DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.37680#0010
JO
Julius Ruska:
Der Buchstabe Γ schließt mit §13 bei de Mely folgendermaßen:
„Si on grave sur la pierre gnathos une chouette et sous ses pattes
le glauque, et qu’on la porte apres avoir enferme dessous les yeux
de celui-ci, en s’abstenant de chair de porc et de toute impurete,
l’obscurite venue, on paraitra comme un homme de noble race,
inspire des dieux: pendant le jour, tout ce qu’on dira sera cru, et
si on la porte au lit, on verra en songe la realite. “
Bei Pitra (a. a. 0. p. 294) lautet die Stelle über den Gnatios
wie folgt: Έάν δέ τις εις γνάτιον (so) λίθον γλύψη γλαυκόν τό ορ-
νεον, και υπό τούς πόδας τού όρνεου γλαυκόν τον ίχθύν, τούτου δέ
τούς οφθαλμούς ύποκατακλείετας φορή, άπεχόμενος χοιρείου κρέατος και
πόσης ρυπαρίας σκοτείας λεγομένης, φανήσεται γενναίος και ένθεος *
έν ήμερα, οις αν λέγη, πιστευθήσεται. Έν δε τη κοίτη φορουμένη,
αληθώς έπάγει ενύπνια.
Über die Zaubermittel, die mit dem Stein Euanthios zu ver-
binden sind, wird bei Pitra gesagt: Εις δε τον εύάνθιον λίθον, ον
έφημεν πάγχρυσον, γλύφεται ή 'Αφροδίτη, τάς τρίχας και τούς
πλοκάμους τής κεφαλής άναδεδημένους έχουσα, και υποβάλλεται ή ρί£α
τής βοτάνης (sc. εύΗώμου) και άηδόνος γλώσσα1), και κατακλεΐται *
τούτο ό φορών πάσιν άνθρώποις φίλος έσται και γλωστός και ήδύλαλος,
και ού μόνον άνθρώποις αίδέσιμος, αλλά θηρίοις φοβερός και δαίμοσι.
ΤΤάν γάρ θηρίον φεύΗεται άπ’ αυτού.
Über den Nemesites wird gesagt: Ό δέ νεμεσίτης λίθος
ήν κατεσκευασμένος παρ’ 'Ελλήνων έν τώ ναώ Νεμέσεως. Γλύφεται
ούν επί τούτου τού λίθου ή Νέμεσις, έχουσα τον πόδα έπι τροχού
έστώτα ‘ τό δέ εΐδος αυτής, ώσε'ι παρθένου, τή μέν εύωνύμω χειρ!
κρατούσα πηγήν, τή δέ δεξιά ράβδον * και κατακλείεται ύπό τον λίθον
άκρον πτηνού νήσσης, και βραχύ τής βοτάνης. Έάν ουν την σφραγίδα
ταύτην προσαγάγης δαιμονώομένψ, παραυτίκα ό δαίμων φεύΗεται2).
Vom Stein Phrynos oder Batrachites, vom Hierakites
und Magnites wird angegeben: Εις δέ τον βατραχίτην γλύψον
ίέρακα, και παρά τούς πόδας αυτού βάτραχον, και κατάκλεισον γλώσσαν
βατράχου και ρώίον τής βοτάνης (sc. φράτης sive βατράχοντος) και
άκρον γλώσσης τού πτηνού, και κατακλείσας δός φορεΐν * στήσει3) ούν
πάσαν αιμορραγίαν. — Και ύπό τον λίθον γράψον ταΰτα * μαλλενεκαά *
έν άλλω μαλλαλά. — Εις τον ίερακίτην λίθον γλύψον ίέρακα, και ύπό
η Ια der Überschrift: εύβοή πτηνόν δ καί άηδών λεγόμενον.
2) Vgl. Lapidaires Grecs III1, S. 54. 55. Was κρατούσα πηγήν heißen soll,
ist unklar; statt έστώτα hat Pitra έστώτος,
3) Bei Pitra έστησεν.
Julius Ruska:
Der Buchstabe Γ schließt mit §13 bei de Mely folgendermaßen:
„Si on grave sur la pierre gnathos une chouette et sous ses pattes
le glauque, et qu’on la porte apres avoir enferme dessous les yeux
de celui-ci, en s’abstenant de chair de porc et de toute impurete,
l’obscurite venue, on paraitra comme un homme de noble race,
inspire des dieux: pendant le jour, tout ce qu’on dira sera cru, et
si on la porte au lit, on verra en songe la realite. “
Bei Pitra (a. a. 0. p. 294) lautet die Stelle über den Gnatios
wie folgt: Έάν δέ τις εις γνάτιον (so) λίθον γλύψη γλαυκόν τό ορ-
νεον, και υπό τούς πόδας τού όρνεου γλαυκόν τον ίχθύν, τούτου δέ
τούς οφθαλμούς ύποκατακλείετας φορή, άπεχόμενος χοιρείου κρέατος και
πόσης ρυπαρίας σκοτείας λεγομένης, φανήσεται γενναίος και ένθεος *
έν ήμερα, οις αν λέγη, πιστευθήσεται. Έν δε τη κοίτη φορουμένη,
αληθώς έπάγει ενύπνια.
Über die Zaubermittel, die mit dem Stein Euanthios zu ver-
binden sind, wird bei Pitra gesagt: Εις δε τον εύάνθιον λίθον, ον
έφημεν πάγχρυσον, γλύφεται ή 'Αφροδίτη, τάς τρίχας και τούς
πλοκάμους τής κεφαλής άναδεδημένους έχουσα, και υποβάλλεται ή ρί£α
τής βοτάνης (sc. εύΗώμου) και άηδόνος γλώσσα1), και κατακλεΐται *
τούτο ό φορών πάσιν άνθρώποις φίλος έσται και γλωστός και ήδύλαλος,
και ού μόνον άνθρώποις αίδέσιμος, αλλά θηρίοις φοβερός και δαίμοσι.
ΤΤάν γάρ θηρίον φεύΗεται άπ’ αυτού.
Über den Nemesites wird gesagt: Ό δέ νεμεσίτης λίθος
ήν κατεσκευασμένος παρ’ 'Ελλήνων έν τώ ναώ Νεμέσεως. Γλύφεται
ούν επί τούτου τού λίθου ή Νέμεσις, έχουσα τον πόδα έπι τροχού
έστώτα ‘ τό δέ εΐδος αυτής, ώσε'ι παρθένου, τή μέν εύωνύμω χειρ!
κρατούσα πηγήν, τή δέ δεξιά ράβδον * και κατακλείεται ύπό τον λίθον
άκρον πτηνού νήσσης, και βραχύ τής βοτάνης. Έάν ουν την σφραγίδα
ταύτην προσαγάγης δαιμονώομένψ, παραυτίκα ό δαίμων φεύΗεται2).
Vom Stein Phrynos oder Batrachites, vom Hierakites
und Magnites wird angegeben: Εις δέ τον βατραχίτην γλύψον
ίέρακα, και παρά τούς πόδας αυτού βάτραχον, και κατάκλεισον γλώσσαν
βατράχου και ρώίον τής βοτάνης (sc. φράτης sive βατράχοντος) και
άκρον γλώσσης τού πτηνού, και κατακλείσας δός φορεΐν * στήσει3) ούν
πάσαν αιμορραγίαν. — Και ύπό τον λίθον γράψον ταΰτα * μαλλενεκαά *
έν άλλω μαλλαλά. — Εις τον ίερακίτην λίθον γλύψον ίέρακα, και ύπό
η Ια der Überschrift: εύβοή πτηνόν δ καί άηδών λεγόμενον.
2) Vgl. Lapidaires Grecs III1, S. 54. 55. Was κρατούσα πηγήν heißen soll,
ist unklar; statt έστώτα hat Pitra έστώτος,
3) Bei Pitra έστησεν.