Metadaten

Wolgast, Eike [Hrsg.]; Seebaß, Gottfried [Hrsg.]; Heidelberger Akademie der Wissenschaften [Hrsg.]; Kirchenrechtliches Institut der Evangelischen Kirche in Deutschland [Hrsg.]; Sehling, Emil [Begr.]; Dörner, Gerald [Bearb.]; Arend, Sabine [Bearb.]
Die evangelischen Kirchenordnungen des XVI. Jahrhunderts (23. Band = Schleswig-Holstein): Die Herzogtümer Schleswig und Holstein — Tübingen: Mohr Siebeck, 2017

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.41731#0367
Lizenz: Freier Zugang - alle Rechte vorbehalten
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Got 5. Katechismus 1571

Quare Filius Dei homo factus est? Et quare oportuit
Redemptorem nostrum esse Deum et hominem in
una persona?
Divinitas non potest pati aut mori. Ideo oportuit
Mediatorem et Redemtorem [sic] nostrum, Dei Fi-
lium, fieri hominem, ut Filius Dei in assumptaw car-
ne seu humana natura pro nobis pateretur et more-
retur. Suaque obedientia, passione et morte precium
redemptionis pro nobis persolveret. Sed ut hic
noster mediator et redemptor posset conterere caput
Serpentis28, vincere diabolum, destruere opera dia-
boli29, tollere peccatum cum maledictione et mor-
te30 et dare benedictionem, iusticiam et vitam aeter-
nam omnibus credentibus in ipsum, atque ut ipsius
obedientia, passio et mors esset aequivalens precium
redemptionis nostrae, placans iram infinitae mai-
estatis Dei et impetrans nobis superabundantem
gratiam et misericordiam Dei31 ad remissionem et
deletionem omnium peccatorum nostrorum, Ideo
oportuit hunc nostrum Mediatorem et Redempto-
rem non tantum esse |704r| hominem, sed verum
Deum et verum hominem in una persona.
Hebr. 2 [14-15]: Quia pueri communicarunt car-
ni et sanguini, et Ipse similiter participavit eisdem,
ut per mortem destrueret eum, qui habebat mortis
imperium, id est diabolum, et liberaret eos, qui ti-
more mortis per totam vitam obnoxii erant servi-
tuti.
Quomodo mysterium incarnationis describitur ab
Athanasio in Symbolo?
Necessarium est ad aeternam salutem, ut incarna-
tionem quoque Domini nostri Iesu Christi fideliter
credatx. Est ergo fides recta, ut credamus et confi-
teamur, quod Dominus noster Iesus Christus, Dei
Filius, Deus et homo est.
Deus ex substantia patris ante secula genitus et
homo ex substantia Matris in seculo natus. Perfec-
tus Deus, perfectus homo ex anima rationali et hu-
w A: assumpto; B, C: assumpta.
x C: credas.
28 Vgl. Gen 3,15.

mana carne subsistens. Aequalis Patri secundum di-
vinitatem, Minor Patre secundum humanitatem.
|704v|
Qui licet Deus sit et homo, non duo tarnen, sed
unus est Christus.
Unus autem non conversione divinitatis in car-
nem, sed assumptione humanitatis in Deum. Unus
omnino non confusione substantiae, sed unitate per-
sonae. Quia sicut anima rationalis et caro unus est
homo, Ita Deus et homo unus est Christus, Qui pas-
sus est pro salute nostra etc.32
Quae est applicatio fidei in singulis partibus et ar-
ticulis Symboli?
Applicationem fidei per omnes Symboli partes docet
Catechismus Lutheri.
Quae praeterea sunt in meditatione et applicatione
secundae partis notanda?
Notanda est concio Angeli ad pastores, Lucae 2
[9-10]: Ecce, Evangelizo vobis gaudium magnum,
quod erit omni populo, quia natus est vobis hodie
Salvator, qui |705r | est Christus Dominus, in civitate
David.
Et verba Esaiae Cap. 9 [6]: Puer natus est nobis,
et Filius datus est nobis.
Et Cap. 53 [4-5]: Vere languores nostros ipse tu-
lit et dolores nostros ipse portavit. Ipse vulneratus
est propter iniquitates nostras, attritus est propter
scelera nostra, disciplina pacis nostrae super Eum,
et livore Eius nos sanati sumus.
Et Pauli verba Rom. 4 [25]: Qui traditus est
propter peccata nostra et resurrexit propter Iustifi-
cationem nostri, Galat. 2 [20]: Qui dilexit me et tra-
didit semetipsum pro me.
De hac applicatione Fidei sic dicitur in Symbolo
Nicaeno: Qui propter nos homines et propter
Nostram salutem descendit de coelo et incarnatus
est de Spiritu sancto ex Maria virgine, et Homo fac-
29 Vgl. lJoh 3,8.
30 Vgl. lJoh 3,5.
31 Vgl. Rom 5,20; lTim 1,14.
32 BSELK, S. 59 f.

347
 
Annotationen
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften