DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42023#0110
110
Ludwig Baur Cusanus-Texte: III. Marginalien
515. 181va 1. R. c. 6: Deus operatur per exempla; contra Aristotelem, qui
tarnen rationes causatorum apud primam causam admittit.
516. 182rb r. R. c. 6: Quomodo Deus terminus?
517. ebd.: Nota quia Deus est ini'initus et immensus, igitur finis oppositorum.
518. 182vb o. R. c. 6: Teilweise abgeschnitten. Influxus essentiae in id,
quod habet eam, est actus et forma participata. Vide „quod est“
et „quo est“ in Deo et rationem vitae.
519. 182vb u. R. c. 6: Secundum rationem vivere est ante intelligere.
520. 183ra o. R. c. 6: Duplex universale consequens rem per abstractionem
et est principium speculationis et universale praehabens rem, quod
est exemplar. — Vide quae vita universalis, cuius influxio est illa
vel illa vita.
521. 183rb r. R. c. 6: Angeli per se non a se sunt immortales.
522. 183vb o. R. c. 6: Nota pulchrum dictum Alberti quare anima sit inde-
fectibilis.
523. 184rb r. R. c. 6: Quomodo inferior natura potest aequari in gratia
superiori.
524. ebd.: Quare angeli non merentur sicut homines.
525. 184rb o. R. c. 6: Quomodo recessus ad perfectam faciat praemiationem.
526. 185ra o. R. c. 6: Resurrectio non erit contra, nec praeter, nec secun-
dum, sed supra naturam. — Et nota differentiam.
527. 186rb r. R. c. 7: Sapere pati est sicut intelligere.
528. ebd.: Sicut lux si esset cognoscitiva cognosceret omnes colores, super
quos spargitur, sic doctus ... sed argumentatur (?) contra.
529. 186rb r. R. c. 7: Materiale esse in coloribus non est a luce, sed formale
ut sunt visibiles.
530. ebd.: Nota intellectus agens proprie non cognoscit, sed facit cogni-
tionem.
531. 187rb r. R. c. 7: Quando volumus mensurare ea, quae supra nos, per
proportionem nostrae sapientiae, erramus.
532. 187rb o. R. c. 7: Nota de emanatione a sapientia divina.
533. 188rb r. R. c. 7: Nota quae faciunt compositionem in intellectu nostro.
534. 192va 1. R. c. 7: Cur Deus quid sit non cognoscitur?
535. ebd.: Quomodo Deus in anima?
536. ebd.: Quomodo abstractio a simplicissimo fit ut a puncto?
537. ebd.: Nota quomodo Deus secundum Damascenum dicitur infinitus,
quia non finitur nec tempore nec loco nec intellectu.
538. 192vb o. R. c. 7: Nota de mensura.
539. 193ra o. R. c. 7: Nota disctinctionem lucis, quae dat speciebus intelli-
gibilitatem.
540. 193vb o. R. c. 7: Nota differentiam inter rationem, mentem, fidem et
sapientiam.
541. 194ra o. R. c. 7: Mens et ratio in Deo idem.
542. 194ra u. R. c. 7: Nota de universali quomodo est accidens et quomodo
substantia.
543. 194rb r. R. c. 7: Quomodo ratio vadit per omnia et est absoluta ab
omnibus.
544. 194va 1. R. c. 7: Nota disctinctionem veritatis.
Ludwig Baur Cusanus-Texte: III. Marginalien
515. 181va 1. R. c. 6: Deus operatur per exempla; contra Aristotelem, qui
tarnen rationes causatorum apud primam causam admittit.
516. 182rb r. R. c. 6: Quomodo Deus terminus?
517. ebd.: Nota quia Deus est ini'initus et immensus, igitur finis oppositorum.
518. 182vb o. R. c. 6: Teilweise abgeschnitten. Influxus essentiae in id,
quod habet eam, est actus et forma participata. Vide „quod est“
et „quo est“ in Deo et rationem vitae.
519. 182vb u. R. c. 6: Secundum rationem vivere est ante intelligere.
520. 183ra o. R. c. 6: Duplex universale consequens rem per abstractionem
et est principium speculationis et universale praehabens rem, quod
est exemplar. — Vide quae vita universalis, cuius influxio est illa
vel illa vita.
521. 183rb r. R. c. 6: Angeli per se non a se sunt immortales.
522. 183vb o. R. c. 6: Nota pulchrum dictum Alberti quare anima sit inde-
fectibilis.
523. 184rb r. R. c. 6: Quomodo inferior natura potest aequari in gratia
superiori.
524. ebd.: Quare angeli non merentur sicut homines.
525. 184rb o. R. c. 6: Quomodo recessus ad perfectam faciat praemiationem.
526. 185ra o. R. c. 6: Resurrectio non erit contra, nec praeter, nec secun-
dum, sed supra naturam. — Et nota differentiam.
527. 186rb r. R. c. 7: Sapere pati est sicut intelligere.
528. ebd.: Sicut lux si esset cognoscitiva cognosceret omnes colores, super
quos spargitur, sic doctus ... sed argumentatur (?) contra.
529. 186rb r. R. c. 7: Materiale esse in coloribus non est a luce, sed formale
ut sunt visibiles.
530. ebd.: Nota intellectus agens proprie non cognoscit, sed facit cogni-
tionem.
531. 187rb r. R. c. 7: Quando volumus mensurare ea, quae supra nos, per
proportionem nostrae sapientiae, erramus.
532. 187rb o. R. c. 7: Nota de emanatione a sapientia divina.
533. 188rb r. R. c. 7: Nota quae faciunt compositionem in intellectu nostro.
534. 192va 1. R. c. 7: Cur Deus quid sit non cognoscitur?
535. ebd.: Quomodo Deus in anima?
536. ebd.: Quomodo abstractio a simplicissimo fit ut a puncto?
537. ebd.: Nota quomodo Deus secundum Damascenum dicitur infinitus,
quia non finitur nec tempore nec loco nec intellectu.
538. 192vb o. R. c. 7: Nota de mensura.
539. 193ra o. R. c. 7: Nota disctinctionem lucis, quae dat speciebus intelli-
gibilitatem.
540. 193vb o. R. c. 7: Nota differentiam inter rationem, mentem, fidem et
sapientiam.
541. 194ra o. R. c. 7: Mens et ratio in Deo idem.
542. 194ra u. R. c. 7: Nota de universali quomodo est accidens et quomodo
substantia.
543. 194rb r. R. c. 7: Quomodo ratio vadit per omnia et est absoluta ab
omnibus.
544. 194va 1. R. c. 7: Nota disctinctionem veritatis.