120
Aristophanes
fr. 614 K.-A. (597 K.)
πικρότατον οίνον τήμερον πίη τάχα
πίη Musurus: πιή CE, Eust., Lex. Herrn., An. Par.: πιει A
bittersten Wein wirst du bald trinken, heute noch
Athen. X 446de
πίομαι δέ άνευ τοϋ υ λεκτέον, έκτείνοντας δέ τό ι. οϋτω γάρ έχει καί τό 'Ομηρικόν
(Hom. Ν 493)· ,,πιόμεν’ έκ βοτάνης“. καί Αριστοφάνης'Ιππεΰσιν (Ar. Equ. 1289)· ,,οϋ-
ποτ’ έκ ταύτού μεθ’ ήμών πίεται ποτηριού“, καί έν άλλοις--{ώς άπό τοϋ πιούμαι}.
ενίοτε δέ καί συστέλλουσι τό ι
Und piomai (,ich werde trinken“) muß ohne das y gesagt werden, dafür mit verlän-
gertem i. So verhält sich nämlich auch der homerische Ausdruck (Hom. N 493): „um
trinken zu gehen (piomen), zurück aus der Weide“. Und Aristophanes in den Rittern (Ar.
Equ. 1289): „niemals wird mit uns aus derselben Schale trinken (pietai)“. Und an einer
anderen Stelle:-{wie aus pioumai}. Und bisweilen wird das i kurz ausgesprochen
Metrum lambischer Trimeter:
—- -1-0-
Zitatkontext Innerhalb einer Sektion über den Weinkonsum (Athen. X
426d-448b) gehört das Zitat zu einer Diskussion über einige Flexionsformen
des Verbs πίνειν (445f-446f) und noch spezieller zu prosodischen Fragen um
die futur. Form πίομαι (die vom sog. Dorischen Futur πιοϋμαι unterschieden
werden soll); hierfür werden auch Plat. fr. 9 [Hai aph’ hierön] und fr. 179
[Syrphax] angeführt. Die Worte καί έν άλλοις wurden von Maas 1922, 180 (-
Kl. Sehr. 192) getilgt. Auf den epitomierten Athenaios (Athen, epit. X 446de
[CE] εϋρηται δέ καί τό πιοϋμαι, ώς Αριστοφάνης- „πικρότατον οίνον τήμερον
πιή“. ένίοτε δέ καί συστέλλουσι τό ι) sind Eust. in II. ρ. 1253,50 (έτι ίστέον
καί ότι ού μόνον πιω καί πίομαι, άλλά καί πιοϋμαι, Αριστοφάνης ,,πικρότα-
τον οίνον τήμερον πιή“) und Lex. Herrn. 12 ρ. 321 = An. Par. IV ρ. 246,6 (τό
πίομαι άνευ τού υ λεκτέον, έκτείνοντας τό ι. εϋρηται δέ καί τό πιοϋμαι παρ’
Άριστοφάνει, πικρότατον οίνον τήμερον πιή, καί παρά Συνεσίω, ταχύ τό
κώνειον πιεϊται) zurückzuführen.
Textgestalt Vgl. Kassel-Austin z. St.: „τάχα non Athenaei sed poetae esse,
verba ώς άπό τού πιοϋμαι glossatori prava scriptura πιει decepto vidit Dindorf“.
Interpretation Der sich wie eine Drohung anhörende Satz reproduziert
eine Formulierung - vielleicht aus der Alltagsrede geschöpft deren Grund-
Aristophanes
fr. 614 K.-A. (597 K.)
πικρότατον οίνον τήμερον πίη τάχα
πίη Musurus: πιή CE, Eust., Lex. Herrn., An. Par.: πιει A
bittersten Wein wirst du bald trinken, heute noch
Athen. X 446de
πίομαι δέ άνευ τοϋ υ λεκτέον, έκτείνοντας δέ τό ι. οϋτω γάρ έχει καί τό 'Ομηρικόν
(Hom. Ν 493)· ,,πιόμεν’ έκ βοτάνης“. καί Αριστοφάνης'Ιππεΰσιν (Ar. Equ. 1289)· ,,οϋ-
ποτ’ έκ ταύτού μεθ’ ήμών πίεται ποτηριού“, καί έν άλλοις--{ώς άπό τοϋ πιούμαι}.
ενίοτε δέ καί συστέλλουσι τό ι
Und piomai (,ich werde trinken“) muß ohne das y gesagt werden, dafür mit verlän-
gertem i. So verhält sich nämlich auch der homerische Ausdruck (Hom. N 493): „um
trinken zu gehen (piomen), zurück aus der Weide“. Und Aristophanes in den Rittern (Ar.
Equ. 1289): „niemals wird mit uns aus derselben Schale trinken (pietai)“. Und an einer
anderen Stelle:-{wie aus pioumai}. Und bisweilen wird das i kurz ausgesprochen
Metrum lambischer Trimeter:
—- -1-0-
Zitatkontext Innerhalb einer Sektion über den Weinkonsum (Athen. X
426d-448b) gehört das Zitat zu einer Diskussion über einige Flexionsformen
des Verbs πίνειν (445f-446f) und noch spezieller zu prosodischen Fragen um
die futur. Form πίομαι (die vom sog. Dorischen Futur πιοϋμαι unterschieden
werden soll); hierfür werden auch Plat. fr. 9 [Hai aph’ hierön] und fr. 179
[Syrphax] angeführt. Die Worte καί έν άλλοις wurden von Maas 1922, 180 (-
Kl. Sehr. 192) getilgt. Auf den epitomierten Athenaios (Athen, epit. X 446de
[CE] εϋρηται δέ καί τό πιοϋμαι, ώς Αριστοφάνης- „πικρότατον οίνον τήμερον
πιή“. ένίοτε δέ καί συστέλλουσι τό ι) sind Eust. in II. ρ. 1253,50 (έτι ίστέον
καί ότι ού μόνον πιω καί πίομαι, άλλά καί πιοϋμαι, Αριστοφάνης ,,πικρότα-
τον οίνον τήμερον πιή“) und Lex. Herrn. 12 ρ. 321 = An. Par. IV ρ. 246,6 (τό
πίομαι άνευ τού υ λεκτέον, έκτείνοντας τό ι. εϋρηται δέ καί τό πιοϋμαι παρ’
Άριστοφάνει, πικρότατον οίνον τήμερον πιή, καί παρά Συνεσίω, ταχύ τό
κώνειον πιεϊται) zurückzuführen.
Textgestalt Vgl. Kassel-Austin z. St.: „τάχα non Athenaei sed poetae esse,
verba ώς άπό τού πιοϋμαι glossatori prava scriptura πιει decepto vidit Dindorf“.
Interpretation Der sich wie eine Drohung anhörende Satz reproduziert
eine Formulierung - vielleicht aus der Alltagsrede geschöpft deren Grund-