DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.41989#0084
84 Josef Koch Cusanus-Texte: I. Predigten 2/5.
4.
v, i34va In die Epiphaniae.
Brixinae 1456.
,,Ubi est qui natus est rex Iudaeorum?“
1. Ultra ea, quae de hac festivitate alibi signavi, dum hac die
5 praedicarem in variis locis, iam addam enodationem thematis.
Non dubitaverunt sapientes natum regem Iudaeorum, sed ubi
esset interrogaverunt. Habuit populus ille regem regum, ,,qui ha-
bitat in caelis“, pro rege, qui eosdem Iudaeos rexit per Moysen et
prophetas. Et deinde ille, qui per illos populo loquebatur, dicebat:
io „Ecce assum“, et ,,in terris visus“ et „conversatus est“, prout se
venturum praedixerat. Unde magi ex stella ipsum, qui venturus
erat, iam natum non haesitantes interrogaverunt, ubi esset.
2. Dicunt quidam de sectis tractantes illas ex magnis et raris con-
iunctionibus planetarum, maxime Saturni et Iovis, posse praevideri,
is inter quas Christianam, quae est de occulta sapientia, Mercurialem
appellant, quoniam possibile est coniunctionem significantem sectam
in domo seu constellatione naturae alicuius planetae fieri, et secundum
hoc fieri sectas, ut una est secta Saturni, alia Veneris. Nam Iudaeorum
sectam aiunt Saturni esse, Arabum Veneris, Christianorum Mer-
20 curii etc., ac quod magi poterant ex directione coniunctionis mag-
1—2. Ibidem in die Epiphaniae e<odem> an<no> Rubrica L
4. Ulta L de dupl. L
14. praevideret L
15. de om. L
3. Matth. 2, 2.
4. alibi ... in variis locis: 1) „Afferte domino gloriam et honorem“
(c. 1431; C 37r—v; 26r — 27r; V113va — 15vb; p 30r—v); 2) „Ibant magi“
[ante 1439; C 29r — 32v; V19va — 13va; p29r — 30r); 3) „Intrantes domum
invenerunt“ [1439; C 23r — 24v; V1 7rb — 9ra; p 28v — 29r); 4) et 5) Breves
adnotationes pro duobus sermonibus super „Intrantes“, quos CUSANUS post
1439 habuisse videtur [C 24v; V1 9ra — b); 6) „Dies sanctificatus illuxit nobis“
[Maguntiae 1445; C 139r— 140v; V1 91 ra — 92vb; p 52r — 54r); 7) „In-
trantes“ [Aquisgrani 1452 Ian. 10; C 22v, brevis nota); 8) „Procidentes adora-
verunt“ [Traiecti super Mosam 1452 Ian. 12; C 137r, brevis nota); 9) „Ubi
est qui natus est“ [Brixinae 1455; V2 66rb — 68va; p 91r—v). Quantum
scimus CUSANUS 1457 ultima vice in Epiphania sermonem fecit [Brixinae;
„Obtulerunt ei munera“, V2 207rb — 209rb; L 210v — 214v; pl61v — 162r).
7. regem regum. Cf. Apoc. 17, 14; 19, 16. — Qui... in caelis. Ps. 2, 4.
10. Ecce assum. Is. 58, 9. — In terris etc. Bar. 3, 38.
11. qui venturus erat. Cf. Matth. 3, 11; 11, 3; loh. 1, 15.
4.
v, i34va In die Epiphaniae.
Brixinae 1456.
,,Ubi est qui natus est rex Iudaeorum?“
1. Ultra ea, quae de hac festivitate alibi signavi, dum hac die
5 praedicarem in variis locis, iam addam enodationem thematis.
Non dubitaverunt sapientes natum regem Iudaeorum, sed ubi
esset interrogaverunt. Habuit populus ille regem regum, ,,qui ha-
bitat in caelis“, pro rege, qui eosdem Iudaeos rexit per Moysen et
prophetas. Et deinde ille, qui per illos populo loquebatur, dicebat:
io „Ecce assum“, et ,,in terris visus“ et „conversatus est“, prout se
venturum praedixerat. Unde magi ex stella ipsum, qui venturus
erat, iam natum non haesitantes interrogaverunt, ubi esset.
2. Dicunt quidam de sectis tractantes illas ex magnis et raris con-
iunctionibus planetarum, maxime Saturni et Iovis, posse praevideri,
is inter quas Christianam, quae est de occulta sapientia, Mercurialem
appellant, quoniam possibile est coniunctionem significantem sectam
in domo seu constellatione naturae alicuius planetae fieri, et secundum
hoc fieri sectas, ut una est secta Saturni, alia Veneris. Nam Iudaeorum
sectam aiunt Saturni esse, Arabum Veneris, Christianorum Mer-
20 curii etc., ac quod magi poterant ex directione coniunctionis mag-
1—2. Ibidem in die Epiphaniae e<odem> an<no> Rubrica L
4. Ulta L de dupl. L
14. praevideret L
15. de om. L
3. Matth. 2, 2.
4. alibi ... in variis locis: 1) „Afferte domino gloriam et honorem“
(c. 1431; C 37r—v; 26r — 27r; V113va — 15vb; p 30r—v); 2) „Ibant magi“
[ante 1439; C 29r — 32v; V19va — 13va; p29r — 30r); 3) „Intrantes domum
invenerunt“ [1439; C 23r — 24v; V1 7rb — 9ra; p 28v — 29r); 4) et 5) Breves
adnotationes pro duobus sermonibus super „Intrantes“, quos CUSANUS post
1439 habuisse videtur [C 24v; V1 9ra — b); 6) „Dies sanctificatus illuxit nobis“
[Maguntiae 1445; C 139r— 140v; V1 91 ra — 92vb; p 52r — 54r); 7) „In-
trantes“ [Aquisgrani 1452 Ian. 10; C 22v, brevis nota); 8) „Procidentes adora-
verunt“ [Traiecti super Mosam 1452 Ian. 12; C 137r, brevis nota); 9) „Ubi
est qui natus est“ [Brixinae 1455; V2 66rb — 68va; p 91r—v). Quantum
scimus CUSANUS 1457 ultima vice in Epiphania sermonem fecit [Brixinae;
„Obtulerunt ei munera“, V2 207rb — 209rb; L 210v — 214v; pl61v — 162r).
7. regem regum. Cf. Apoc. 17, 14; 19, 16. — Qui... in caelis. Ps. 2, 4.
10. Ecce assum. Is. 58, 9. — In terris etc. Bar. 3, 38.
11. qui venturus erat. Cf. Matth. 3, 11; 11, 3; loh. 1, 15.