Χρυσοΰν γένος (fr. 316)

499

fr. 316 Κ.-Α. (290-291-292 Κ.)
ώ καλλίστη πόλι πασών όσας Κλέων έφορά,
ώς εύδαίμων πρότερόν τ’ ήσθα, νΰν δε μάλλον έση
έδει πρώτον μεν ύπάρχειν πάντων ίσηγορίαν
πώς ούν ούκ άν τις όμιλών χαίροι τοιάδε πόλει,
5 ϊν’ έξεστιν πάνυ λεπτώ κακώ τε τήν ιδέαν
2 πρότερόν τ’ ήσθα Heph. : ΓΡΩΤΕΡΩΝ ΤΕΣΕΑ Priscian. δέ Heph. : ΤΕ Priscian.
έση Heph. : ΕΣΕΙ Priscian. 2-3 έσει, / εί δει Bergk 3 πρώτον Aldine :
ΤΡΩΤΩΝ Priscian. ίσηγορίαν Aldine : ΣΗΓΟΡΙΑΝ Priscian. 4 πώς ούν ούκ
Priscian. : (Β.) ούκούν πώς Fritzsche όμιλών χαίροι Scaliger : ΟΜΙΛΟΝ ΧΑΙΡΙ
Priscian.
Ο fairest city of all, however many Cleon surveys,
how fortunate you were before, and now you will be more so
First, everyone ought to have had an equal right to speak
How would anyone not be happy to associate with such a city,
5 where an utterly thin and ugly man can
Priscian. De metr. Ter. 26 (Grammatici Latini III p. 429.1-10)
Hephaestion quoque metricus ostendit comicum epionicum spondeos paribus locis habens
iambicarum (-orum codd.) συζυγιών, id est coniugationum, ut est apudEupolin infabula
quae dicitur Χρυσοΰν γένος (w. 1-2):-. idem (w. 3-5):-. hi omnes locisparibus
spondeos habent
The metrician Hephaestion also illustrates a comic epionicum that has spondees with
matching sections of iambic syzygies, i. e. of combinations, as is the case in Eupolis
in the play called Chrysoun genos (vv. 1-2):-. The same author (vv. 3-5):-. All
these (verses) have spondees with matching sections
Heph. Enchiridion 16.4, p. 57.11-17 Consbruch
τάχα δέ καί τό κωμικόν [τό] καλούμενον έπιωνικόν πολυσχημάτιστον συνέθεσαν·
μάλιστα δ’ έν αύτώ άταξία πολλή, ή τούς σπονδείους έπ’ άρτιου χώρας έχουσα τών
ιαμβικών συζυγιών, οίον παρ’ Εύπόλιδι έν Χρυσώ γένει (νν. 1-2)·-
But perhaps they also composed the comic verse known as an epidnikon as a poly-
schematist. In this (verse) there is a particularly substantial degree of disorder, as it
involves spondees in a position matching the iambic syzygies, for example in Eupolis
in Chrysoun genos (vv. 1-2):-
Σ metr. Pi. O. 13
γίνεται δέ έν τοΐς έπιωνικοϊς ή άταξία, ώς έν τώ (ν. 1)·-
There is disorder in the epionika, as in the line (v. 1):-