DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.37694#0003
I.
In dem neuen, XIII. Bande der Ox. Pap. S. 127ff. ist unter
Nr. 1611 ein Stück aus dem Anfang des 3. Jhd.s n. Chr. veröffent-
licht, das sich als Auszug1 aus einer Schrift zu erkennen gibt, in
der verschiedenartige philologische Einzelprobleme behandelt wur-
den. Z. 38ff. ist eine längere zusammenhängende Partie erhalten,
deren Hauptinteresse darin besteht, daß wir hier zum ersten Male
ein größeres Stück des Argivers2 Akusilaos im Originaltext vor
uns haben (Z. 56 —83)3. Ich schreibe die ganze Partie 38ff. in der
Grenfell sehen Lesung aus, ohne die selbstverständlichen Er-
gänzungen anzugeben:
[6]τι το παρά Θεοφράστω | λεγόμενον έν τω δευ||τέρω Περί βασι-
λείας | περί του Καινέως δό|ρατος τούτο· 'καί ούτός | έστιν ούς άληθώς
ο το, | σκήπτρω βασιλεύων || ο<ύ) τω δόρατι καθάπερ j ό Καινεύς’. άξι-
<ώ>ν γάρ j [κρα]τειν ο Καινεύς τω J [δόρ]ατι άλλ’ ούχί τω σκή|πτρω
καθάπ[ερ οί π]ο||[λλο]ί βασιλείς [έσφάλη· ?] ού| [γάρ] έδύνατο π[ρός?]
τής |[ύπ’ Ά]κουσιλάου [του] Άρ γείου καταλ[εγομένης]| ιστορίας άπο-
λύσα[ι]. |! λέγει γάρ περί Καινέα j ούτους· 'Καινήϊ δέ τή [ Ελάτου
μίσγεται Ποσει|δ<έ)ο:>ν. έπειτα — ού γάρ ήν | αύτοΐς ιερόν παιδας τεκέν
ούτ’ έξ έ|[κείνου οΰτ’ έξ άλλου ούjδενός — ποιεί αύτήή>ν Πο(σειδέων
άνδρα άτροήτον ίσχύν έχοντα μεγί|στην των άνθρώπων j| των τότε καί
ότε τις αύ|τον κεντοίη σιδήρω j ή χαλκω ήλίσκετο μά|λιστα χρημάτων,
καί | γίγνεται βασιλεύς ού||τος Ααπιθέων καί τοος | Κενταύροις πολε-
μέε|σκε, έπειτα στήσας άκόν|[τιον έν άγορα τούτω | κελεύει θύειν?
θεοί]||σι δ’ ούκ ήε. [., καί?] | Ζεύς ίδών αύτον ταυτα | ποιοΰντα
απειλεί καί | έφορμα τούς Κενταύρους, | κάκεΐνοι αύτον κατα| [κόπτουσιν
0ρ<θ>ιον κατά | γης καί άνωθεν πέτρην | έπιτιθεΐσιν σήμα καί | άπο-
θνήσκει’. τούτ’ έστιν | γάρ ίσως τ<ο) τω δόρατι άρ||χειν τον Καινέα.
δύνα|ται δέ διά τούτου καί το | παρ’ Εύριπίδη έν Άλκμέ|ωνι τω διά
Κορίνθου | λεγόμενον ύπο Εεοΰ · ]|'κάγώ μεν άτεκνος έγε|νόμην κείνης
άπο, Άλ|κμέωνι δ’έτεκε δίδυ|μα τέκνα παρθένος’. | έάν τις ζητή πώς
ή|| τού θεού μείξις άγονός j έστιν, διά τού προκει|[μένου..
45 ο Pap. 46 αξιον Pap. 56 Καινήϊ] s. Maas, a. a. O., S. 192;
Kühner-Blass I 452f. 61 αυτόν Pap. 80 ορειον Pap. 84 τι Pap.
1 Vgl. Grenfell, a. a. O. S. 127.
2 Vgl. Ivordt, De Acusilao, Diss. Basel 1903, 64ff.
3 Vgl. dazu P. Maas, Sokrates VII, 1919, 191 ff.
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
In dem neuen, XIII. Bande der Ox. Pap. S. 127ff. ist unter
Nr. 1611 ein Stück aus dem Anfang des 3. Jhd.s n. Chr. veröffent-
licht, das sich als Auszug1 aus einer Schrift zu erkennen gibt, in
der verschiedenartige philologische Einzelprobleme behandelt wur-
den. Z. 38ff. ist eine längere zusammenhängende Partie erhalten,
deren Hauptinteresse darin besteht, daß wir hier zum ersten Male
ein größeres Stück des Argivers2 Akusilaos im Originaltext vor
uns haben (Z. 56 —83)3. Ich schreibe die ganze Partie 38ff. in der
Grenfell sehen Lesung aus, ohne die selbstverständlichen Er-
gänzungen anzugeben:
[6]τι το παρά Θεοφράστω | λεγόμενον έν τω δευ||τέρω Περί βασι-
λείας | περί του Καινέως δό|ρατος τούτο· 'καί ούτός | έστιν ούς άληθώς
ο το, | σκήπτρω βασιλεύων || ο<ύ) τω δόρατι καθάπερ j ό Καινεύς’. άξι-
<ώ>ν γάρ j [κρα]τειν ο Καινεύς τω J [δόρ]ατι άλλ’ ούχί τω σκή|πτρω
καθάπ[ερ οί π]ο||[λλο]ί βασιλείς [έσφάλη· ?] ού| [γάρ] έδύνατο π[ρός?]
τής |[ύπ’ Ά]κουσιλάου [του] Άρ γείου καταλ[εγομένης]| ιστορίας άπο-
λύσα[ι]. |! λέγει γάρ περί Καινέα j ούτους· 'Καινήϊ δέ τή [ Ελάτου
μίσγεται Ποσει|δ<έ)ο:>ν. έπειτα — ού γάρ ήν | αύτοΐς ιερόν παιδας τεκέν
ούτ’ έξ έ|[κείνου οΰτ’ έξ άλλου ούjδενός — ποιεί αύτήή>ν Πο(σειδέων
άνδρα άτροήτον ίσχύν έχοντα μεγί|στην των άνθρώπων j| των τότε καί
ότε τις αύ|τον κεντοίη σιδήρω j ή χαλκω ήλίσκετο μά|λιστα χρημάτων,
καί | γίγνεται βασιλεύς ού||τος Ααπιθέων καί τοος | Κενταύροις πολε-
μέε|σκε, έπειτα στήσας άκόν|[τιον έν άγορα τούτω | κελεύει θύειν?
θεοί]||σι δ’ ούκ ήε. [., καί?] | Ζεύς ίδών αύτον ταυτα | ποιοΰντα
απειλεί καί | έφορμα τούς Κενταύρους, | κάκεΐνοι αύτον κατα| [κόπτουσιν
0ρ<θ>ιον κατά | γης καί άνωθεν πέτρην | έπιτιθεΐσιν σήμα καί | άπο-
θνήσκει’. τούτ’ έστιν | γάρ ίσως τ<ο) τω δόρατι άρ||χειν τον Καινέα.
δύνα|ται δέ διά τούτου καί το | παρ’ Εύριπίδη έν Άλκμέ|ωνι τω διά
Κορίνθου | λεγόμενον ύπο Εεοΰ · ]|'κάγώ μεν άτεκνος έγε|νόμην κείνης
άπο, Άλ|κμέωνι δ’έτεκε δίδυ|μα τέκνα παρθένος’. | έάν τις ζητή πώς
ή|| τού θεού μείξις άγονός j έστιν, διά τού προκει|[μένου..
45 ο Pap. 46 αξιον Pap. 56 Καινήϊ] s. Maas, a. a. O., S. 192;
Kühner-Blass I 452f. 61 αυτόν Pap. 80 ορειον Pap. 84 τι Pap.
1 Vgl. Grenfell, a. a. O. S. 127.
2 Vgl. Ivordt, De Acusilao, Diss. Basel 1903, 64ff.
3 Vgl. dazu P. Maas, Sokrates VII, 1919, 191 ff.
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95