268

Aristophanes

Ergebnisse erzielt (zu den besten Vorschlägen zählen Fritzsches χήμϊν σκάφην
δός νυν τινά πτίλον θ’ ϊν’ έξεμώμεν und Hermanns κεΐ μή σκάφην δώσει
τις, εις τό σινδόνιον έμοΰμεν). Ein Problem bei vielen dieser Vorschläge
ist, dass die Pollux-Editionen vor Bethe von έμοΰμεν als letztem Wort des

δ“ έν τι ένποδιλονίων έμοΰμεν· cogitabam: Καί ήμϊν σκάφη ’στ’ ώς άν έν τη ποτόν
οίνον έμώμεν.“; Bentley, Brief an Τ. Hemsterhuis (= Bentley 1825, 258-9, Bentley
1842, 224-5): „Quae vero postea quaeris, sunt ejusmodi, ut nullus sit conjecturae
locus: adeo curta, mutila et mendosa sunt. X. 76 scapham, inquit, Aristophanes
vocat, in quam invomunt, ut καί ήμισκαφής δ’ έν στι έν ποδολονίων έμοΰμεν· quod
sic ipse tentas, [...]. Nihil video, nisi Tetrametri versus vestigia, Καί μήν σκαφή ’στ’
klklllkl έμοΰμεν, quäle illud, άνδρες φίλοι, καί δημόται, καί τοΰ πονεΐν έρασταί.
Nolim autem, ut conjecturae tuae fidas; neque enim metrum ullum, nec Graecam
orationem servat.“; Hemsterhuis ap. Hemsterhuis/Lederlin 1706, 1244-5: „Ipsa
Comici verba in plerisque MSS. deperierunt: Pollucem tarnen apposuisse indicio
sunt Excerpta Falckenburgiana, quae χρήσιν istam tarn corruptam continent &
deformem, ut non sine quodam animi cruciatu possim relegere, cum Codicem
omnium revera principem tarn foede commaculatum a librariis video: ecce vero,
ut habeant, ubi conjectandi felicitatem & ingenium eruditi viri experiantur: καί
ήμισκάφης δ’ ώς έν τι ένποδιλονίων έμοΰμεν· ego vero, ut aliorum industriam pro-
vocem & excitem, proponere in animum induxi, quid cogitaverim ad hunc locum
poliendum, etsi id omne invita forsitan fiet Minerva: σκάφην in istis verbis, cujus
vocabuli gratia locus erat allatus, & έμοΰμεν etiam, quid sit cognoscimus, cetera
sunt disjecta & quam maxime incerta: diversis ego tentamentis hunc locum versavi:
nulla tarnen hac conjectura potior est visa: Καί ήμϊν σκάφη ’στι, ώς έν τή ποτοΰ
οίνον έμώμεν. Et nobis adest scapha seu pelvis, ut in ea convivii vinum evomamus:
seu malit aliquis, τον ποτόν οίνον, vinum epotum, quod alteri ferme anteposuero:
parum equidem a vestigiis corruptae lectionis recedo, neque dubito, quin nemo non
facili negotio sit animadversurus, quodcunque ex illa scriptura poteram, studiose
servasse: porro id quivis etiam vide, egregie Pollucis menti satisfieri, si nostram
emendationem admiseris; quid enim in his liquidius, quam σκάφην tale fuisses
vasculum, in quod evomerent. Reddidi vero in contextu illam lectionem, quae mihi
fuit melior visa, quamvis id fortean a plerorumque sententia abhorreat, non eo sane
quod illam indubitate veram existimarem, sed quod aptius videretur in textu talem
exhiberi scripturam, quae intelligi possit, neque menti Auctoris sit incommoda,
quam monstrosam. Σκάφην autem sic usurpavit etiam Basilius in Homilia adversos
Ebrios“; Bentley, Brief an Tiberius Hemsterhuis vom 9. Juni 1708 (= Bentley 1842,
279-80): „At sequitur deploratus plane locus Aristophanis, Καί ήμισκάφης δε ώς
έν τι είπιδιλονίων έμοΰμεν- ex quibus depravatissimis, tu nobis, amice, horribilem
versum effinxisti, plane άμετρον et άμουσον. At dehinc, si me audis, et artem
metricam assequeris, id saltem disces quod quantivis est pretii, tacere potius, quam
nihil dicere. Ego vero ex prima facile catalecticum tetrametrum hic agnosco: ut
proinde aut talis versus hinc excudendus sit, aut omnis opera ludatur. Vis ergo,
ut hariolari incipiam? age, aut veram lectionem tibi dabo, aut saltem Aristophane