Melanchthon-Briefwechsel

ΑΝ Ν Ο Μ. D. XHIII.
V A E admonitiones dmt mihi gratae. Etdin-
JL telligo meis interdum te rationibus adueria-
ri, & quaii 4^<poy ferre pro alijs. Non dubi-
taui vnquam, ne(p nunc habeo caudam,cur dubi-
tem de voluntate tua erga me & meos.Bt deri pos-
ieicio, quo propius me iitae res attingunt, vt mi-
nus ^Kec$-oydt indicium. Neicio tamen quo pa&o,
etiam repugnans animo meo , vincere ihum ne-
queo.Sed quicquid tibi viium fuerit,iHud
approbabo,quacuntp iane iequatur fortuna. Scis
mihipriuatas res iemper haud magnopere cura:
fuide, vel me certe illarum caius tulide patienter.
Et meos tamen ii non diligerem, ab te ipsb , icio
reprehenderer, quem cognoui non in podremis
^)/λό$*ο^0Μ.
Sed, vt antea oden di abdradrio iHa longinquior
me non terret, Aliadmt, quibus afficior, ferenda
icilicet, quia mutari nequeunt. Neque de hi§
icribi plura debent. Vale.
Philips Melanch.
C L A R I S S I Μ O VIRO, R V- ^/^4^
DITIO N E ί V I R T V T E P R AE- '
dantiloachimb^CamcrarioPaber^
genii amico iuojcarisE ^
S. D.
1 VE v M or^tnodros labores regat & adiu-
JL^uet in adoleicentia erudienda. Suarcebergiu
quidem indico hominiidoneo [commendatu ede/
Sebadiano Franco^ cuius tibi mitto Elegiam,non
vt indeingenium ^dimes, habet enim alias venu-
diores