DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42023#0102
102
Ludwig Baur Cusanus-Texte: III. Marginalien
265. 105rb r. R. c. 2: Quomodo bonum, a quo omnia, est universale separatum
secundum esse, non id, ad quod intellectus pervenit resolvendo
proprium in commune.
266. ebd.: Exemplum.
267. ebd.: Nota: bonum, a quo omnia, non est unum genere vel specie, sed
secundum analogiam, quia bonum primum est tan tum in uno
secundum rem, in aliis autem sunt quidam modi eius.
268. ebd.: Nota quomodo Albertus vult evadere oppositionem in eo, quod
Dionysius dicit primum unicum et discretum. Aristoteles dicit,
quod hoc sit respectu diversorum.
269. 105rb u. R. c. 2: Yidetur, quod Albertus et pene omnes in hoc defi-
ciunt quod timeant semper intrare caliginem, quae consistit in
admissione contradictoriorum; nam hoc ratio refugit et timet sub-
intrare et ob hoc vitando caliginem non pertingit ad visionem invi-
sibilis. Si praesupponeret id esse necessarium, quod sibi occurrit
impossibile et intraret ignote tenebras illas, reperiret indubie im-
possibilitatem necessitatem esse et tenebras lucem.
270. ebd.: Non comprehensione intellectuali, sed supra in visione, de qua
loquitur Dionysius in Mystica theologia.
271. 105va 1. R. c. 2: Plurificatur manens singularis.
272. ebd.: Exemplum.
273. ebd.: Nota quomodo Deus dicitur multiplicari. Exemplum.
274. ebd.: Quia a Deo omnia procedunt ab ipso, ipso manente uno, idem
manet diversus ab omnibus, ens super omnia.
275. 105vb o. R. c. 2: Deus non est tale unum quäle in causatis.
276. 106rb r. R. c. 3: Ens per creationem, bonum per informationem.
277. ebd.: Ens, verum, bonum.
278. 106va 1. R. c. 3: Yide hic an et quomodo bonum est primo.
279. 106vb o. R. c. 3: Dona divina dupliciter considerantur. Quid actus
providentiae.
280. 106vb u. R. c. 3: Deus conservat res influendo ut sol lumen in aere.
281. 107ra o. R. c. 3: Providentia simul -cum creatione.
282. 107ra u. R. c. 3: Providentia est actus voluntatis secundum ordinem
sapientiae.
283. 107rb r. R. c. 3 : Quae differentia inter providentiam et gubernationem.
284. ebd.: Quae pertinent ad orationem.
285. ebd.: Quomodo oratio necessaria ad scientiam theologiae.
286. 107va 1. R. c. 3: Ex quo Deus unus? Linde rerum diversitas? Goncludit
quod diversitas secundum philosophum ex materia, secundum
theologiam ex divina sapientia.
287. ebd.: Zu der Stelle: , De Thebis ad Athenas“: Nota istud per totum.
288. 108ra o. R. c. 3: An Deus sit in loco.
289. 108ra u. R. c. 3: Albertus hic videtur male intelligere quia Deus est
in omni loco et simul in quolibet singulariter. Fugit autem sem-
per caliginem.
290. 108rb r. R. c. 3: Zu: ,,Ad secundum dicendum: Nota bene“.
291. ebd.: Deus quia non continetur loco non est proprie in loco.
Ludwig Baur Cusanus-Texte: III. Marginalien
265. 105rb r. R. c. 2: Quomodo bonum, a quo omnia, est universale separatum
secundum esse, non id, ad quod intellectus pervenit resolvendo
proprium in commune.
266. ebd.: Exemplum.
267. ebd.: Nota: bonum, a quo omnia, non est unum genere vel specie, sed
secundum analogiam, quia bonum primum est tan tum in uno
secundum rem, in aliis autem sunt quidam modi eius.
268. ebd.: Nota quomodo Albertus vult evadere oppositionem in eo, quod
Dionysius dicit primum unicum et discretum. Aristoteles dicit,
quod hoc sit respectu diversorum.
269. 105rb u. R. c. 2: Yidetur, quod Albertus et pene omnes in hoc defi-
ciunt quod timeant semper intrare caliginem, quae consistit in
admissione contradictoriorum; nam hoc ratio refugit et timet sub-
intrare et ob hoc vitando caliginem non pertingit ad visionem invi-
sibilis. Si praesupponeret id esse necessarium, quod sibi occurrit
impossibile et intraret ignote tenebras illas, reperiret indubie im-
possibilitatem necessitatem esse et tenebras lucem.
270. ebd.: Non comprehensione intellectuali, sed supra in visione, de qua
loquitur Dionysius in Mystica theologia.
271. 105va 1. R. c. 2: Plurificatur manens singularis.
272. ebd.: Exemplum.
273. ebd.: Nota quomodo Deus dicitur multiplicari. Exemplum.
274. ebd.: Quia a Deo omnia procedunt ab ipso, ipso manente uno, idem
manet diversus ab omnibus, ens super omnia.
275. 105vb o. R. c. 2: Deus non est tale unum quäle in causatis.
276. 106rb r. R. c. 3: Ens per creationem, bonum per informationem.
277. ebd.: Ens, verum, bonum.
278. 106va 1. R. c. 3: Yide hic an et quomodo bonum est primo.
279. 106vb o. R. c. 3: Dona divina dupliciter considerantur. Quid actus
providentiae.
280. 106vb u. R. c. 3: Deus conservat res influendo ut sol lumen in aere.
281. 107ra o. R. c. 3: Providentia simul -cum creatione.
282. 107ra u. R. c. 3: Providentia est actus voluntatis secundum ordinem
sapientiae.
283. 107rb r. R. c. 3 : Quae differentia inter providentiam et gubernationem.
284. ebd.: Quae pertinent ad orationem.
285. ebd.: Quomodo oratio necessaria ad scientiam theologiae.
286. 107va 1. R. c. 3: Ex quo Deus unus? Linde rerum diversitas? Goncludit
quod diversitas secundum philosophum ex materia, secundum
theologiam ex divina sapientia.
287. ebd.: Zu der Stelle: , De Thebis ad Athenas“: Nota istud per totum.
288. 108ra o. R. c. 3: An Deus sit in loco.
289. 108ra u. R. c. 3: Albertus hic videtur male intelligere quia Deus est
in omni loco et simul in quolibet singulariter. Fugit autem sem-
per caliginem.
290. 108rb r. R. c. 3: Zu: ,,Ad secundum dicendum: Nota bene“.
291. ebd.: Deus quia non continetur loco non est proprie in loco.