Sitzungsberichte der
Heidelberger Akademie der Wissenschaften

64

Otto Weinreich:

Petron.
ut postero die vidit unam sine cadavere crucem,
veritus supplicium, mulieri quid accidisset exponit:

nec se expectaturum iudicis sententiam, sed gladio ius dicturum ignaviae suae.
commodaret ergo illa perituro locum et fatale conditorium familiari ac vivo faceret.
7 mulier non minus misericors quam puclica „ne istud“ inquit „dii sinant, ut
eodem tempore duorum mihi carissimorum hominum duo funera spectem. malo
mortuum impendere quam vivum occidere“. 8 secundum hanc orationem
iubet ex arca corpus mariti sui tollt atque Uli, quae vacabat, cruci afßgi. usus
est miles ingenio prudentissimae feminae,
[cf. § 6]

posieroque die populus miratus est, qua ratione mortuus isset in crucem.’’
113, 1 risu excepere fabulam nautae, [et] erubescente non mediocriter Tryphaena
vultumque super cervicem Gitonis amabüiter ponente. 2 at non Lichas risit, sed
iratum commovens cciput (si iustus’ inquit Imperator fuisset, debuit patris fa-
miliae corpus in monumentum referre, mulierem affigere cruci’’.