DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.32159#0028
28
K. Hampe:
continuata sedulitate celestibus thalamis interesse potestis, quin pro
debito pastoralis officii ad a sollicitudines teatri secularis interdum
vos oporteat reconverti, non potest esse, ut inter tot susurronum
instantias, quibus tota die invidus me sugillat, tunc ad vos b aliqua
mei detractio non perveniat, cum presencia vestra scrutatoris cordium
penetralibus c non assistat. Quo fit, ut quantumcumque virtutibus
hominem transcendatis, hominem sic agrecli non possitis, ut que d
de homine per hominem referuntur, tamquam horno non videatis
in facie, donec ad consueta vobis Dei sacraria revertentes, eadem
cum ipso iudicetis in rnente.
Licet autem eorum, que de portitore litterarum vestrarum in-
honeste a me tractato 68) maligna fuere vobis falsitate suggesta, si
forte postea super hiis solita familiaritate, verane fuissent an non,
cum Domino contulistis, conscienciam plenam, quod videlicet penitus
falsa fuerint, habeatis, quo rninus michi est necessarium in hac
parte me vobis innocentiam mearn scientibus excusare, ne tarnen
taciturnitate silencii suspicionem tribuam perpetrati delicti, testor
Deum et vos, in quorum conspectu ambulo, consciencia bona et
rnente non ficta, quod illius criminis arguor, cuius e consciencia
non astringor vel convellor.
Iam vero non invenio modum dolori meo neque possum evellen-
tibus iecur meum gemitibus metam ponere, quod ita licuit detractori
meo coram f vobis in accusacionem mei linguam scalpere prurientem,
ut absenciam meara, que saltim presencia Dei repleri debuit, sic
detereret, quatinus impetraret circa me, quicquid cuperet impetrare g.
Quid enim in suggillacionem mei h potuisset vobis deterius unquam
suggeri, quam erga vos de reatu inobediencie me teneri, aut quid
posset durius contra me inpetrari, quam litteras vestras michi tan-
quam hosti transmittatis'P Quippe vero aper sum non ferus singu-
lari in silva degens, non exalo basilisci perniciem k neque tigridis 1
induo feritatem, ut per internunciorum m superhabundantem cautelam
litteras vestras reciperem, ac si de more ipsarum baiulos absorberem.
a) et Hs. — b) uo Hs. — c) penetrab; Hs. — d) So wohl statt non Hs.
Der Sinn scheint zu sein: Wenn Jhr an einen Menschen herantretet, so seht Ihr
das, tvas von einem Menschen üher den andern herichtet icird, doch als Mensch
nur von außen, his Ihr göttliche Erleuchtung erhaltet. — e) So wohl statt cum
Hs. — f) curam 11s. — g) impetraret Hs. — h) me Hs. — i) So oder transmitti
statt transmittitur Hs. — k) perniciam Hs. — 1) tig(ri)dls Hs. — m) internlln-
ciorum Hs.
68) Vgl. Rainalds Brief an seinen Vater, den Grafen Peter von Celano, vom
Sept. 1202, Mitt. d. Inst. f. öst. Gesch. XXII, 595; ebenso unten Nr. 2.
K. Hampe:
continuata sedulitate celestibus thalamis interesse potestis, quin pro
debito pastoralis officii ad a sollicitudines teatri secularis interdum
vos oporteat reconverti, non potest esse, ut inter tot susurronum
instantias, quibus tota die invidus me sugillat, tunc ad vos b aliqua
mei detractio non perveniat, cum presencia vestra scrutatoris cordium
penetralibus c non assistat. Quo fit, ut quantumcumque virtutibus
hominem transcendatis, hominem sic agrecli non possitis, ut que d
de homine per hominem referuntur, tamquam horno non videatis
in facie, donec ad consueta vobis Dei sacraria revertentes, eadem
cum ipso iudicetis in rnente.
Licet autem eorum, que de portitore litterarum vestrarum in-
honeste a me tractato 68) maligna fuere vobis falsitate suggesta, si
forte postea super hiis solita familiaritate, verane fuissent an non,
cum Domino contulistis, conscienciam plenam, quod videlicet penitus
falsa fuerint, habeatis, quo rninus michi est necessarium in hac
parte me vobis innocentiam mearn scientibus excusare, ne tarnen
taciturnitate silencii suspicionem tribuam perpetrati delicti, testor
Deum et vos, in quorum conspectu ambulo, consciencia bona et
rnente non ficta, quod illius criminis arguor, cuius e consciencia
non astringor vel convellor.
Iam vero non invenio modum dolori meo neque possum evellen-
tibus iecur meum gemitibus metam ponere, quod ita licuit detractori
meo coram f vobis in accusacionem mei linguam scalpere prurientem,
ut absenciam meara, que saltim presencia Dei repleri debuit, sic
detereret, quatinus impetraret circa me, quicquid cuperet impetrare g.
Quid enim in suggillacionem mei h potuisset vobis deterius unquam
suggeri, quam erga vos de reatu inobediencie me teneri, aut quid
posset durius contra me inpetrari, quam litteras vestras michi tan-
quam hosti transmittatis'P Quippe vero aper sum non ferus singu-
lari in silva degens, non exalo basilisci perniciem k neque tigridis 1
induo feritatem, ut per internunciorum m superhabundantem cautelam
litteras vestras reciperem, ac si de more ipsarum baiulos absorberem.
a) et Hs. — b) uo Hs. — c) penetrab; Hs. — d) So wohl statt non Hs.
Der Sinn scheint zu sein: Wenn Jhr an einen Menschen herantretet, so seht Ihr
das, tvas von einem Menschen üher den andern herichtet icird, doch als Mensch
nur von außen, his Ihr göttliche Erleuchtung erhaltet. — e) So wohl statt cum
Hs. — f) curam 11s. — g) impetraret Hs. — h) me Hs. — i) So oder transmitti
statt transmittitur Hs. — k) perniciam Hs. — 1) tig(ri)dls Hs. — m) internlln-
ciorum Hs.
68) Vgl. Rainalds Brief an seinen Vater, den Grafen Peter von Celano, vom
Sept. 1202, Mitt. d. Inst. f. öst. Gesch. XXII, 595; ebenso unten Nr. 2.