Σάτυροι (fr. 46)
251
fr. 46 (44 K.)
ότιή πριν έλθεϊν αύτόν εις βουλήν έδει
καί ταύτ’ άπαγγείλαντα πάλιν προς τον θεόν
ήκειν· εγώ δ’ άπέδραν εκείνον |δευριανόν δεϊ*β
1 ότιή J.J. Scaliger, αρ. Hoeschel 1603, ρ. 3: ότι codd. | έλθεϊν αυτόν Nu., c: αυτόν
έλθεϊν W | έδει b, CE: έδει γάρ F 2 πάλιν προς b: βάλειν πρ. CF: βάλλειν πρ.
E ut initium alterius gl. 3 άπέδραν Nu., c: -ων W | δευριανόν δεϊ codd.: locus
corruptus, vd., infra, ad Testo
perché, prima di recarsi in Consiglio (?), lui doveva
recarsi dal dio, per riferire queste (notizie);
io invece me la sono svignata da quello f.-.f
Phryn. EcL 232 [b (W, Nu.), c (C, EF)]
Ευαγγελίζομαι σε- και περϊ (περί bFEpc : παρά CEac) ταύτης τής συντάξεως διασκε-
πτόμενος έπϊ συχνόν δή τινα χρόνον, ε’ίτε αιτιατική συντακτέον αυτό (αύτή c) πτώσει
(πτώσει om. W) ε’ίτε (εϊτε καί c) δοτική, ευρίσκω κατά δοτικήν ήρμοσμένον (-σμένην
c), Άριστοφάνου μεν οϋτω λέγοντας (λέγοντας καί W) έν τοϊς Ίππεΰσιν· “εύαγγελί-
σασθαι πρώτος (πρώτον codd. Aristophanis) ύμϊν (ήμϊν WF) βούλομαι”, Φρυνίχου δε
τού (τού om. Wc) κωμωδοΰ έν τοϊς Σατύροις ούτως- “ότι — δεϊ”. καϊ οϋτω λέγουσιν
ευαγγελίζομαι ή εύαγγελώ, ού (novam gl. ind. W) ό (ó om. F) Πλάτων τό δεύτερον
πρόσωπον λέγει εύαγγελεϊς
Euangelizomai se (= “ti porto buone notizie”): riflettendo a lungo su questa sintassi, se
cioè questo (verbo) debba essere costruito con il caso accusativo ovvero con il dativo,
io lo trovo costruito con il dativo, dal momento che Aristofane dice così nei Cavalieri
(643): “voglio annunziare buone notizie a voi per primi”; e il poeta comico Frinico
(si esprime) in questo modo nei Satyroi: ... E così (gli Attici) dicono euangelizomai
ovvero euangelo; di (quest’ultima forma verbale) Platone (P. 432d, Tht. 144b, vv.IV) usa
la seconda persona, euangeleìs
Metro Trimetri giambici.
—“-I — -t—— -t
Bibliografia Kallierges 1517; Nunez Not., p. 53; Hoeschel 1603, p. 3; de Pauw
1739, p. 115; Hermann 1801, p. 250; Hermann Opusc. I, p. 49; Lobeck 1820,
pp. 266-267; Dindorf 1835, p. 651 [adFay. fr. XIX]; Meineke FCGILI, pp. 596-
597 [Σάτ. fr. i]; Meineke Ed.min., p. 235 [Σάτ. fr. i]; Bothe PCGF, pp. 216-217
[Σάτ. fr. 1]; Cobet 1856, pp. 182-183; Rock CAF1, pp. 381-382; Blaydes Adv. I,
251
fr. 46 (44 K.)
ότιή πριν έλθεϊν αύτόν εις βουλήν έδει
καί ταύτ’ άπαγγείλαντα πάλιν προς τον θεόν
ήκειν· εγώ δ’ άπέδραν εκείνον |δευριανόν δεϊ*β
1 ότιή J.J. Scaliger, αρ. Hoeschel 1603, ρ. 3: ότι codd. | έλθεϊν αυτόν Nu., c: αυτόν
έλθεϊν W | έδει b, CE: έδει γάρ F 2 πάλιν προς b: βάλειν πρ. CF: βάλλειν πρ.
E ut initium alterius gl. 3 άπέδραν Nu., c: -ων W | δευριανόν δεϊ codd.: locus
corruptus, vd., infra, ad Testo
perché, prima di recarsi in Consiglio (?), lui doveva
recarsi dal dio, per riferire queste (notizie);
io invece me la sono svignata da quello f.-.f
Phryn. EcL 232 [b (W, Nu.), c (C, EF)]
Ευαγγελίζομαι σε- και περϊ (περί bFEpc : παρά CEac) ταύτης τής συντάξεως διασκε-
πτόμενος έπϊ συχνόν δή τινα χρόνον, ε’ίτε αιτιατική συντακτέον αυτό (αύτή c) πτώσει
(πτώσει om. W) ε’ίτε (εϊτε καί c) δοτική, ευρίσκω κατά δοτικήν ήρμοσμένον (-σμένην
c), Άριστοφάνου μεν οϋτω λέγοντας (λέγοντας καί W) έν τοϊς Ίππεΰσιν· “εύαγγελί-
σασθαι πρώτος (πρώτον codd. Aristophanis) ύμϊν (ήμϊν WF) βούλομαι”, Φρυνίχου δε
τού (τού om. Wc) κωμωδοΰ έν τοϊς Σατύροις ούτως- “ότι — δεϊ”. καϊ οϋτω λέγουσιν
ευαγγελίζομαι ή εύαγγελώ, ού (novam gl. ind. W) ό (ó om. F) Πλάτων τό δεύτερον
πρόσωπον λέγει εύαγγελεϊς
Euangelizomai se (= “ti porto buone notizie”): riflettendo a lungo su questa sintassi, se
cioè questo (verbo) debba essere costruito con il caso accusativo ovvero con il dativo,
io lo trovo costruito con il dativo, dal momento che Aristofane dice così nei Cavalieri
(643): “voglio annunziare buone notizie a voi per primi”; e il poeta comico Frinico
(si esprime) in questo modo nei Satyroi: ... E così (gli Attici) dicono euangelizomai
ovvero euangelo; di (quest’ultima forma verbale) Platone (P. 432d, Tht. 144b, vv.IV) usa
la seconda persona, euangeleìs
Metro Trimetri giambici.
—“-I — -t—— -t
Bibliografia Kallierges 1517; Nunez Not., p. 53; Hoeschel 1603, p. 3; de Pauw
1739, p. 115; Hermann 1801, p. 250; Hermann Opusc. I, p. 49; Lobeck 1820,
pp. 266-267; Dindorf 1835, p. 651 [adFay. fr. XIX]; Meineke FCGILI, pp. 596-
597 [Σάτ. fr. i]; Meineke Ed.min., p. 235 [Σάτ. fr. i]; Bothe PCGF, pp. 216-217
[Σάτ. fr. 1]; Cobet 1856, pp. 182-183; Rock CAF1, pp. 381-382; Blaydes Adv. I,