DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42023#0099
1. Nicolaus Cusanus und Ps. Dionysius im Lichte der Zitate
99
171. ebd.: Humana natura verissime fuit in Christo.
172. ebd.: Deus quomodo mensura.
173. ebd.: Nota Deum non esse substantiam modo quo cognoscimus eam
sed modo, quo non est in genere, non cognoscimus.
174. 87vb o. R. c. 1: Mens potest uniri Deo inquantum est obiectum eius
attingendo ad ipsum secundum rationem, secundum quam sibi ob-
iectum est. — Secundo nota quoniam veritas et obiectum mentis
tune Deum in veritate attingendo attingit in obiecto et non secun-
dum omnem ambitum infinitatis eius.
175. ebd.: Textkorrektur: Quamcumque.
176. 87vb u. R. c. 1: Nota quomodo mens unita Deo potest crescere.
177. 88ra o. R. c. 1: Mens est intellectus, cuius infimum est supremum ra-
tionis et infimum rationis est supremum sensus.
178. 88rb r. R. c. 1: Nota quomodo veritas rectitudo.
179. ebd.: Quomodo veritas est puritas.
180. 88va 1. R. c. 1: Nota quare Deus potest nominari a creaturis et exem-
plum de rectitudine et ligno nota.
181. ebd.: David de Dinanto.
182. 89rb r. R. c. 1: De nomine quattuor litterarum.
183. 89va 1. R. c. 1: Nota quare nomen ,,Qui est “ est magis remotum a
cognitione nostra et per hoc omnia alia.
184. ebd.: Non est inconveniens Deum esse supra se.
185. 89vb u. R. c. 1: Deus in diabolo in quantum est mens et ita in homine
peccatore in quantum homo.
186. 90ra u. R. c. 1: Quomodo Deus est ut cognoscens in certis, in aliis ut
operans.
187. ebd.: Ex terra principaliter ut materia subsistit corpus.
188. 90rb r. R. c. 1: Quomodo Deus omnia in omnibus causaliter non essen-
tialiter.
189. 90vb o. R. c. 2: In Deo non est unitio secundum rem, sed secundum
rationem. Quomodo alia ratio bonitatis alia scientiae Dei secundum
quod unumquodque refertur ad proprium actum; sunt tarnen unum
realiter, quia Deus est quidquid habet.
190. 91ra l.R. c.2: Textkritische Bemerkung zu der Stelle: „Ad quartum
dicendum“: multum deficit.
191. 91rb r. R. c. 2: Bonitas se habet ad raodum termini.
192. ebd.: Plura attributa Dei secundum apostolum.
193. ebd.: Bonitas divina est substantia eius.
194. ebd.: Solus Deus bonus essentialiter.
195. ebd.: Quod inest alicui essentialiter non habet causam (Avicenna).
196. 91va 1. R. c. 2: Bonitas dicit essentiam communem tribus personis.
197. ebd.: In Deo non est nec universale nec particulare.
198. 92ra o. R. c. 2: Filius in divinis non a se sed per se habet.
199. 92rb o. R. c. 2: Convenit Deo esse personam etiam si non essent per-
sonae distinctae relatione originis.
200. ebd.: „Quid est“ convenit tribus personis.
201. ebd.: Essentia consideratur ut absoluta et ut perfecta subsistens.
202. ebd.: De vita.
99
171. ebd.: Humana natura verissime fuit in Christo.
172. ebd.: Deus quomodo mensura.
173. ebd.: Nota Deum non esse substantiam modo quo cognoscimus eam
sed modo, quo non est in genere, non cognoscimus.
174. 87vb o. R. c. 1: Mens potest uniri Deo inquantum est obiectum eius
attingendo ad ipsum secundum rationem, secundum quam sibi ob-
iectum est. — Secundo nota quoniam veritas et obiectum mentis
tune Deum in veritate attingendo attingit in obiecto et non secun-
dum omnem ambitum infinitatis eius.
175. ebd.: Textkorrektur: Quamcumque.
176. 87vb u. R. c. 1: Nota quomodo mens unita Deo potest crescere.
177. 88ra o. R. c. 1: Mens est intellectus, cuius infimum est supremum ra-
tionis et infimum rationis est supremum sensus.
178. 88rb r. R. c. 1: Nota quomodo veritas rectitudo.
179. ebd.: Quomodo veritas est puritas.
180. 88va 1. R. c. 1: Nota quare Deus potest nominari a creaturis et exem-
plum de rectitudine et ligno nota.
181. ebd.: David de Dinanto.
182. 89rb r. R. c. 1: De nomine quattuor litterarum.
183. 89va 1. R. c. 1: Nota quare nomen ,,Qui est “ est magis remotum a
cognitione nostra et per hoc omnia alia.
184. ebd.: Non est inconveniens Deum esse supra se.
185. 89vb u. R. c. 1: Deus in diabolo in quantum est mens et ita in homine
peccatore in quantum homo.
186. 90ra u. R. c. 1: Quomodo Deus est ut cognoscens in certis, in aliis ut
operans.
187. ebd.: Ex terra principaliter ut materia subsistit corpus.
188. 90rb r. R. c. 1: Quomodo Deus omnia in omnibus causaliter non essen-
tialiter.
189. 90vb o. R. c. 2: In Deo non est unitio secundum rem, sed secundum
rationem. Quomodo alia ratio bonitatis alia scientiae Dei secundum
quod unumquodque refertur ad proprium actum; sunt tarnen unum
realiter, quia Deus est quidquid habet.
190. 91ra l.R. c.2: Textkritische Bemerkung zu der Stelle: „Ad quartum
dicendum“: multum deficit.
191. 91rb r. R. c. 2: Bonitas se habet ad raodum termini.
192. ebd.: Plura attributa Dei secundum apostolum.
193. ebd.: Bonitas divina est substantia eius.
194. ebd.: Solus Deus bonus essentialiter.
195. ebd.: Quod inest alicui essentialiter non habet causam (Avicenna).
196. 91va 1. R. c. 2: Bonitas dicit essentiam communem tribus personis.
197. ebd.: In Deo non est nec universale nec particulare.
198. 92ra o. R. c. 2: Filius in divinis non a se sed per se habet.
199. 92rb o. R. c. 2: Convenit Deo esse personam etiam si non essent per-
sonae distinctae relatione originis.
200. ebd.: „Quid est“ convenit tribus personis.
201. ebd.: Essentia consideratur ut absoluta et ut perfecta subsistens.
202. ebd.: De vita.