Incertarum fabularum fragmenta (fr. 660) 223
jungen Sklaven etwa in 823. 843 (vgl. auch παιδισκάριον in Men. Mis. fr. 2,1
Sandb., fr. 296,15 [Plokion]). Das Suffix -άριον ist zwar in klass. Zeit selten,
in der Komödie aber relativ produktiv (z.B. κυνάριον σκευάριον ζευγάριον
όψάριον μισθάριον; vgl. Bergk 1838, 410-1 und Peppier 1902, 11-2).
έξαυαίνεται Dieses Kompositum von αύαίνειν (vgl. hier unten, zu fr.
660,1) gehört sonst ausschließlich zur ionischen (Hdt. IV 151,1. 173,1) bzw.
medizinisch-wissenschaftlichen Prosa (Hipp. Carn. 11 άπό τού θερμού
ξηραινόμενον και έξαυαινόμενον, gesagt vom feuchtesten Anteil an der kleb-
rigen Substanz von Knochen und Gelenken, aus dem Nägel entstehen, Aristot.
De gen. anim. 750a 22 των τε γάρ δένδρων τά πολλά πολυκαρπήσαντα λίαν
έξαυαίνεται μετά την φοράν).
fr. 660 Κ.-Α. (613 Κ.)
ώστ’ έγωγ’ ηύαινόμην
θεώμενος
1 ώτ’ Α ήναινόμην Α 2 καί θεώμενος FV
so daß ich selbst verdorrte
beim Anschauen
Sud. α 4418 (codd. AGITFVM)
αύαίνεται- ξηραίνεται, αύοιγάρ οί ξηροί, καί αύασμός, ξηρασία, ή πρώτη δασύνεται.
Αριστοφάνης (in marg. Phot.)· (Ar. fr. 659). καί έτέρωθι·-
hauainetai (,es trocknet“): ,es trocknet“, auoi (,trockene“, Mask. PI.) heißt nämlich ,die
Trockenen“. Und hauasmos, ,Austrocknung“. Die erste Silbe wird aspiriert. Aristo-
phanes: (Ar. fr. 659). Und an anderer Stelle:-
Metrum lambische Trimeter (unvollständig):
—- ]
Zitatkontext Vgl. hier oben, zu fr. 659.
Interpretation Jemand erzählt, wie er womöglich auf eine (poetische? musi-
kalische?) Performance mit einem Gefühl von Abneigung, Überdruß oder gar
Entsetzen reagierte. Die hier gebrauchte Wendung scheint nämlich idioma-
tisch zu sein (ein nicht übertragener Sinn etwa in Ar. Eccl. 146 δνψει γάρ, ώς
έοικ’, άφαυανθήσομαι: Verdorren aus Durst): im auch für die Kombination
mit einem Verb des Sehens relevanten Ach. 15 (τήτες δ’ άπέθανον καί
jungen Sklaven etwa in 823. 843 (vgl. auch παιδισκάριον in Men. Mis. fr. 2,1
Sandb., fr. 296,15 [Plokion]). Das Suffix -άριον ist zwar in klass. Zeit selten,
in der Komödie aber relativ produktiv (z.B. κυνάριον σκευάριον ζευγάριον
όψάριον μισθάριον; vgl. Bergk 1838, 410-1 und Peppier 1902, 11-2).
έξαυαίνεται Dieses Kompositum von αύαίνειν (vgl. hier unten, zu fr.
660,1) gehört sonst ausschließlich zur ionischen (Hdt. IV 151,1. 173,1) bzw.
medizinisch-wissenschaftlichen Prosa (Hipp. Carn. 11 άπό τού θερμού
ξηραινόμενον και έξαυαινόμενον, gesagt vom feuchtesten Anteil an der kleb-
rigen Substanz von Knochen und Gelenken, aus dem Nägel entstehen, Aristot.
De gen. anim. 750a 22 των τε γάρ δένδρων τά πολλά πολυκαρπήσαντα λίαν
έξαυαίνεται μετά την φοράν).
fr. 660 Κ.-Α. (613 Κ.)
ώστ’ έγωγ’ ηύαινόμην
θεώμενος
1 ώτ’ Α ήναινόμην Α 2 καί θεώμενος FV
so daß ich selbst verdorrte
beim Anschauen
Sud. α 4418 (codd. AGITFVM)
αύαίνεται- ξηραίνεται, αύοιγάρ οί ξηροί, καί αύασμός, ξηρασία, ή πρώτη δασύνεται.
Αριστοφάνης (in marg. Phot.)· (Ar. fr. 659). καί έτέρωθι·-
hauainetai (,es trocknet“): ,es trocknet“, auoi (,trockene“, Mask. PI.) heißt nämlich ,die
Trockenen“. Und hauasmos, ,Austrocknung“. Die erste Silbe wird aspiriert. Aristo-
phanes: (Ar. fr. 659). Und an anderer Stelle:-
Metrum lambische Trimeter (unvollständig):
—- ]
Zitatkontext Vgl. hier oben, zu fr. 659.
Interpretation Jemand erzählt, wie er womöglich auf eine (poetische? musi-
kalische?) Performance mit einem Gefühl von Abneigung, Überdruß oder gar
Entsetzen reagierte. Die hier gebrauchte Wendung scheint nämlich idioma-
tisch zu sein (ein nicht übertragener Sinn etwa in Ar. Eccl. 146 δνψει γάρ, ώς
έοικ’, άφαυανθήσομαι: Verdorren aus Durst): im auch für die Kombination
mit einem Verb des Sehens relevanten Ach. 15 (τήτες δ’ άπέθανον καί