DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.37781#0009
Griechische Papyri.
9
πρόδομα-Schuld des Verpächters normalerweise durch das έκφόριον
des einen Jahres, auf das die Pacht geschlossen wird, gedeckt.
Wenn also dem Pächter-Gläubiger die Befugnis zum έπιγεωργεΐν
eingeräumt wird, so rechnen die Parteien dabei offenbar mit dem
Hinzutritt neuer Schulden des Verpächters. Auch für diese künftigen
Schulden sollen die Nutzungen haften. Es ist nichts anderes als
der Gedanke des pignus Gorchanum, der uns hier in einer Urkunde
des 3. vorchristlichen Jahrhunderts entgegentritt.
In der schwierigen Frage nach einer etwa dinglich gesicherten
Stellung des Nutzungsberechtigten1 ergibt unser Papyrus nichts. Es
fehlt in ihm eine Bestimmung wie die in P. Teb. I 105, 1. 36 f., der
für diese Frage große Bedeutung zukommen dürfte.
[Βασιλεύοντος Πτολεμαίου το[ΰ Πτολεμαίου και Β]ερενίκης θεών
| Ευεργ |ετών έτους ένάτο| υ έφ’ ίερειης Άνδρονί |κου τοΰ Νικάνο-
| ρος Α |λε£άνδρου καί θεών Σωτήρυυν και θεών Αδελφών και θεών
|Ευε]ργετών και θεών Φιλοπατόρων, κανηφόρου Αρσινόης Φι-
λαδέλφου Πτολεμαίδος τής (Πτολεμαίου τοΰ) Εμπεδίυυνος μηνός Πανήμου
εν Θώλθει τοΰ ΟΕυρυγχίτου. Έμίσθωσεν Απολλώνιος
Μακεδών τριακοντάρουρος κληροΰχος τών οΰπω ύφ’ η-
γεμόνα Νεοπτολεμωι Νουμηνίου Πέρσηι τής έπιγο-
νής τόν έαυτοΰ κλήρον ολον εις ενιαυτόν σπόρον
και θερισμόν ενα- άρ[Ε]ει δε ό σπόρος τής μισθ|ώσ|εως εν
τώι δεκάτ| ωι ετ |ει ών οί καρποί εις τό έν| δεκα]τον έτος,
άσπερμοι άκ| ίνδυ]νον πλήν άβροχου έκφ| ορίου] πυρών
άρταβ[ώ ]ν [έ]Ε[ήκον |τα' εάν δε τις γή άβροχ| ος γένηται, παρα-1
δεχέ] σθυυ Άπολλών]ιος Νεοπ[τ]ολέμ[ω]ι κα[.|
έκφ[όριον τής άβ]ρόχου γής γενομένη[ς. Τά δε έκφό-]
ρια [τά συγγεγρα |μμένα άποδότω Νεοπτόλεμο[ς Απολ-1
λυυ[νίωι έμ] μηνί Δύστρυυι τοΰ ενδεκάτου ετου[ς σΐ-]
τον [καθα|ρ[ό|ν καί άδολον τόν γενόμενον εν τώ| ι κλή-]
ρωι μ[έτρ]ωι χόι δικαίαιι μετρήσει δικαίαι καί ά[πε-]
νεγ[κά]τω εις Θώλθιν ου άν Απολλώνιος συντ| ά ]Εηι
[ ίδίυυι άνη |λώ| μα]τι' εάν δέ μή άποδώι κατά τά γεγραμ-
1 cf. Mitteis, Grundzüge, ρ. 153. Partsch, 1. c. Levy, Gruchots Beiträge,
Bd. 56, p. S13 f.
9
πρόδομα-Schuld des Verpächters normalerweise durch das έκφόριον
des einen Jahres, auf das die Pacht geschlossen wird, gedeckt.
Wenn also dem Pächter-Gläubiger die Befugnis zum έπιγεωργεΐν
eingeräumt wird, so rechnen die Parteien dabei offenbar mit dem
Hinzutritt neuer Schulden des Verpächters. Auch für diese künftigen
Schulden sollen die Nutzungen haften. Es ist nichts anderes als
der Gedanke des pignus Gorchanum, der uns hier in einer Urkunde
des 3. vorchristlichen Jahrhunderts entgegentritt.
In der schwierigen Frage nach einer etwa dinglich gesicherten
Stellung des Nutzungsberechtigten1 ergibt unser Papyrus nichts. Es
fehlt in ihm eine Bestimmung wie die in P. Teb. I 105, 1. 36 f., der
für diese Frage große Bedeutung zukommen dürfte.
[Βασιλεύοντος Πτολεμαίου το[ΰ Πτολεμαίου και Β]ερενίκης θεών
| Ευεργ |ετών έτους ένάτο| υ έφ’ ίερειης Άνδρονί |κου τοΰ Νικάνο-
| ρος Α |λε£άνδρου καί θεών Σωτήρυυν και θεών Αδελφών και θεών
|Ευε]ργετών και θεών Φιλοπατόρων, κανηφόρου Αρσινόης Φι-
λαδέλφου Πτολεμαίδος τής (Πτολεμαίου τοΰ) Εμπεδίυυνος μηνός Πανήμου
εν Θώλθει τοΰ ΟΕυρυγχίτου. Έμίσθωσεν Απολλώνιος
Μακεδών τριακοντάρουρος κληροΰχος τών οΰπω ύφ’ η-
γεμόνα Νεοπτολεμωι Νουμηνίου Πέρσηι τής έπιγο-
νής τόν έαυτοΰ κλήρον ολον εις ενιαυτόν σπόρον
και θερισμόν ενα- άρ[Ε]ει δε ό σπόρος τής μισθ|ώσ|εως εν
τώι δεκάτ| ωι ετ |ει ών οί καρποί εις τό έν| δεκα]τον έτος,
άσπερμοι άκ| ίνδυ]νον πλήν άβροχου έκφ| ορίου] πυρών
άρταβ[ώ ]ν [έ]Ε[ήκον |τα' εάν δε τις γή άβροχ| ος γένηται, παρα-1
δεχέ] σθυυ Άπολλών]ιος Νεοπ[τ]ολέμ[ω]ι κα[.|
έκφ[όριον τής άβ]ρόχου γής γενομένη[ς. Τά δε έκφό-]
ρια [τά συγγεγρα |μμένα άποδότω Νεοπτόλεμο[ς Απολ-1
λυυ[νίωι έμ] μηνί Δύστρυυι τοΰ ενδεκάτου ετου[ς σΐ-]
τον [καθα|ρ[ό|ν καί άδολον τόν γενόμενον εν τώ| ι κλή-]
ρωι μ[έτρ]ωι χόι δικαίαιι μετρήσει δικαίαι καί ά[πε-]
νεγ[κά]τω εις Θώλθιν ου άν Απολλώνιος συντ| ά ]Εηι
[ ίδίυυι άνη |λώ| μα]τι' εάν δέ μή άποδώι κατά τά γεγραμ-
1 cf. Mitteis, Grundzüge, ρ. 153. Partsch, 1. c. Levy, Gruchots Beiträge,
Bd. 56, p. S13 f.