Incertarum fabularum fragmenta (fr. 611)
113
verbundenen Gewerben erwähnt, darunter der Helmbuschbinder (lophopoios),
der Schwertmacher (xiphourgos), oder der Lanzenschärfer (doryxos)·, in Av.
602 (πωλώ γαΰλον, κτώμαι σμινύην, και τάς υδρίας άνορύττω) soll sie zum
Ausgraben von Töpfen herbeigeschafft werden; in der Prosa findet sich die
sminye sowohl im landwirtschaftlichen (Plat. Rep. 370d ό γάρ γεωργός, ώς
έοικεν, ούκ αυτός ποιήσεται έαυτώ τό άροτρον, εί μέλλει καλόν είναι, ούδέ
σμινύην, ούδέ τάλλα όργανα όσα περί γεωργίαν, mit schol.) als auch im mi-
litärischen Kontext (Xen. Cyrop. VI 2,34-6 έχειν δέ χρή καί αμήν καί σμινύην
κατά άμαξαν έκάστην, καί κατά τον νωτοφόρον δέ άξίνην καί δρέπανον [...]
τούτων δέ χρή τούς μέν άπό των άκοντιστών πέλεκυν έχοντας ξυλοκόπον
άναγκάζειν στρατεύεσθαι, τούς δ’ άπό των τοξοτών σμινύην, τούς δ’ άπό τών
σφενδονητών άμην); vgl. auch die inschriftlichen Belege in IG I3 386,128 und
422,145 (eine tabula poletarum; vgl. Kassel-Austin zu Ar. fr. 6 [Aiolosikön]).
είμ’ επί ξύλα Der Ausdruck έπί ξύλα (mit einem Verb des Gehens, auch
elliptisch; lat. lignatum), außer im zitierten Ar. fr. 417 [Holkades] (έπεί δ’ έγε-
νόμην οίπερ ή’ έπί ξύλα), sonst nur in Thuc. IV 13,1 (καί τή τρίτη έπί ξύλα ές
μηχανάς παρέπεμ-ψαν τών νεών τινάς ές Άσίνην) und Xen. Cyrop. VI 3,9 (οί δέ
προεληλυθότες έπί χιλόν, οί δ’ έπί ξύλα, παρελθόντες τάς προφυλακάς). Aus
dem HoZkades-Fragment wurde oft auf das Vorhandensein eines Holzmarktes
in Athen geschlossen - in Analogie zu einer falschen Interpretation etwa
von Eup. fr. 327,2 (ές τά σκόροδα καί τά κρόμμυα) als zum Knoblauch- bzw.
Zwiebelmarkt (vgl. aber jetzt Olson 2014, z. St.), der Vers ließe sich allerdings
eher als „Since I was in the place I was going after wood“ wiedergeben (Olson
1991, 418-9); der Kohlenhändler figuriert in jedem Fall als Beruf am Anfang
des 4. Jhs. v. Chr. (Philyll. fr. 13 [PoZezs] άνθρακοπώλης, κοσκινοποιός, κηπεύς,
κουρεύς —).
fr. 611 Κ.-Α. (220,2 Κ.)
εις οί’ άνάλουν οί προ τού τά χρήματα
άνήλουν van Herwerden
für welche Dinge die von damals ihr Geld ausgaben
Sud. α 1940
άναλίσκειν. αιτιατική, καί άναλοϋν, έκατέρως. Αριστοφάνης Πλούτω- (Ar. Plut. 248).
Δαιταλεϋσιν· (Ar. fr. 230 [Daitales]). έν δέ τώ παρεληλυθότι καί διά τού η άδιαφόρως,
οίον άνήλισκον καί άνάλισκον. καί αύθις·-
113
verbundenen Gewerben erwähnt, darunter der Helmbuschbinder (lophopoios),
der Schwertmacher (xiphourgos), oder der Lanzenschärfer (doryxos)·, in Av.
602 (πωλώ γαΰλον, κτώμαι σμινύην, και τάς υδρίας άνορύττω) soll sie zum
Ausgraben von Töpfen herbeigeschafft werden; in der Prosa findet sich die
sminye sowohl im landwirtschaftlichen (Plat. Rep. 370d ό γάρ γεωργός, ώς
έοικεν, ούκ αυτός ποιήσεται έαυτώ τό άροτρον, εί μέλλει καλόν είναι, ούδέ
σμινύην, ούδέ τάλλα όργανα όσα περί γεωργίαν, mit schol.) als auch im mi-
litärischen Kontext (Xen. Cyrop. VI 2,34-6 έχειν δέ χρή καί αμήν καί σμινύην
κατά άμαξαν έκάστην, καί κατά τον νωτοφόρον δέ άξίνην καί δρέπανον [...]
τούτων δέ χρή τούς μέν άπό των άκοντιστών πέλεκυν έχοντας ξυλοκόπον
άναγκάζειν στρατεύεσθαι, τούς δ’ άπό των τοξοτών σμινύην, τούς δ’ άπό τών
σφενδονητών άμην); vgl. auch die inschriftlichen Belege in IG I3 386,128 und
422,145 (eine tabula poletarum; vgl. Kassel-Austin zu Ar. fr. 6 [Aiolosikön]).
είμ’ επί ξύλα Der Ausdruck έπί ξύλα (mit einem Verb des Gehens, auch
elliptisch; lat. lignatum), außer im zitierten Ar. fr. 417 [Holkades] (έπεί δ’ έγε-
νόμην οίπερ ή’ έπί ξύλα), sonst nur in Thuc. IV 13,1 (καί τή τρίτη έπί ξύλα ές
μηχανάς παρέπεμ-ψαν τών νεών τινάς ές Άσίνην) und Xen. Cyrop. VI 3,9 (οί δέ
προεληλυθότες έπί χιλόν, οί δ’ έπί ξύλα, παρελθόντες τάς προφυλακάς). Aus
dem HoZkades-Fragment wurde oft auf das Vorhandensein eines Holzmarktes
in Athen geschlossen - in Analogie zu einer falschen Interpretation etwa
von Eup. fr. 327,2 (ές τά σκόροδα καί τά κρόμμυα) als zum Knoblauch- bzw.
Zwiebelmarkt (vgl. aber jetzt Olson 2014, z. St.), der Vers ließe sich allerdings
eher als „Since I was in the place I was going after wood“ wiedergeben (Olson
1991, 418-9); der Kohlenhändler figuriert in jedem Fall als Beruf am Anfang
des 4. Jhs. v. Chr. (Philyll. fr. 13 [PoZezs] άνθρακοπώλης, κοσκινοποιός, κηπεύς,
κουρεύς —).
fr. 611 Κ.-Α. (220,2 Κ.)
εις οί’ άνάλουν οί προ τού τά χρήματα
άνήλουν van Herwerden
für welche Dinge die von damals ihr Geld ausgaben
Sud. α 1940
άναλίσκειν. αιτιατική, καί άναλοϋν, έκατέρως. Αριστοφάνης Πλούτω- (Ar. Plut. 248).
Δαιταλεϋσιν· (Ar. fr. 230 [Daitales]). έν δέ τώ παρεληλυθότι καί διά τού η άδιαφόρως,
οίον άνήλισκον καί άνάλισκον. καί αύθις·-