DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.39954#0061
Studien zur Kirchen- und Reichsreform des 15. Jahrhunderts.
53
terminabunt et consulte, que in illo generali concilio fuerint termi-
nanda. Set si dissenserint, res imperfecta et iterum conveniendi
insimul difficultas non modica remanebit.
Spectat eciam secundum aliquos scribentes notabiles in hac
materia ad Romanum principem, in concilio generali investigare
tamquam Dei ministrum de summi pontificis et suorum fratrum
cardinalium institucione, si de hoc dubitetur, et si excesserint, ut
ad formam debitam reducantur, ad fidei unitatem et veritatem
servandam atque docendam iuxta determinacionem concilii supra-
dicti, et si quis eorum inventus fuerit criminosus et scandalosus,
removeatur, sicut dictum est de predicto Jo. papa XII., de quo
sic scribitur: Jo. XII. per Ottonem primum Romanum imperatorem suis
exigentibus demeritis consenciente omni populo, tam clero quam laicis, a
papatu depositus est* 1, qui tamen fuit unicus et indubitatus papa et
per plures annos cathedram Petri possedit, ymmo verius defedavit.
Ille autem, qui generali concilio presiclebit, qualiscumque sit,
eciam si fuerit per communitatem insimul congregatam, aucto-
ritate Romani principis electus vel alias deputatus, debet esse
integre fame, vite laudabilis et magne litterature, presertim in s.
pagina, ita quod sciat obscura dilucidare argumenta et quesita
solvere necnon dubia circa fidem et alia occurreneia determinare
seu declarare necnon eciam sermones publicos quoad reforma-
cionem morum prelatorum et aliorum iuxta subiectam materiam
in huiusmodi congregacione facere, prout eius requirit officium,
atque in eodem concilio inter episcopos et clericos omnes primam sedem
seu primum locum tenere, deliberanda proponere et deliberata in presencia to-
cius concilii recolligere in scriptis sub sigillis autenticis et tabellionum signaculis
redigi facere cunctis requirentibus ecclesiasticis et aliis autenticis personis
talia communicare atque insinuare eaque scire, docere ac de talibus respon-
dere, deliberatorum quoque tam circa fidem quam ritum ecclesiasticum
sive cultum divinum et reliquorum ordinatorum ad pacem fidelium trans-
gressores per ecclesiasticam arcere censuram, sc. excommunicacionis, suspen-
sionis et interdicti aut alterius pene consimilis secundum eiusdem concilii
determinacionem et per ipsius auctoritatem2, eciam cum potestate aliqua
hier D. als Bedingung für das Gelingen des schon versammelten Konzils,
sondern als Fall der Konzilsberufung durch alle Priester, wenn der Legis-
lator humanus ungläubig und noch nicht von einem Konzil ein Einberufer
bestimmt ist. Auf die hier übernommenen Worte folgen dann bei M. die oben
S. 32 übernommenen Sätze.
1 Hier aus Marsilius II 25, Goldast 276. Ein Konzil ist bei M. nicht
gefordert.
2 Worte des Marsilius II 22, Goldast 264.
53
terminabunt et consulte, que in illo generali concilio fuerint termi-
nanda. Set si dissenserint, res imperfecta et iterum conveniendi
insimul difficultas non modica remanebit.
Spectat eciam secundum aliquos scribentes notabiles in hac
materia ad Romanum principem, in concilio generali investigare
tamquam Dei ministrum de summi pontificis et suorum fratrum
cardinalium institucione, si de hoc dubitetur, et si excesserint, ut
ad formam debitam reducantur, ad fidei unitatem et veritatem
servandam atque docendam iuxta determinacionem concilii supra-
dicti, et si quis eorum inventus fuerit criminosus et scandalosus,
removeatur, sicut dictum est de predicto Jo. papa XII., de quo
sic scribitur: Jo. XII. per Ottonem primum Romanum imperatorem suis
exigentibus demeritis consenciente omni populo, tam clero quam laicis, a
papatu depositus est* 1, qui tamen fuit unicus et indubitatus papa et
per plures annos cathedram Petri possedit, ymmo verius defedavit.
Ille autem, qui generali concilio presiclebit, qualiscumque sit,
eciam si fuerit per communitatem insimul congregatam, aucto-
ritate Romani principis electus vel alias deputatus, debet esse
integre fame, vite laudabilis et magne litterature, presertim in s.
pagina, ita quod sciat obscura dilucidare argumenta et quesita
solvere necnon dubia circa fidem et alia occurreneia determinare
seu declarare necnon eciam sermones publicos quoad reforma-
cionem morum prelatorum et aliorum iuxta subiectam materiam
in huiusmodi congregacione facere, prout eius requirit officium,
atque in eodem concilio inter episcopos et clericos omnes primam sedem
seu primum locum tenere, deliberanda proponere et deliberata in presencia to-
cius concilii recolligere in scriptis sub sigillis autenticis et tabellionum signaculis
redigi facere cunctis requirentibus ecclesiasticis et aliis autenticis personis
talia communicare atque insinuare eaque scire, docere ac de talibus respon-
dere, deliberatorum quoque tam circa fidem quam ritum ecclesiasticum
sive cultum divinum et reliquorum ordinatorum ad pacem fidelium trans-
gressores per ecclesiasticam arcere censuram, sc. excommunicacionis, suspen-
sionis et interdicti aut alterius pene consimilis secundum eiusdem concilii
determinacionem et per ipsius auctoritatem2, eciam cum potestate aliqua
hier D. als Bedingung für das Gelingen des schon versammelten Konzils,
sondern als Fall der Konzilsberufung durch alle Priester, wenn der Legis-
lator humanus ungläubig und noch nicht von einem Konzil ein Einberufer
bestimmt ist. Auf die hier übernommenen Worte folgen dann bei M. die oben
S. 32 übernommenen Sätze.
1 Hier aus Marsilius II 25, Goldast 276. Ein Konzil ist bei M. nicht
gefordert.
2 Worte des Marsilius II 22, Goldast 264.