut in utilitatem proximorum, ita in gloriam Dei utendum esse, se et sua
omnia, sancto Christi spiritui, verae adoptionis et libertatis largitori, arbitranda, moderanda,
et cum in usus proximorum, tum gloriae Dei illustrationem, instituenda, exhibendamque, libere
permittat. Hanc cum libertatem retinemus, praestamus nos servos Christi, cum hominibus
eam prodimus, ipsorum nos inventis addicentes, a Christo ad homines, velut fugitivi
deficimus. Id quod hoc magis impie facimus, quo minus nos vulgari precio Christus sui iuris
fecit, qui nos sibi ab exitiabili satanae servitute sanguine suo vindicavit. Et haec caussa est,
cur D. Paulus scribens Galatis tantopere detestatus sit, quod illi ceremoniis legis, licet divinae,
se addixissent, cum id tamen, quod et supra ostendimus, multo excusatius esset, quam
earum se iugo permittere, quas ex se confinxerunt homines. Scripsit enim et ex vero, qui ceremoniarum
illarum iugum admisissent, eos: A.
g) tum: a.
h)–h) eximere servituti: a.
i) Galathis: a.
j)–j) id tamen: a.
k) vor den linken Rand geschrieben und eingewiesen für gestr.: de [unleserliches Wort]: d.
l)–l) fehlt in A.