DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30530#0640
636 ii.1. confessio tetrapolitana
tur, ⁱ ut divus Paulus testatur: »Scriptura omni bono opere instruit« ¹ , et huiusmodi
extorta preceptis ieiunia prorsus ignoret ʲ , Non videmus, qui Apostolorum
ᵏ successoribus tale quid licere potuerit ⁱ .
Certe Ireneus testatur, olim ˡ variam fuisse ˡ ieiuniorum apud ecclesias observationem,
uti legitur libro Ecclesiasticae Historiae ᵐ 8., capite 14 ² ;ineo- 5
dem libro memorat ⁿ Eusebius quendam Appolonium ᵒ Scriptorem ecclesiasticum
inter cetera ᵖ argumenta etiam eo Montani ᵖ doctrinam confutasse,
quod primus ieiuniorum leges imposuerit ³ . q Et Chryso[stomus] q Honestum
ieiunium ʳ , sed nemo cogatur ⁴ . Et alibi: Non potentem ieiunare hortatur,
ˢ ut a delitiis abstineat, idque non ˢ magno a ieiunio intervallo distare. 10
Validumque etiam ᵗ ᵘ esse telum ᵘ ᵛ ad diaboli furorem reprimendum adserit
ᵛ⁵ . Ad hec ipsa ʷ proh dolor ʷ experientia plus nimio comprobat, ˣ pietati
ista ieiuniorum precepta haud parum obfuisse. Quemadmodum | 243 ʳ | ergo
nobis visum est constare ˣ , proceres ecclesiae hanc sibi ʸ potestatem ieiunia
sic indicendi, ut ᶻ peccati conscientias ᶻ obstringerent preter scripturae ᵃ auc- 15
toritatem ᵇ , quae nihil tale vel verbo vel exemplo tradit, cum nihil, quod pietai)–i)
scriptura, ut D. Paulus diserte affirmat, omni bono opere instruit, ignorat autem
haec praeceptis extorta ieiunia, non videmus, qui Apostolorum successoribus licere potuerit,
tanto ecclesiam, tamque periculoso onere gravare: A.
j) ignorat: a.
k) Schrf.: Appostolorum: d.
l)–l) variam et liberam fuisse: A.
m) danach gestr.: libro: d.
n) commemorat: a; meminit: A.
o) Drf.: Appllonium: A.
p)–p) etiam hoc argumento Montani haeretici: A.
q)–q) Adeo putabat istuc sanam Christi doctrinam profitentibus indignum. Inde Chrysostomus
alicubi ait: A.
r) ieiunare: a.
s)–s) ut abstineat a delitiis, idque adfirmat haud: A.
t) fehlt in A.
u)–u) telum esse: a.
v)–v) ad reprimendum furorem diaboli: A.
w)–w) quoque: A.
x)–x) ista ieiuniorum praecepta, pietati plurimum obfuisse. Ve igitur satis constare nobis
visum est: A.
y) fehlt in A.
z)–z) conscientias peccati: a.
a)–a) authoritatem sumpsisse: A.
b) authoritatem: a.
1. II Tim 3,16–17.
2. Eusebius-Rufinus, Historia ecclesiastica 5,24 (GCS 9,1, S.494,15–496,19).
3. Eusebius-Rufinus, Historia ecclesiastica 5,18,1f. (GCS 9,1, S.472,11–25.
4. Vgl. etwa Johannes Chrysostomus, Homilia 10 in Gen [1,26–27] (PG 53, Sp.82 f.)
5. Es ist unklar, auf welche Aussage des Johannes Chrysostomus sich Bucer bezieht.
Möglich ist ein Hinweis auf Homilia 57 über Mt 17,10 (PG 58, Sp. 563); vgl. BDS 3, S.74,
Anm.22; Neuser, Confessio Tetrapolitana, S. 468, Anm.57.
tur, ⁱ ut divus Paulus testatur: »Scriptura omni bono opere instruit« ¹ , et huiusmodi
extorta preceptis ieiunia prorsus ignoret ʲ , Non videmus, qui Apostolorum
ᵏ successoribus tale quid licere potuerit ⁱ .
Certe Ireneus testatur, olim ˡ variam fuisse ˡ ieiuniorum apud ecclesias observationem,
uti legitur libro Ecclesiasticae Historiae ᵐ 8., capite 14 ² ;ineo- 5
dem libro memorat ⁿ Eusebius quendam Appolonium ᵒ Scriptorem ecclesiasticum
inter cetera ᵖ argumenta etiam eo Montani ᵖ doctrinam confutasse,
quod primus ieiuniorum leges imposuerit ³ . q Et Chryso[stomus] q Honestum
ieiunium ʳ , sed nemo cogatur ⁴ . Et alibi: Non potentem ieiunare hortatur,
ˢ ut a delitiis abstineat, idque non ˢ magno a ieiunio intervallo distare. 10
Validumque etiam ᵗ ᵘ esse telum ᵘ ᵛ ad diaboli furorem reprimendum adserit
ᵛ⁵ . Ad hec ipsa ʷ proh dolor ʷ experientia plus nimio comprobat, ˣ pietati
ista ieiuniorum precepta haud parum obfuisse. Quemadmodum | 243 ʳ | ergo
nobis visum est constare ˣ , proceres ecclesiae hanc sibi ʸ potestatem ieiunia
sic indicendi, ut ᶻ peccati conscientias ᶻ obstringerent preter scripturae ᵃ auc- 15
toritatem ᵇ , quae nihil tale vel verbo vel exemplo tradit, cum nihil, quod pietai)–i)
scriptura, ut D. Paulus diserte affirmat, omni bono opere instruit, ignorat autem
haec praeceptis extorta ieiunia, non videmus, qui Apostolorum successoribus licere potuerit,
tanto ecclesiam, tamque periculoso onere gravare: A.
j) ignorat: a.
k) Schrf.: Appostolorum: d.
l)–l) variam et liberam fuisse: A.
m) danach gestr.: libro: d.
n) commemorat: a; meminit: A.
o) Drf.: Appllonium: A.
p)–p) etiam hoc argumento Montani haeretici: A.
q)–q) Adeo putabat istuc sanam Christi doctrinam profitentibus indignum. Inde Chrysostomus
alicubi ait: A.
r) ieiunare: a.
s)–s) ut abstineat a delitiis, idque adfirmat haud: A.
t) fehlt in A.
u)–u) telum esse: a.
v)–v) ad reprimendum furorem diaboli: A.
w)–w) quoque: A.
x)–x) ista ieiuniorum praecepta, pietati plurimum obfuisse. Ve igitur satis constare nobis
visum est: A.
y) fehlt in A.
z)–z) conscientias peccati: a.
a)–a) authoritatem sumpsisse: A.
b) authoritatem: a.
1. II Tim 3,16–17.
2. Eusebius-Rufinus, Historia ecclesiastica 5,24 (GCS 9,1, S.494,15–496,19).
3. Eusebius-Rufinus, Historia ecclesiastica 5,18,1f. (GCS 9,1, S.472,11–25.
4. Vgl. etwa Johannes Chrysostomus, Homilia 10 in Gen [1,26–27] (PG 53, Sp.82 f.)
5. Es ist unklar, auf welche Aussage des Johannes Chrysostomus sich Bucer bezieht.
Möglich ist ein Hinweis auf Homilia 57 über Mt 17,10 (PG 58, Sp. 563); vgl. BDS 3, S.74,
Anm.22; Neuser, Confessio Tetrapolitana, S. 468, Anm.57.