DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.38927#0069
Studien zur Spätscholastik. III.
69
c) Joh. de Lutra an Joh. de Wesalici. 13. 11. 1472.
Magister Johannes de Lutra predicator Maguntiacensis. Sum-
mam veritatem pro salute! Cogitis me, doctor egregie, veritatis
amore litteris etsi imperito sermone cudere, quibus siquid minus
compte aut luculenter dixero parcitea! Theoricam primam quam
maxime tenetis, videlicet. „Nec papa nec sacra concilia quicquam
potest vel possunt sub peccato mortali precipere aut statuere, sed
dumtaxat sub temporali cohercione“. Cuius contradictorie, qui
trita via incedere voluerit (quod persuasum est), assenciet; neve
illud, quod Ecclesiastes videlicet ( ?) Salomon soli imprecatur sibi* 1,
conveniat, probare nitimini auctoritatibus quampluribus.
Primo Jacobi 4: ,,Unus est legislator et iudex, qui potest per-
dere et liberare“2. Dico ego illud verum esse de perdente et libe-
rante auctoritate propria, sed et papa aut ecclesia perdit aut liberat
auctoritate derivata. Quam duplicitatem ex illo habemus evan-
gelii Joh. 5: „Pater non iudicat quemquam, sed omne iudicium
dedit filio“3. Ecce dicit „patrem non iudicare“, tarnen vosipse con-
ceditis, quod deus et pater perdit et liberat et per consequens
iudicat. Item Matth. 19: „Sedebitis supra sedes iudicantes“4. Sic
deus absolvit peccatorem, et tarnen Petrus, cui potestas ad hoc
tradita est, etiam absolvit Matth. 165 et „Pasee oves meas“ Joh.
ultimo6; potissime, quod unum est tribunal (et) iudicis et vicarii.
Quo sit et ipse quem vel papa vel ecclesia perdit aut liberat et
deus perdit et liberat, iuxta illud: „Quodcumque solveritis etc.“7.
Quid facit, dummodo aut secundum divinam legem aut praeter
divinam legem egerit ? Secus si contra divinam legem ageret, quia
„non potest in destructionem“8, ut vosipse scribitis. [Quod] veri-
tatem habet, ostendo ex generalitate commissionis, eo quod dixerit
Petro: „Quodcumque ligaveritis etc.“ Auctoritates quas humanas
vocatis, et rationes adducerem, sed [hanc] viam adduci mihi pre-
clusistis et solas rationes ad divinam scripturam acceptare vos
tangitis.
a parcipite. S.
1 Anspielung auf Ec. 1, 2ff.
2 7c. 7, 12.
3 Jo. 5, 22.
4 Mt. 19, 28.
5 Mt. 16, 19.
6 Jo. 21, 16ff.
7 Ml. 16, 19.
8 2. Cor. 13, 10.
69
c) Joh. de Lutra an Joh. de Wesalici. 13. 11. 1472.
Magister Johannes de Lutra predicator Maguntiacensis. Sum-
mam veritatem pro salute! Cogitis me, doctor egregie, veritatis
amore litteris etsi imperito sermone cudere, quibus siquid minus
compte aut luculenter dixero parcitea! Theoricam primam quam
maxime tenetis, videlicet. „Nec papa nec sacra concilia quicquam
potest vel possunt sub peccato mortali precipere aut statuere, sed
dumtaxat sub temporali cohercione“. Cuius contradictorie, qui
trita via incedere voluerit (quod persuasum est), assenciet; neve
illud, quod Ecclesiastes videlicet ( ?) Salomon soli imprecatur sibi* 1,
conveniat, probare nitimini auctoritatibus quampluribus.
Primo Jacobi 4: ,,Unus est legislator et iudex, qui potest per-
dere et liberare“2. Dico ego illud verum esse de perdente et libe-
rante auctoritate propria, sed et papa aut ecclesia perdit aut liberat
auctoritate derivata. Quam duplicitatem ex illo habemus evan-
gelii Joh. 5: „Pater non iudicat quemquam, sed omne iudicium
dedit filio“3. Ecce dicit „patrem non iudicare“, tarnen vosipse con-
ceditis, quod deus et pater perdit et liberat et per consequens
iudicat. Item Matth. 19: „Sedebitis supra sedes iudicantes“4. Sic
deus absolvit peccatorem, et tarnen Petrus, cui potestas ad hoc
tradita est, etiam absolvit Matth. 165 et „Pasee oves meas“ Joh.
ultimo6; potissime, quod unum est tribunal (et) iudicis et vicarii.
Quo sit et ipse quem vel papa vel ecclesia perdit aut liberat et
deus perdit et liberat, iuxta illud: „Quodcumque solveritis etc.“7.
Quid facit, dummodo aut secundum divinam legem aut praeter
divinam legem egerit ? Secus si contra divinam legem ageret, quia
„non potest in destructionem“8, ut vosipse scribitis. [Quod] veri-
tatem habet, ostendo ex generalitate commissionis, eo quod dixerit
Petro: „Quodcumque ligaveritis etc.“ Auctoritates quas humanas
vocatis, et rationes adducerem, sed [hanc] viam adduci mihi pre-
clusistis et solas rationes ad divinam scripturam acceptare vos
tangitis.
a parcipite. S.
1 Anspielung auf Ec. 1, 2ff.
2 7c. 7, 12.
3 Jo. 5, 22.
4 Mt. 19, 28.
5 Mt. 16, 19.
6 Jo. 21, 16ff.
7 Ml. 16, 19.
8 2. Cor. 13, 10.