DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30651#0380
»Ego sum deus
tuus« aeternae vitae
promissionem
in se habet.
Quo differt baptisma
asymbolis
veterum
Quo baptisma
nostrum differt
abaptismate
Ioannis
Quo differt baptisma
areliquis sacramentis
novi
testamenti
376
7. antwortbucers aufbernhard rothmann
| Avjb | volentiae promissionem liquet ex Gal. 3[16–17], ubi promissiones et
διαθ�κη facta Abrahae pro eodem accipiuntur.Liquet igitur baptisma esse signum
promissionis divinae benevolentiae, quia ut circuncisio est signum foederis.
Quod et ex eo intelligitur, quod baptisma in Paulo symbolum est renovationis
nostrae, quae utique ex gratuita Dei electione et merito Christi 5
constat. Nemo seipsum gignit, multo minus regignit, cum illud sit fieri hominem,
hoc deum. Ex his videmur nobis habere genus baptismatis. Nunc quaeramus
differentias ¹ .
Habuerunt veteres sua sacra symbola, habemus nos nostra. Deus siquidem
agit nobiscum pro ingenio, quo finxit. Ex hoc solemus semper promissis gra- 10
vioribus adiicere symbola, idem testantia oculis, quod ingerunt verba auribus.
Unde sacramenta D[ivo] Augustino vocantur verba visibilia ² .Habent siquidem
apud nos huiusmodi symbola aliquod momentum ea, quae promit-
| Avija | tuntur,augendi et confirmandi, ita ut in nuptiarum et omnium solenniorum
promissionum atque pactionum contractu fieri videmus. Differentia 15
ergo, qua baptisma nostrum separatur asymbolis veteris populi, est, quod in
baptismate redemptio Christi exprimitur, quae in sacramentis veterum tantum
adumbrabatur. Istud abunde patet.
Abaptismate, quo Ioannes baptizavit ³ ,nostrum differt, quod in hoc divinitas
Christi et redemptionis nostrae mysterium plenius adhuc explicatur, 20
quam in baptismate Ioannis, caetera idem baptisma est; nam et Ioannes palam
in Christum baptizabat eique baptismate populum iniciabat docens eos, ut in
hunc crederent, Act. xix[4].
A sacramentis euangelicis seiungitur eo, quod symbolum est regenerationis
ac primae in Christum insitionis ⁴ ,quo commendatur nobis et confirmatur 25
deum iam nos inter suos habiturum. Id enim sibi vult, quod baptizamur in nomen
Christi vel patris et filii et spiritus san- | Avijb |cti ⁵ .Hoc siquidem quid
sit aliud, quam nos consecrari Deo, ut eius super nos nomen invocetur, ut Dei
filii cognominemur et simus? Id enim valet ει�ςτ���ν�μα, ��� ��.Impositio
manuum ⁶ adaptatio est ad certum in Ecclesia munus sancte obeundum vel 30
Spiritus sancti ad eiusmodi functionem collatio. Id quod est eorum, qui iam
regeniti sunt. Unctio olei exhibitio amplioris virtutis spiritus: sive ad sanitatem,
sive item ad peculiare in Ecclesia ministerium. Adflatus Christi post re-
1. Vgl. oben S. 375,16f.
2. Augustin, Contra Faustum 19,16 (PL 42, Sp. 356f.; CSEL 25, S. 513,7–10); vgl. auch
ders.,In Ioannis Evangelium Tractatus 80,3:»Accedit verbum ad elementum et fit sacramentum,
etiam ipsum tanquam visibile verbum« (PL 35, Sp.1840; CChr.SL 36, S.529,5–7).
3. Vgl. Mt 3,11 par.; 21,25 par.; Act 19,4. Zum Folgenden vgl. auch die Ausführungen Bucers
in seinem ›Bericht auß der heyligen geschrift‹ vom März 1534, BDS 5, S.238–241.
4. Vgl. Röm 6,5; 11,17; 13,14; Joh 15,1–5; Gal 3,27.
5. Vgl. Mt 28,19.
6. Zur Handauflegung bei Bucer vgl. auch BDS 5, S.175,15;S.176,6; BDS 7, S.292,13–16;
S. 310–314; BDS 8, S. 372,2; BDS 12, S.579,20. Vgl. hierzu auch van ’t Spijker, Bucer en de
twist, S. 59.
tuus« aeternae vitae
promissionem
in se habet.
Quo differt baptisma
asymbolis
veterum
Quo baptisma
nostrum differt
abaptismate
Ioannis
Quo differt baptisma
areliquis sacramentis
novi
testamenti
376
7. antwortbucers aufbernhard rothmann
| Avjb | volentiae promissionem liquet ex Gal. 3[16–17], ubi promissiones et
διαθ�κη facta Abrahae pro eodem accipiuntur.Liquet igitur baptisma esse signum
promissionis divinae benevolentiae, quia ut circuncisio est signum foederis.
Quod et ex eo intelligitur, quod baptisma in Paulo symbolum est renovationis
nostrae, quae utique ex gratuita Dei electione et merito Christi 5
constat. Nemo seipsum gignit, multo minus regignit, cum illud sit fieri hominem,
hoc deum. Ex his videmur nobis habere genus baptismatis. Nunc quaeramus
differentias ¹ .
Habuerunt veteres sua sacra symbola, habemus nos nostra. Deus siquidem
agit nobiscum pro ingenio, quo finxit. Ex hoc solemus semper promissis gra- 10
vioribus adiicere symbola, idem testantia oculis, quod ingerunt verba auribus.
Unde sacramenta D[ivo] Augustino vocantur verba visibilia ² .Habent siquidem
apud nos huiusmodi symbola aliquod momentum ea, quae promit-
| Avija | tuntur,augendi et confirmandi, ita ut in nuptiarum et omnium solenniorum
promissionum atque pactionum contractu fieri videmus. Differentia 15
ergo, qua baptisma nostrum separatur asymbolis veteris populi, est, quod in
baptismate redemptio Christi exprimitur, quae in sacramentis veterum tantum
adumbrabatur. Istud abunde patet.
Abaptismate, quo Ioannes baptizavit ³ ,nostrum differt, quod in hoc divinitas
Christi et redemptionis nostrae mysterium plenius adhuc explicatur, 20
quam in baptismate Ioannis, caetera idem baptisma est; nam et Ioannes palam
in Christum baptizabat eique baptismate populum iniciabat docens eos, ut in
hunc crederent, Act. xix[4].
A sacramentis euangelicis seiungitur eo, quod symbolum est regenerationis
ac primae in Christum insitionis ⁴ ,quo commendatur nobis et confirmatur 25
deum iam nos inter suos habiturum. Id enim sibi vult, quod baptizamur in nomen
Christi vel patris et filii et spiritus san- | Avijb |cti ⁵ .Hoc siquidem quid
sit aliud, quam nos consecrari Deo, ut eius super nos nomen invocetur, ut Dei
filii cognominemur et simus? Id enim valet ει�ςτ���ν�μα, ��� ��.Impositio
manuum ⁶ adaptatio est ad certum in Ecclesia munus sancte obeundum vel 30
Spiritus sancti ad eiusmodi functionem collatio. Id quod est eorum, qui iam
regeniti sunt. Unctio olei exhibitio amplioris virtutis spiritus: sive ad sanitatem,
sive item ad peculiare in Ecclesia ministerium. Adflatus Christi post re-
1. Vgl. oben S. 375,16f.
2. Augustin, Contra Faustum 19,16 (PL 42, Sp. 356f.; CSEL 25, S. 513,7–10); vgl. auch
ders.,In Ioannis Evangelium Tractatus 80,3:»Accedit verbum ad elementum et fit sacramentum,
etiam ipsum tanquam visibile verbum« (PL 35, Sp.1840; CChr.SL 36, S.529,5–7).
3. Vgl. Mt 3,11 par.; 21,25 par.; Act 19,4. Zum Folgenden vgl. auch die Ausführungen Bucers
in seinem ›Bericht auß der heyligen geschrift‹ vom März 1534, BDS 5, S.238–241.
4. Vgl. Röm 6,5; 11,17; 13,14; Joh 15,1–5; Gal 3,27.
5. Vgl. Mt 28,19.
6. Zur Handauflegung bei Bucer vgl. auch BDS 5, S.175,15;S.176,6; BDS 7, S.292,13–16;
S. 310–314; BDS 8, S. 372,2; BDS 12, S.579,20. Vgl. hierzu auch van ’t Spijker, Bucer en de
twist, S. 59.