Melanchthon-Briefwechsel

ANNO M. D. XXX.
non valde doieo meas adiones ab illis repte-
hendi. Ego nullius in hoc negotio gratiam aucu-
patus ium . pacis cupidum me & suiEe eEe non /,
obicure conEteor . Neque adhuc intelligo,
quid habeant coniilij iEi ^ qui malunt omnia fun-
ditus perire,quam in rebus non maximi momenti
alicubi aduersarijs morem gerere. Quem ego lo-
cum, quem articulum ncceharinm deserui ?
eifeci e^iam, vtfateri cogeretur Eccius, iuEiciam
contingere per Edem. Sed facio Enem huius
apologis. Breui coram hac de re copioEus con-
fabulabimur 7 modo ChriEus fortunet exitum
negocij. Ndncenim deliberat Cadar , quid de
nobis Eatuere velit, poEquam non omnia conue-
nerunt. Pridie CahwEcptcmb.

10 A CHI MO/l CAMERARIO II
N O R I B E R G AE ^ ^
s. D,




/

^'1-

T A M obEgnaueram priores litteras, cum inter
JLcolloquendum cum noEris amicis , venit in
mentem Ecciani^ci, quem putaui dignum eEe,
qui ad te perscriberetur. Heri inquit, Ca^sarem
imprudenterfeciEe, quod nonEatim ingrediens
in Germaniam , in En gulis vrbibus inquiEuerit
^injLutheranos. IdEseciEet , audiEet serociisime
reipondentes, pt^terca multa monEra harreE- ^
um. Hasc inEammaEent imperatorem ad totam
hanc fadionem delendam. Nunc fadum eEe mi-
K g ^^tiorem^