DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30651#0379
5
10
15
20
25
7. quid de baptismate infantium sentiendum
375
mus, adduxi ¹ , | Avb | Scripturas Dei esse idoneas ad docendum πρ�ς
ε�λεγ��ν ᵇ κα� λ. ²
De hoc si convenit dispiciendum, si iis, quae in scripturis expressa sunt,
paedobaptismus repugnet an consentiat. Hic videtur nobis controversiae status.
Nam si pugnare probaveris, vicisti; si ego congruere ³ ,stabit ameveritas.
Iam quia quid cuique rei conveniat, cum quibus ea congruat vel dissideat, non
aliunde quam ex eius rei ingenio et natura cognosci potest certo, tu recte adefinitione
baptismi orsus es. Verum non ignoras, quam non sit in promptu veram
cuiusque rei definitionem dare. Certe si tua vera sit baptismatis definitio,
stabunt, quaecunque paedobaptismati tribuis; nec enim fuerit baptisma Chri-
sti.
Sed attende, mi Frater, sicuti nos praemones, necubi ab analogia fidei recedamus
neve iudicium praecipitemus aut affectibus locum concedamus ⁴ .
Quae nostra sunt, saepe hoc nobis chariora redduntur, quo magis ab aliis oppugnantur.
Nemo se satis exuerit. | Avja |
Sed ad rem. In vera definitione nosti, mi frater, primum genus, deinde differentiam
⁵ vestigandam. Inquiramus ergo, quo in genere rerum ponendum sit
baptisma. Augustinus et cum hoc tota Ecclesia illud ponit in genere signorum
vel actionum symbolicarum, quibus divina nobis benevolentia commendatur
⁶ .Huic nos assentimur. Verbum Dei, quo hic adsensus noster nititur, est
Paulus Coloss. ii[11–12]. Baptisma et circuncisionem adeo eiusdem generis
facit, ut dicat nos per baptismum circuncisos. Iam circuncisio signum foederis
vocatur ab ipso Deo, Genesis xvii[11] ⁷ .Foedus vero erat promissio, qua
Deus promittebat Abrahae se futurum illi et semini eius Deum, hoc est servatorem
ac vitae aeternae largitorem ⁸ .Idenim est in hac promissione. Unde ex
ea Dominus probavit Abraham, Isaac et Iacob aeternae vitae esse participes ac
ideo resurrecturos. Per foedus vel testamentum recte intelligi divinae beneb)
konj. für fälschlich: ε�λεγ��ς.
seiner großen Abhandlung ›Von Kirchengütern‹ vom Februar 1540 (BDS 12, Nr. 9,
S. 370,30f.).
1. Vgl. oben S.373,20–26.
2. II Tim 3,16;Bucer zitiert diese Passage des griechischen Neuen Testaments nach einer
Lesart (ε�λεγ��ν statt ε� λεγμ�ν) des Codex Cantabrigensis (D) und des sogenannten Mehrheitstextes.
3. sc. si ego congruere probavero.
4. Vgl. unten S.407,7 f.
5. Bucer benutzt hier aristotelische Begriffe (vgl. Aristoteles, Topik 4,120b–128b; 6,139a–
151b; 7,151b–155a; grundlegend hierzu vgl. Granger, Aristotle on Genus and Differentia).
6. Vgl. etwa Augustin, In Ioannis Evangelium Tractatus 63,2 (PL 35, Sp. 1804f.; CChr.SL
36, S. 486f.; De civitate dei 10,20 (PL 41, Sp. 298; CSEL 40/1, S.480f.). Vgl. auch unten
S. 376, Anm. 2.
7. Zur zentralen Bedeutung des gesamten Abschnitts Gen 17,1–14 in der Ekklesiologie
Bucers vgl. Hammann, Entre la secte et la cité, S.89f. (= Zwischen Volkskirche und Bekenntnisgemeinschaft,
S. 79 f.).
8. Vgl. Gen 17,7–10.
Status argumentationis
10
15
20
25
7. quid de baptismate infantium sentiendum
375
mus, adduxi ¹ , | Avb | Scripturas Dei esse idoneas ad docendum πρ�ς
ε�λεγ��ν ᵇ κα� λ. ²
De hoc si convenit dispiciendum, si iis, quae in scripturis expressa sunt,
paedobaptismus repugnet an consentiat. Hic videtur nobis controversiae status.
Nam si pugnare probaveris, vicisti; si ego congruere ³ ,stabit ameveritas.
Iam quia quid cuique rei conveniat, cum quibus ea congruat vel dissideat, non
aliunde quam ex eius rei ingenio et natura cognosci potest certo, tu recte adefinitione
baptismi orsus es. Verum non ignoras, quam non sit in promptu veram
cuiusque rei definitionem dare. Certe si tua vera sit baptismatis definitio,
stabunt, quaecunque paedobaptismati tribuis; nec enim fuerit baptisma Chri-
sti.
Sed attende, mi Frater, sicuti nos praemones, necubi ab analogia fidei recedamus
neve iudicium praecipitemus aut affectibus locum concedamus ⁴ .
Quae nostra sunt, saepe hoc nobis chariora redduntur, quo magis ab aliis oppugnantur.
Nemo se satis exuerit. | Avja |
Sed ad rem. In vera definitione nosti, mi frater, primum genus, deinde differentiam
⁵ vestigandam. Inquiramus ergo, quo in genere rerum ponendum sit
baptisma. Augustinus et cum hoc tota Ecclesia illud ponit in genere signorum
vel actionum symbolicarum, quibus divina nobis benevolentia commendatur
⁶ .Huic nos assentimur. Verbum Dei, quo hic adsensus noster nititur, est
Paulus Coloss. ii[11–12]. Baptisma et circuncisionem adeo eiusdem generis
facit, ut dicat nos per baptismum circuncisos. Iam circuncisio signum foederis
vocatur ab ipso Deo, Genesis xvii[11] ⁷ .Foedus vero erat promissio, qua
Deus promittebat Abrahae se futurum illi et semini eius Deum, hoc est servatorem
ac vitae aeternae largitorem ⁸ .Idenim est in hac promissione. Unde ex
ea Dominus probavit Abraham, Isaac et Iacob aeternae vitae esse participes ac
ideo resurrecturos. Per foedus vel testamentum recte intelligi divinae beneb)
konj. für fälschlich: ε�λεγ��ς.
seiner großen Abhandlung ›Von Kirchengütern‹ vom Februar 1540 (BDS 12, Nr. 9,
S. 370,30f.).
1. Vgl. oben S.373,20–26.
2. II Tim 3,16;Bucer zitiert diese Passage des griechischen Neuen Testaments nach einer
Lesart (ε�λεγ��ν statt ε� λεγμ�ν) des Codex Cantabrigensis (D) und des sogenannten Mehrheitstextes.
3. sc. si ego congruere probavero.
4. Vgl. unten S.407,7 f.
5. Bucer benutzt hier aristotelische Begriffe (vgl. Aristoteles, Topik 4,120b–128b; 6,139a–
151b; 7,151b–155a; grundlegend hierzu vgl. Granger, Aristotle on Genus and Differentia).
6. Vgl. etwa Augustin, In Ioannis Evangelium Tractatus 63,2 (PL 35, Sp. 1804f.; CChr.SL
36, S. 486f.; De civitate dei 10,20 (PL 41, Sp. 298; CSEL 40/1, S.480f.). Vgl. auch unten
S. 376, Anm. 2.
7. Zur zentralen Bedeutung des gesamten Abschnitts Gen 17,1–14 in der Ekklesiologie
Bucers vgl. Hammann, Entre la secte et la cité, S.89f. (= Zwischen Volkskirche und Bekenntnisgemeinschaft,
S. 79 f.).
8. Vgl. Gen 17,7–10.
Status argumentationis