DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30652#0375
IO. RESPONSIO DER EVANGELISCHEN DELEGIERTEN
371
Quod vero ad secundum Articulum pertinet de Adiunctis,1 2 duos2 ktantum in
Colloquium hactenus1 adduximus et nunc tertius, M[agister] Vitus Norembergen-
sis,3 advenit,4 ultra quem numerum alium nullum adducemus.^ Oramus igitur, ut
hi tres a Colloquio non excludantur. Cum enim Imp[eratoria] M[aies]tasm concedat,
ut hi vicem gerant Consultorum atque ita de Actis in Colloquio cognoscant ac
etiam, si alicui Collocutorum quid accideret, ei ex his in ordinem Collocutorum ali-
quis I J5V I sufficiatur, quid possit esse incommodi, etiamsi perpetuo colloquio in-
tersint, maxime, ut audiant tantum, non loquantur? Hoc certe pacto consulere col-
locutoribus melius poterunt. Ad haec, si duo hi, qui adsunt et hactenus a colloquio
remoti non fuerunt, nunc removeantur, id certe sine aliqua nota eorum fieri haud
poterit. Denique causa haec salutis nostrum omnium sic est, ut merito plures tales ad
actionem hanc debeant admitti.
Quae tertio et quinto continentur articulo de notariis et eorum officio,5 ea ut no-
bis admodum gravia sint, causas reverend[issimae] et gener[osae] d[ominationibus]
v[estris] etiam ante hac exposuimus. In prorogatione Wormatiensi6 videmus clare
hunc unum finem huic colloquio esse praefinitum, et scimus eius unius gratia no-
stros principes et ordines, ut tale colloquium institueretur, consensisse, nimirum, ut
in hoc colloquio materia idonea Imperatoriae Maiestati et ordinibus imperii parare-
tur de omnibus religionis controversiis commodius et cognoscendi et statuendi ve-
ramque et plenam de his concordiam constituendi. Ad hoc vero necessarium esse
quivis facile agnoscit, ut rationes et argumenta utrinque allata, praesertim in contro-
versiis, quae componi non poterunt, non summatim tantum nec seorsim, sed exac-
tius et iuxta se collata, ita ut ea in colloquio utrinque contigerit afferri, conscribantur
et Imperatoriae Maiestati et ordinibus diiudicanda deferantur.
I 6or/ Qnartnm I Hanc rationem observari videmus tam diligenter in litibus illis fo-
rensibus, quae, de rebus aguntur apud Christianum quidem hominem, cum his no-
stris controversiis, quae sunt de Religione, nullo modo conferendis. Valde autem
indignum foret has causas, quibus continetur aeterna omnium hominum salus qui-
k) —k) entsprechend auch c-e; b: Duo tantum nobiscum advenerunt et tertium M. Vitus Nurn-
bergensis expectemus.
l) fehlt in c und d.
m) danach gestr.: non.
1. Vgl. den Artikel 2 der zweiten kaiserhchen Resolution (Caemmerer., Rehgionsgespräch,
S' 71 f')'
2. Johannes Pistorius und Martin Frecht; s. oben S. 294 Anm. 3, S. 296 Anm. 5.
3. Veit Dietrich (1506-1549); 1535-1547 Prediger an St. Sebald in Nürnberg. Veit Dietrich nahm
am Marburger Religionsgespräch (1529) teil. In Regensburg war er 1546 als Adjunkt vorgesehen.
1548 widersetzte er sich der Einführung des Interims in Nürnberg. Vgl. MBW 11, S. 3 51 £.; Bautz 1,
Sp. 1302 h
4. Veit Dietrich traf erst am 1. März 1546 m Regensburg ein; s. oben S. 295 Anm. 1.
5. Vgl. die Artikel 3 und 5 der zweiten kaiserhchen Resolution (Caemmerer, Rehgionsgespräch,
S. 72-74).
6. Zur Wormser Prorogation s. oben S. 279 mit Anm. 1.
371
Quod vero ad secundum Articulum pertinet de Adiunctis,1 2 duos2 ktantum in
Colloquium hactenus1 adduximus et nunc tertius, M[agister] Vitus Norembergen-
sis,3 advenit,4 ultra quem numerum alium nullum adducemus.^ Oramus igitur, ut
hi tres a Colloquio non excludantur. Cum enim Imp[eratoria] M[aies]tasm concedat,
ut hi vicem gerant Consultorum atque ita de Actis in Colloquio cognoscant ac
etiam, si alicui Collocutorum quid accideret, ei ex his in ordinem Collocutorum ali-
quis I J5V I sufficiatur, quid possit esse incommodi, etiamsi perpetuo colloquio in-
tersint, maxime, ut audiant tantum, non loquantur? Hoc certe pacto consulere col-
locutoribus melius poterunt. Ad haec, si duo hi, qui adsunt et hactenus a colloquio
remoti non fuerunt, nunc removeantur, id certe sine aliqua nota eorum fieri haud
poterit. Denique causa haec salutis nostrum omnium sic est, ut merito plures tales ad
actionem hanc debeant admitti.
Quae tertio et quinto continentur articulo de notariis et eorum officio,5 ea ut no-
bis admodum gravia sint, causas reverend[issimae] et gener[osae] d[ominationibus]
v[estris] etiam ante hac exposuimus. In prorogatione Wormatiensi6 videmus clare
hunc unum finem huic colloquio esse praefinitum, et scimus eius unius gratia no-
stros principes et ordines, ut tale colloquium institueretur, consensisse, nimirum, ut
in hoc colloquio materia idonea Imperatoriae Maiestati et ordinibus imperii parare-
tur de omnibus religionis controversiis commodius et cognoscendi et statuendi ve-
ramque et plenam de his concordiam constituendi. Ad hoc vero necessarium esse
quivis facile agnoscit, ut rationes et argumenta utrinque allata, praesertim in contro-
versiis, quae componi non poterunt, non summatim tantum nec seorsim, sed exac-
tius et iuxta se collata, ita ut ea in colloquio utrinque contigerit afferri, conscribantur
et Imperatoriae Maiestati et ordinibus diiudicanda deferantur.
I 6or/ Qnartnm I Hanc rationem observari videmus tam diligenter in litibus illis fo-
rensibus, quae, de rebus aguntur apud Christianum quidem hominem, cum his no-
stris controversiis, quae sunt de Religione, nullo modo conferendis. Valde autem
indignum foret has causas, quibus continetur aeterna omnium hominum salus qui-
k) —k) entsprechend auch c-e; b: Duo tantum nobiscum advenerunt et tertium M. Vitus Nurn-
bergensis expectemus.
l) fehlt in c und d.
m) danach gestr.: non.
1. Vgl. den Artikel 2 der zweiten kaiserhchen Resolution (Caemmerer., Rehgionsgespräch,
S' 71 f')'
2. Johannes Pistorius und Martin Frecht; s. oben S. 294 Anm. 3, S. 296 Anm. 5.
3. Veit Dietrich (1506-1549); 1535-1547 Prediger an St. Sebald in Nürnberg. Veit Dietrich nahm
am Marburger Religionsgespräch (1529) teil. In Regensburg war er 1546 als Adjunkt vorgesehen.
1548 widersetzte er sich der Einführung des Interims in Nürnberg. Vgl. MBW 11, S. 3 51 £.; Bautz 1,
Sp. 1302 h
4. Veit Dietrich traf erst am 1. März 1546 m Regensburg ein; s. oben S. 295 Anm. 1.
5. Vgl. die Artikel 3 und 5 der zweiten kaiserhchen Resolution (Caemmerer, Rehgionsgespräch,
S. 72-74).
6. Zur Wormser Prorogation s. oben S. 279 mit Anm. 1.