206

Aristophanes

29,3 (ώστε πολύ αν δικαιότερον διά ταύτα τά έργα τούτον μισήσαιτε ή εμού
τιν’ άνεπιείκειαν καταγνοίητε); die zeitlich nächsten Belege für das Adj. sind
Phld. De ir. fr. 17 col. 27,17 Indelli (δι? ών και αύτών ύπερμεγέθος κολάζονται
τήι γε μην άνεπιεικεϊ και άνημέρωι και τραχείαι διαθέσει), Alex. Aphr. in
Aristot. Top. p. 208,9 und Liban. or. 3,2.
Die Komödie kennt allerdings sowohl das bereits hom. επιεικής ,schick-
lich', ,gebührend', ,geeignet', sowie .tüchtig', .anständig' (vgl. Ar. Vesp. 1027
γνώμην τιν’ έχων επιεική, Timocl. fr. 33,1 [ftSynergika] τοΐς μέν τεθνεώσιν
έλεος επιεικής θεός) als auch das erst in der ion.-att. Prosa belegte επιεικώς
(Ar. Vesp. 1249 τουτί μέν επιεικώς σύ γ’ έξεπίστασαι, Pher. fr. 187 μείξοφρυς /
μέλαιν’ επιεικώς κατ’ εμέ; sodann relativ häufig in Mese und Nea, 5mal allein
bei Menander).

fr. 775 K.-A. (745 K.)
Phot, (b, z) α 1904
άνεψιαδαΐ (-άδαι codd., corr. Dindorf post Bekkerum, qui άνεψιαδοΐ legerat)·
Αριστοφάνης, καί άνεψιαδούς Φερεκράτης, καί Έρμιππος άνεψιαδοϋν. καί
Δημοσθένης έν τώ Περί Άγνίου κλήρου παρατίθεται νόμον, έν ώ γέγραπται· „καί
πενθερούς καί άνεψιαδούς". καί άνεψιότης έν τω αύτω. κέχρηται δέ τή λέξει Πλάτων,
Ξενοφών καί Λυσίας
anepsiadai (.Töchter des Vetter s‘): Aristophanes. Auch anepsiadous (,Sohn des
Vetters') Pherekrates (Pher. fr. 221), und Hermippos anepsiadoun (,Sohn des Vetters',
Akk.) (Hermipp. fr. 82). Und Demosthenes führt in der Rede Über die Erbschaft des
Hagnias (Dem. 43,57) ein Gesetz an, in dem es geschrieben steht: „und Schwiegersöhne
und Söhne des Vetters (Akk.)“. Auch anepsiotes (,Vetterschaft') bei demselben (43,63).
Des Wortes haben sich auch Platon (Plat. Leg. 871b), Xenophon und Lysias (Lys. fr.
466 Carey) bedient
Metrum Ungewiß (iambisch?) (^—^—).
Zitatkontext In der bereits antiken Kontroverse über die genaue Bedeutung
des Verwandtschaftsnamens άνεψιαδούς reflektiert Photios’ Eintrag die
Meinung von Ar. Byz. fr. 259-62 Sl. (καί άνεψιαδούς, ώσπερ άδελφιδούς, ό
τού ανεψιού υιός, καί άνεψιαδή ομοίως· έξανέψιοι δέ οί των ανεψιών παϊδες,
οΰς νύν λέγομεν δισεξαδέλφους; vgl. auch Hsch. α 5022 άνεψιαδούς· έκ τού
ανεψιού γεγονώς, ή τής ανεψιάς); dagegen Poll. III 28-9 (ο'ί γε μήν έκ των
άνεψιών φύντες άλλήλοις άνεψιαδοϊ, άν τ’ έκ δύο θηλειών άνεψιών ώσιν, άν
τ’ έκ δύο άρρένων, άν τ’ έκ θηλείας τε καί άρρενος, άν τ’ αύτοί δύο άρρενες
ώσιν, άν τε θήλεια καί άρρην, ό μέν άνεψιαδούς ή δ’ άνεψιαδή· άν δέ δύο