Melanchthon-Briefwechsel

A N N Ο M. -D, XXVI*
.. ί'.
ί) E D D i D i τ mihi literas tuas adolemens ii-
ixleex equeAri ordine , cui per Arendas ad me
dederas , in quibus de conditione, quam tibi Se-
natus NoribergenAs detulit, reipondes. Porro
non modo mihi & amicis noAris , ied optimo cui-
nue ex principibus viris Noriberg^ acerbum fuit^
eam te conditionem recuiare. Nam quia erudi-
tionem tuam & alias ingenij dotes, non ab vno
praedicari audierant, in hanc ipem erant adduAi,
vt promitterent Abi, A AiicepiAes hanc prouinci-
am, magnum te momentum ad excitanda pubM-
ca Audia allaturum fuiAe. Neque tamen deipe-
rant te permoueri poAe, vt te Noribergam confe-
ras. Itaq^rursusadteeadem de reicribereiuAus
Ainu Qupd enim verecunde excusas in his literis^
quas ad me icripAAi, oneris magnitudinem,quod-
que&on habeas conAietudinem docendi ^ non ia- A
tis magna, meo indicio^ ratio eA^recuiahdi nego-
dj. Primum enim aequum eA te nobis, homini-
bus amicis de ingenio tuo indicantibus asientiry ,
qui propter multas grauiAimas cauAas sentimqs'
te pubheis Audijs magna vtilitatem ea in vrbe qf-
ferre poAe. Deinde candor eA liberaliter in pub-
licumlconferre quantum quiiip poteA, A noAram
operam Aagitet jKeiptrbAea. Vides autem te tan-
quam voce ^eipub. compellari ^rogari, vt litte-
ras in hoc tumultu oriris terrarum periclitantes
adiuues. Neque vero dubium eA, quin vice litte- ^ ^
rarum commoueare. Sed hae ita poiAmt reuiuisce-
re, A tua tui(p Amilium itiduAria innentur. Qua-
re te adhortor ad AaAipiendam hanc docedi pro-
uinciam. Nulla enim alia in re melius mereri po-
I) teris