Metadaten

Campenhausen, Hans; Heidelberger Akademie der Wissenschaften / Philosophisch-Historische Klasse [Hrsg.]
Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften, Philosophisch-Historische Klasse (1957, 3. Abhandlung): Bearbeitungen und Interpolationen des Polykarpmartyriums — Heidelberg, 1957

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.42455#0047
Lizenz: In Copyright
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Bearbeitungen und Interpolationen des Polykarpmartyriums 45

προσώπω, ώς και &αΰμα δοκεϊν όράν
τούς πάλαι τοΰ άνδρός άγνώτας, έν-
αποβλέποντας τώ τής ηλικίας αυτού
παλαιώ καί τώ σεμνώ και εΰστα^εΤ
τού τρόπου, και εί τοσαύτη γένοιτο
σπουδή υπέρ τοΰ τοιοΰτον συλληφ-
14 θηναι πρεσβύτην, δ δ5 ου μελλήσας
εύ&έως τράπεζαν αύτοΤς παρατε&ή-
ναι προστάττει, είτα τροφής άφθο-
νου μεταλαβεΤν άξιοϊ, μίαν τε ώραν,
ώς αν προσεύξοιτο άδεώς, παρ’
αυτών αϊτείται * έπιτρεψάντων δε
άναστάς ηυχετο, έ'μπλεως τής χάρι-
τος ών τοΰ κυρίου, ώς εκπλήττεσ-
αι τούς παρόντας ευχόμενου αυ-
τού άκροωμένους πολλούς τε αυ-
τών μετανοεΤν ήδη επί τώ τοιοΰτον
όναιρε7σί)αι μέλλειν σεμνόν καί 9-εο-
πρεπή πρεσβύτην.

αυμαζόντων τών όρώντων
τήν ηλικίαν αύτοΰ
καί τό εύστα&ές,
καί εί τοσαύτη
σπουδή ήν τοΰ συλληφ&ήναι τοι-
οΰτον πρεσβύτην άνδρα. ευθέως ουν
αύτοΤς έκέλευσεν παρατεθήναι φα-
γεΤν καί πιεΤν εν εκείνη τή ώρα, οσον
αν βούλωνται, έξητήσατο δε αυτούς,
ϊνα δώσιν αύτώ ώραν πρόςτόπροσ-
7,3 εύξασ&αι άδεώς. τών δέ έπιτρεψάν-
των, σταθείς προσηύξατο πλήρης
ών τής χάριτος τοΰ θ-εοΰ ούτως, ώς
επί δύο ώρας μή δύνασαι σιωπή-
σαι καί εκπλήττεσαι τούς ακού-
οντας, πολλούς τε μετανοεΤν επί τώ
έληλυ&έναι επί τοιοΰτον αοπρεπή
πρεσβύτην.

II. Mart. Polyc. 8—9,2a.
δ,ι’Επεί δέ ποτέ κατέπαυσεν τήν προσευχήν, μνημονεύσας απάντων καί τών
πώποτε συμβεβληκότων αύτώ, μικρών τε καί μεγάλων, ενδόξων τε καί άδοξων
καί πάσης τής κατά τήν οικουμένην κα&ολικής έκκλησίας, τής ώρας ελ-
ΰούσης του έξιέναι, ονω καδτσαντες αύτόν ήγαγον εις τήν πόλιν,
8.2 οντος σαββάτου μεγάλου, καί ϋπήντα αύτώ ό είρήναρχος 'Ηρώδης καί
ό πατήρ αύτοΰ Νικήτης, οϊ καί μετα&έντες αύτόν έπί τήν καροΰχαν επείγον
παρακα&εζόμενοι καί λέγοντες- Τί γάρ κακόν έστιν είπείν Κύριος καίσαρ,
καί έπι&ΰσαι καί τά τούτοις άκόλου&α καί διασώζεσ&αι; ό δέ τα μέν πρώτα
ούκ άπεκρίνατο αύτούς· έπιμενόντων δέ αύτών, έφη- Ού μέλλω ποιεΐν, δ
8.3 συμβουλεύετε μοι. οί δέ άποτυχόντες τοΰ πεϊσαι αύτόν δεινά ρήματα έλεγον
καί μετά σπουδής κα&ηρουν αύτόν, ώς κατιόντα άπό τής καρούχας άπο-
σΰραι τό άντίκνήμιον. καί μή έπιστραφείς, ώς ούδέν πεπον&ώς προΟύμως
έπορεύετο, άγόμενος εις το στάδιον, θορύβου τηλικούτου οντος έν
9,ι τω σταδίω, ώς μηδε άκουσ&ήναί τινα δύνασ&αι. Τώ δε Πολυκάρττω
είσιόντι εις τό στάδιον φωνή εξ ούρανοϋ έγένετο· Ίσχυε, Πο-
 
Annotationen
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften