286

Testimonianze

Test. 2a K.-A. (= test, iii Storey)
Anon. περί κωμ., Proleg. de com. Ili, p. 7, 9-13; 8, 20-25; 26 s.; 9, 33-35
[7, 9-13] ΟΙ μέν ούν τής αρχαίας κωμωδίας ποιηταί ούχ ύποθέσεως αλη-
θούς, άλλα παιδιάς ευτράπελου γενόμενοι ζηλωταί τούς αγώνας έποίουν. καί
φέρεται άυτών πάντα τά δράματα τξε' συν τοΐς ψευδεπιγράφοις. τούτων δέ
είσιν άξιολογώτατοι Επίχαρμος, Μάγνης, Κρατϊνος, Κράτης, Φερεκράτης,
Φρύνιχος, Εϋπολις, Αριστοφάνης.
[8, 20-25] Κρατϊνος Αθηναίος νικά μετά την πε' (440/39-437/6 a. C.; κατά
την πα' [456/5-453/2 a.C.] Meineke) Ολυμπιάδα, τελευτά δέ Λακεδαιμονίων
εις την Αττικήν είσβαλόντων τό πρώτον, ώς φησιν Αριστοφάνης (Pac. 702
s.)· ώρακιάσας· ‘ού γάρ έξηνέσχετο/ ίδών πίθον καταγνύμενον οίνου πλέων’.
γέγονε δέ ποιητικώτατος, κατασκευάζων είς τον Αισχύλου χαρακτήρα, φέ-
ρεται δέ δράματα αύτοΰ κα'.
[8, 26 s.] Κράτης Αθηναίος, τούτον υποκριτήν φασι γεγονέναι τό πρώτον,
δς έπιβέβληκε Κρατίνω.
[9, 33-35] Εΰπολις [...] δυνατός τή λέξει καί ζηλών Κρατϊνον.
[7, 9-13] I poeti della commedia antica, dunque, cercando non una trama
seria, ma una battuta arguta gareggiavano in agoni (teatrali). E si conservano
di loro in tutto 365 drammi, compresi quelli spuri. Tra di essi i più degni di con-
siderazione sono Epicarmo (test. 6a K.-A., PCGI, p. 9), Magnete (test. 3 K.-A.,
PCG V, p. 627), Gratino, Cratete (test. 2a K.-A., PCG IV, p. 83), Ferecrate
(test. 2aK.-A., PCG VII, p. 102), Frinico (test. 2 K.-A., PCG VII, p. 393), Eupoli
(test. 2a K.-A., PCG V, p. 294), Aristofane (test. 4 K.-A., PCG III.2, p. 6).
[8, 20-25] Gratino Ateniese vinse dopo l’85a Olimpiade (nell’8T Olimpiade:
Meineke), e mori quando i Lacedemoni invasero l’Attica la prima volta, come
dice Aristofane: ‘ha avuto un infarto: non riuscì a sopportare / di vedere un
orcio pieno di vino ridotto in cocci’. E fu il più poetico, componendo nello stile
di Eschilo. E si ne tramandano 21 drammi.
[8, 26 s.] Cratete di Atene. Dicono che questi sia stato dapprima attore, che
venne dopo™ Gratino.
[9, 33-35] Eupoli [...] vigoroso nello stile e emulo di Gratino.
Bibliografia Meineke 1827, p. 7, Meineke FCG I, p. 44 s. e p. 535 s., Koerte
1922, col. 1647 s., Norwood 1931, p. 154 e n. 1, Schmid 1946, p. 69, Edmonds
PACI (1957), p. 8 s., Kassel-Austin PCGIV (1983), p. 112, Kyriakidi 2007, p. 66

378

Il valore di έπιβέβληκε è incerto; per la resa italiana, cfr. infra ad loc.