Metadaten

Heimpel, Hermann [Hrsg.]; Heimpel, Hermann [Hrsg.]; Heidelberger Akademie der Wissenschaften / Philosophisch-Historische Klasse [Hrsg.]
Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften, Philosophisch-Historische Klasse (1929/30, 1. Abhandlung): Studien zur Kirchen- und Reichsreform des 15. Jahrhunderts, 1: Eine unbekannte Schrift Dietrichs v. Niem über die Berufung der Generalkonzilien (1413/1414) — Heidelberg, 1929

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.39954#0069
Lizenz: Freier Zugang - alle Rechte vorbehalten
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Studien zur Kirchen- und Reichsreform des 15. Jahrhunderts.

61

si is indignus, inutilis et dampnosus tanto videretur officio, eo
deposito loco eius, quem digniorem arbitrarentur, eligerent. Nec
mora illo dampnato Leonem VIII.a) virum sanctitate conspicuum
omnium elegere consensu et sic, qui culmen labefactaverat digni-
tatis, in ignominie sterquilinium deiectus occubuit. Nam cum
dissendente Ottone ausu temerario rediisset, miserabiliter tamen
omnibus exosus in suis sceleribus diem clausit. Utrum sibi ad
superos, dum licuit, viam prostraverit, an descensum ad inferos,
ipse novit. Privatus tamen miserque moriens sepultus est Octa-
vianus, qui enormiter papa vixerat aliquando Johannes.
Si Romanus pontifex sit de aliquo magno crimine diffamatus,
purgabit se1 coram imperatore aut rege Romanorum seu eius legato
ad hoc destinato et cuncto populo in hac forma:
Leo papa III. nacione Romanus successit Adriano pape III.13),
Karolo Magno regnante, cui cum coram ipso Karolo gravia crimina
opponerentur, quia tamen nullus legitimus accusator accessit, idem Leo papa
annuente rege coram omni populo in basilica b. Petri apostoli ewangelium
portans ambonem conscendit invocatoque s. trinitatis nomine iure iurando ab
obiectis sibi criminibus se canonice purgavit.
Alie vero historie addunt, quod tres cardinales supra sancta Dei
ewangelia ponentes manus affirmarunt omnia esse falsa, que summo pon-
tifici opponebantur. Que quidem purgacio a toto clero et populo fuit
solemniter approbata et a dicto principe legitime confirmata2 3 anno Domini
DCCCXVIIP.
a) Druck novum(!). b) So Hs.
1 Vgl. Chronik, Mulder 41 f., Sauerland 5891'.
2 Mit geringen Abweichungen aus Marsilius, De translatione, Gold-
ast 152; vgl. Landulf Colonna ebenda 93.
3 So Hs.! Auf diese Jahreszahl kommt Dietrich anscheinend dadurch,
daß er die Geschichte von der Rechtfertigung Leos III. mit dem sonst von
ihm herangezogenen (Chronik, Mulder 43f. und Sauerland 590L; De schis-
mate, Ausg. von Erler 216)Rechtfertigungsbrief Leos IV. (an Kaiser Lud-
wig II., C. 2 q. 7 c. 41 ,Nos si incompetenter1, um 853, J.-E. 2646) zusammen-
wirft, und dabei diesen Brief statt an Ludwig II. an Ludwig den Frommen
geschrieben sein läßt: De schismate, a. a. O.: Leo vir sanctus . . . se Ludo vico
Pio imperatori aut suorum nunciorum determinacioni submisit . . . Diesen
an Ludwig II. gerichteten, von D. als an Ludwig den Fr. gerichtet gedachten
Brief mag er hier dann wieder mit dem Entschuldigungsbrief Pascalis’ I. an
Ludwig den Fr. (über seine Wahl) verwechselt haben, den jedenfalls Heinrich
von Herford, Chron., Ausgabe von Potthast S. 49, ins Jahr 818 verlegt;
der Brief gehört zum 25. Jan. 817, J.-E. 2545. Leos III. Bereitschaft,
sich vor Karl d. Gr. zu rechtfertigen, belegt D. in der Chronik, Mulder 57,
Sauerland 598, richtig mit C. II q. 5 c. 19; doch nennt er ihn damals noch:
non ille quartus . . . sed unus alter . . . credo . . . secundus.
 
Annotationen
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften