DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.42029#0030
30
Z.274—277: 34\ Z.282—288: 31; Z.289—291: 32 ; Z. 291—293 : 33; Z.293—297: 34;
Z. 303—304: 32; Z.304: Z. 306—324: 25,32.
c. Et illa linea tantum valet sicut linea de Im aut sicut linea de
no\ et per consequens valet quattuor partes quadranguli de p.
Unde sequitur, quod septimus circulus quadrangulatus sit in
suas quattuor partes aequales, quae valent lineam, quae valet sex
mensuras antedictas.
De octavo circulo
In octavo circulo est unus hexagonus per d significatus, qui
ita valet sex partes circuli, sicut a valet tres partes quinti circuli
et b quattuor sexti circuli et c quinque partes septimi circuli. Et
hoc ita esse oportet, ut divisio et multiplicatio numeri sit per unam
m, foi. 51 unitatem sicut | ] numerus ternarius, qui est maior quam numerus
binarius per unam unitatem, et quaternarius quam ternarius per
unam unitatem, et sic de aliis. Valet ergo d sex partes circuli.
Unde sequitur, quod sex lunulae valent septimam partem cir-
culi, et non plus neque minus, ut multiplicatio fiat de sexta ad
septimam per unam unitatem aequalem cuilibet sextae. Valet ergo
c, foi. 176r totus octavus circulus septem partes aequales, et septem partes
valent circulum. Et sex partes mensuro cum compassu, de quibus
facio unam lineam rectam et de una unitate, quae est de sex lunu-
lis; et illam lineam compositam mensuro cum linea de Im et de no,
et invenio, quod est cuilibet aequalis. Et per consequens est
aequalis quadrangulis de p, q, g.
Unde, cum hoc ita sit, significatum est, quod octavus circulus
est quadratus, et hoc probatum est.
De nono circulo
In nono circulo est unus heptagonus divisus in septem lineas;
et significatur per e, et terminatur cum septem lunulis, secundum
quod in ipso apparet. Et probare volumus, quod septem lunulae
valent octavam partem circuli, et quod e valet septem partes;
quam probationem facimus in hunc modum:
In circulo albo est significatum, quod omnes lineae, divisiones
m, foi. 51 ^ men||surae aliorum circulorum in ipso sunt in potentia, cum
aequale sit subiectum omnibus aliis circulis. Hoc esse non posset,
si successio et multiplicatio numeri non esset per unam unitatem
mediocrem inter d et e, ut numerus sit maior in e quam in d, et
283. a om. C. 290. ad M : aut C. 294. rec^tam C. 297. de
M : d C. 304. octavam M : octo C. 304. circuli M : circulari C.
280
285
290
295
300
305
310
Z.274—277: 34\ Z.282—288: 31; Z.289—291: 32 ; Z. 291—293 : 33; Z.293—297: 34;
Z. 303—304: 32; Z.304: Z. 306—324: 25,32.
c. Et illa linea tantum valet sicut linea de Im aut sicut linea de
no\ et per consequens valet quattuor partes quadranguli de p.
Unde sequitur, quod septimus circulus quadrangulatus sit in
suas quattuor partes aequales, quae valent lineam, quae valet sex
mensuras antedictas.
De octavo circulo
In octavo circulo est unus hexagonus per d significatus, qui
ita valet sex partes circuli, sicut a valet tres partes quinti circuli
et b quattuor sexti circuli et c quinque partes septimi circuli. Et
hoc ita esse oportet, ut divisio et multiplicatio numeri sit per unam
m, foi. 51 unitatem sicut | ] numerus ternarius, qui est maior quam numerus
binarius per unam unitatem, et quaternarius quam ternarius per
unam unitatem, et sic de aliis. Valet ergo d sex partes circuli.
Unde sequitur, quod sex lunulae valent septimam partem cir-
culi, et non plus neque minus, ut multiplicatio fiat de sexta ad
septimam per unam unitatem aequalem cuilibet sextae. Valet ergo
c, foi. 176r totus octavus circulus septem partes aequales, et septem partes
valent circulum. Et sex partes mensuro cum compassu, de quibus
facio unam lineam rectam et de una unitate, quae est de sex lunu-
lis; et illam lineam compositam mensuro cum linea de Im et de no,
et invenio, quod est cuilibet aequalis. Et per consequens est
aequalis quadrangulis de p, q, g.
Unde, cum hoc ita sit, significatum est, quod octavus circulus
est quadratus, et hoc probatum est.
De nono circulo
In nono circulo est unus heptagonus divisus in septem lineas;
et significatur per e, et terminatur cum septem lunulis, secundum
quod in ipso apparet. Et probare volumus, quod septem lunulae
valent octavam partem circuli, et quod e valet septem partes;
quam probationem facimus in hunc modum:
In circulo albo est significatum, quod omnes lineae, divisiones
m, foi. 51 ^ men||surae aliorum circulorum in ipso sunt in potentia, cum
aequale sit subiectum omnibus aliis circulis. Hoc esse non posset,
si successio et multiplicatio numeri non esset per unam unitatem
mediocrem inter d et e, ut numerus sit maior in e quam in d, et
283. a om. C. 290. ad M : aut C. 294. rec^tam C. 297. de
M : d C. 304. octavam M : octo C. 304. circuli M : circulari C.
280
285
290
295
300
305
310