Ανάγυρος (fr. 44)

249

43) στοιχεϊον (...) αί δέ χαράξεις αύται καί μέχρι τού νϋν σώζονται επί τοϊς
ϊπποις. (...) τινές δέ κοππατίαν έξηγήσαντο τον κόπτοντα καί κοιλαίνοντα
ταίς όπλαΐς τό έδαφος, ούδέν όντως υποτιθέμενοι (...), Hesych. κ 3561 κοπ-
πατίας· 'ίππος κεκαυμένος, έντετυπωμένον έχων σημεΐον τό κόππα, δ έστι
άπεστραμμένον ρ, Phot, κ 942 κοππατίας· 'ίππος σημεΐον έχων κόππα, σ 62
(= Ael. Dion, σ 6) σαμφόρας· 'ίππος χαρακτήρα έχων έγκεκαυμένον σίγμα,
ώς κοππατίας καί βουκέφαλος. Vgl. Dover 1968, 95-6 ad Ar. Nub. 23, und mit
weiteren Vermutungen zur Bedeutung des Zeichens Myres 1933 und Myres
1939. Zum Fehlen des Artikels vgl. oben zur Textgestalt.

fr. 44 K.-A. (43 K.)
(A.) ώς δ’ όρθοπλήξ. (B.) πέφυκε γάρ δυσγάργαλις
πέφυκεν Phot. δυσγάργαλος Sud. Μ ex corr., Blaydes 1885, 29 ώς δ’ όρθοπλήξ
πέφυκε καί δυσγάργαλις Küster
(Α.) Und wie aufbäumend! (Β.) Es ist nämlich kitzlig
Phot, (g, z) o 467 = Sud. o 577
όρθοπλήξ ίππος- ορθός έπαιρόμενος καί πλήσσων. Αριστοφάνης Άναγύρω- ώς —
δυσγάργαλις.
orthoplex hippos („aufbäumendes Pferd“): aufrecht sich erhebend und schlagend.
Aristophanes im Anagyros: „und wie — kitzlig“.
Metrum iambischer Trimeter
^_93
Diskussionen Küster 1705, II713 Anm. 5; Boissonade 1826, 276; Dindorf 1829,
91 (~ Dindorf 1835, 571, Dindorf 1838a, 466, Dindorf 1869, IV 194); Dobree 1833,
250; Bergk ap. Meineke II.2 (1840) 961; Bothe 1844b, 21. 24; Kock I (1880) 403;
Blaydes 1885, 29; Blaydes 1896, 55; Kann 1909, 21; Crusius 1910, 53 mit Anm.
3; Herzog 1931, 127-8; Schmid 1946, 199 mit Anm. 1; Kassel/Austin, PCGIII.2
(1984) 54; Gil 1984-1985, 132 Anm. 17 (= Gil 2010, 161 Anm. 17); Gil 1989, 59;
Pellegrino 2015, 60.


93

Hephthemimeres vor γάρ (vgl. dazu Descroix 1931, 286).