DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.39954#0060
52
Hermann Heimpel:
cordia crescunt, sic discordia maxime ditabuntur. Voluerunt enim
et volunt ipsi novi summi pontifices excessive temporalia possidere nec legibus
et edictis subesse principum, cum tamen pocius in hiis, que sua non fuerunt,
suis existentibus cedere, quam contendere debebant iuxta consilium apostoli
ad Cor. VI. Christi et apostolorum vitam imitando, sicut veri sacerdotes
et episcopi et reliqui ministri spirituales iuxta illud: Cur non magis
iniuriam accipitis, quare non magis fraudem patimini ? Set vosiniuriam
facitis et fraudatis. An nescitis, quia iniqui regnum Dei non possidebunt?1
Igitur, si non sit contencio de papatu et scismate tollendo in
Romana ecclesia et non agatur ad hoc, quod papa unicus propter
crimen et scandalum abiciatur, et sit unicus, tunc potest generali
concilio licite presidere ac sollicitare et inquirere opiniones emer-
gentes circa scripturam et fidem, que scismata et hereses aut aliud
scandalum afferre possunt atque fidelium quietem et unitatem tur-
bare, idque denunciare imperatori vel regi Romanorum necnon ab
ipso consilium et auxilium requirere propter huiusmodi deter-
minanda in concilio generali, et ut efficaciorem habeant execu-
cionem, prout fieri convenit et oportet, quia ad hoc imperator vel
rex Romanorum tamquam executor iusticie gladium portat, et
illius temporalis potestas ita dependet a Deo, sicut spiritualis, ut
eciam multi canones attestantur, cuius experiendam videre pos-
sumus in effectu, quod in concilio Pisano, cui cum non interveniret
vel forsan admissa non fuisset regale consilium et auxilium, valde
in multis defectivum consequebatur effectum. Potest eciam papa
unicus et indubitatus tunc in generali concilio scripture sacre dubias
determinare, diffinire ac interpretari sentencias2, ut colligitur ex sentencia
b. Ieronimi in epistola intitulata De exposicione catholice fidei ibi: Hec est
fides, papa beatissime, quam in ecclesia catholica didicimus, quam semper
tenuimus, in qua si minus perite aut parum aliquid forte occultea) positum
est, emendari cupimus a te etc.3.
Quando autem illi, quorum interest, convenerint ad generale
concilium celebrandum, si tante caritatis fuerit unusquisque ipsorum,
quod propter fidem conservandam et augendam velit alios excitare ut in
hoc sibi consencientibus omnibus4, tunc de levi congregabuntur et bene
a) So Hs. nach Marsilius, statt caute.
1 1 Cor. 6, 7—9. Das Ganze von Voluerunt enim an mit Abweichun-
gen aus Marsilius II 25, Goldast 278.
2 Worte des Marsilius, D. P. II 27, 290.
3 C. 24 q. 1 c. 14. Die Stelle ist nicht von Hieronymus. D. hat sie, wie
die Worte kurz vorher (vorige Anm.), aus Marsilius II 27, 290; hier sind sie
aber zitiert unter den Einwänden gegen die II 20 vorgetragene Ansicht des M.
von der alleinigen Dogmenautorität des Konzils!
4 Marsilius II 22, Goldast 266, gebraucht diese Worte, aber nicht wie
Hermann Heimpel:
cordia crescunt, sic discordia maxime ditabuntur. Voluerunt enim
et volunt ipsi novi summi pontifices excessive temporalia possidere nec legibus
et edictis subesse principum, cum tamen pocius in hiis, que sua non fuerunt,
suis existentibus cedere, quam contendere debebant iuxta consilium apostoli
ad Cor. VI. Christi et apostolorum vitam imitando, sicut veri sacerdotes
et episcopi et reliqui ministri spirituales iuxta illud: Cur non magis
iniuriam accipitis, quare non magis fraudem patimini ? Set vosiniuriam
facitis et fraudatis. An nescitis, quia iniqui regnum Dei non possidebunt?1
Igitur, si non sit contencio de papatu et scismate tollendo in
Romana ecclesia et non agatur ad hoc, quod papa unicus propter
crimen et scandalum abiciatur, et sit unicus, tunc potest generali
concilio licite presidere ac sollicitare et inquirere opiniones emer-
gentes circa scripturam et fidem, que scismata et hereses aut aliud
scandalum afferre possunt atque fidelium quietem et unitatem tur-
bare, idque denunciare imperatori vel regi Romanorum necnon ab
ipso consilium et auxilium requirere propter huiusmodi deter-
minanda in concilio generali, et ut efficaciorem habeant execu-
cionem, prout fieri convenit et oportet, quia ad hoc imperator vel
rex Romanorum tamquam executor iusticie gladium portat, et
illius temporalis potestas ita dependet a Deo, sicut spiritualis, ut
eciam multi canones attestantur, cuius experiendam videre pos-
sumus in effectu, quod in concilio Pisano, cui cum non interveniret
vel forsan admissa non fuisset regale consilium et auxilium, valde
in multis defectivum consequebatur effectum. Potest eciam papa
unicus et indubitatus tunc in generali concilio scripture sacre dubias
determinare, diffinire ac interpretari sentencias2, ut colligitur ex sentencia
b. Ieronimi in epistola intitulata De exposicione catholice fidei ibi: Hec est
fides, papa beatissime, quam in ecclesia catholica didicimus, quam semper
tenuimus, in qua si minus perite aut parum aliquid forte occultea) positum
est, emendari cupimus a te etc.3.
Quando autem illi, quorum interest, convenerint ad generale
concilium celebrandum, si tante caritatis fuerit unusquisque ipsorum,
quod propter fidem conservandam et augendam velit alios excitare ut in
hoc sibi consencientibus omnibus4, tunc de levi congregabuntur et bene
a) So Hs. nach Marsilius, statt caute.
1 1 Cor. 6, 7—9. Das Ganze von Voluerunt enim an mit Abweichun-
gen aus Marsilius II 25, Goldast 278.
2 Worte des Marsilius, D. P. II 27, 290.
3 C. 24 q. 1 c. 14. Die Stelle ist nicht von Hieronymus. D. hat sie, wie
die Worte kurz vorher (vorige Anm.), aus Marsilius II 27, 290; hier sind sie
aber zitiert unter den Einwänden gegen die II 20 vorgetragene Ansicht des M.
von der alleinigen Dogmenautorität des Konzils!
4 Marsilius II 22, Goldast 266, gebraucht diese Worte, aber nicht wie