DOI Artikel:
Vita arnoldi archiepiscopi moguntinensis: Die Lebensbeschreibung des Mainzer Erzbischofs Arnold von Selenhofen
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.31469#0107
- Startseite des Bandes
- Alle zugehörigen Werke
- Bibliographische Information
- Videoclip: Das Projekt "Klöster im Hochmittelalter" stellt sich vor
106
Edition und Übersetzung
deputarat ²⁵⁸ , qui eos ad satisfactionem usque deberent compellere – domno
imperatori volens deferre, annuit, ut in civitatem ingrederentur. Et prefigens
eis diem, egressus de civitate, condictum eorum prestolabatur satisfactionis
terminum.
40. Potitis igitur sue voluntatis optatibus, confracte prius eis vires ²⁵⁹ malicie non
defecerunt. Sed omni temptatu conaminum gravius in domnum episcopum
assurgentes, tanto robore plateas civitatis domosque omnesque viarum concursus
ipsosque cives armaverunt in ipsum, ut iuxta eorum seviciam nullus a modo
domno episcopo in civitatem pateret accessus. Elevatum ²⁶⁰ est cor eorum nimis,
et locuti sunt adversus Deum et adversus dominum suum episcopum in magna
superbia et nequicia. Contuleruntque manus suas; proscripcionis et exulatus
multarumque afflictionum iniurias mortisque titulos in ipsum dictantes. Rapacem,
tyrannum, pestilentem, et quidquid blasphemie ʷ spiritu ˣ adinvenire poterant,
eum nominabant; adicientes ad contumelie maiorem cumulum: quod ʸ numquam ᶻ
in civitatem redire ᵃ auderet. Ipsi carnifices panifices cerdones pelliparii sacharii
mensariique ᵇ a ᶜ sede in ipsum esse ᶜ proscribebant.
41. Postquam huius infidelitatis profanus et nefandus rumor totam terram asperserat,
in superbie sue pervicacia ipsis exstantibus, sinodales dies adventabant.
Domnus itaque episcopus, pro officii sui debito ad celebrandam synodum se
accingens, contra ᵈ eorum impetum perfidie in ᵉ multo militum robore eis invitis
civitatem ingressus, noluit absque iudicio vendicare in ipsos; sed, ut pius et
clemens pater, ad satisfactionem – cum eos repente posset delere – iterum iterumque
invitans, sinodum instantem celeberrimo prosequebatur officio ²⁶¹ . Sed
w) Jf; blaspheime W. x) Jf; spiritus W. y) folgt si redire Jf. z) unquam Jf.
a) Jf; fehlt W. b) Jf; mensarūque W. c–c) korr. zu adesse in ipsum sese Jf.
d) folgt gestrichen ineptum W. e) folgt im gleichen Wort Ansatz zu Buchstabe f(?) W.
258 Wahrscheinlich Ende 1158/Anfang 1159 (RI IV,2,2, Nr. 643).
259 Heriger, Elevatio Sancti Landoaldi et sociorum eius, c. 4 (MGH SS 15,2, S. 610, Z. 45–46): Porro
nostrae prosperitatis aemuli superius breviter designati, quorum semel fractae nequaquam
malitiae suae defecere vires. Vgl. wohl als Vorlage Vita Antonii, c. 5 (MPL 73, Sp. 130C): nec
diabolo semel fractae defecere vires.
5
10
15
20
Edition und Übersetzung
deputarat ²⁵⁸ , qui eos ad satisfactionem usque deberent compellere – domno
imperatori volens deferre, annuit, ut in civitatem ingrederentur. Et prefigens
eis diem, egressus de civitate, condictum eorum prestolabatur satisfactionis
terminum.
40. Potitis igitur sue voluntatis optatibus, confracte prius eis vires ²⁵⁹ malicie non
defecerunt. Sed omni temptatu conaminum gravius in domnum episcopum
assurgentes, tanto robore plateas civitatis domosque omnesque viarum concursus
ipsosque cives armaverunt in ipsum, ut iuxta eorum seviciam nullus a modo
domno episcopo in civitatem pateret accessus. Elevatum ²⁶⁰ est cor eorum nimis,
et locuti sunt adversus Deum et adversus dominum suum episcopum in magna
superbia et nequicia. Contuleruntque manus suas; proscripcionis et exulatus
multarumque afflictionum iniurias mortisque titulos in ipsum dictantes. Rapacem,
tyrannum, pestilentem, et quidquid blasphemie ʷ spiritu ˣ adinvenire poterant,
eum nominabant; adicientes ad contumelie maiorem cumulum: quod ʸ numquam ᶻ
in civitatem redire ᵃ auderet. Ipsi carnifices panifices cerdones pelliparii sacharii
mensariique ᵇ a ᶜ sede in ipsum esse ᶜ proscribebant.
41. Postquam huius infidelitatis profanus et nefandus rumor totam terram asperserat,
in superbie sue pervicacia ipsis exstantibus, sinodales dies adventabant.
Domnus itaque episcopus, pro officii sui debito ad celebrandam synodum se
accingens, contra ᵈ eorum impetum perfidie in ᵉ multo militum robore eis invitis
civitatem ingressus, noluit absque iudicio vendicare in ipsos; sed, ut pius et
clemens pater, ad satisfactionem – cum eos repente posset delere – iterum iterumque
invitans, sinodum instantem celeberrimo prosequebatur officio ²⁶¹ . Sed
w) Jf; blaspheime W. x) Jf; spiritus W. y) folgt si redire Jf. z) unquam Jf.
a) Jf; fehlt W. b) Jf; mensarūque W. c–c) korr. zu adesse in ipsum sese Jf.
d) folgt gestrichen ineptum W. e) folgt im gleichen Wort Ansatz zu Buchstabe f(?) W.
258 Wahrscheinlich Ende 1158/Anfang 1159 (RI IV,2,2, Nr. 643).
259 Heriger, Elevatio Sancti Landoaldi et sociorum eius, c. 4 (MGH SS 15,2, S. 610, Z. 45–46): Porro
nostrae prosperitatis aemuli superius breviter designati, quorum semel fractae nequaquam
malitiae suae defecere vires. Vgl. wohl als Vorlage Vita Antonii, c. 5 (MPL 73, Sp. 130C): nec
diabolo semel fractae defecere vires.
5
10
15
20