Sitzungsberichte der
Heidelberger Akademie der Wissenschaften

Index nominum et rerum.

197

28,24; 40, 7; 146, 24—27; 150, 1 — 7.
2. mysticum Christi: unum est c.
Christi m. 146,'14. Vid. IesusChristus5.
creatio: mundum visibilem esse
per ipsum (scii. Deum) factum est se
ipsum invisibilem per se ipsum visi-
bilem factum 78, 23; locus et tempus
non sunt ante creationem 106, 5; dies
creationis 118, 11; de quaestionibus
quibusdam curiosis creationem mundi
respicientibus cf. 106, 1—112, 10.
creator: est aeternus 78, 17—19;
semper fuit in cr. mundus 78, 20—22;
aeternum non potest coaeternum cre-
are 80, 3; Deus creavit omnia propter
seipsum 30, 18; videtur . . in crea-
turis, qualis creator 28, 13; dicimus
hunc hominem Christum creasse mun-
dum 148, 8. Vid. formator, princi-
pium.
creatura: corporalis habet locum
114, 8; spiritalis non est in loco 10;
Deus dat efficaciam operandi in crea-
turis 116, 1; nulla cr. potest operari
sine Deo 114, 24; Christus est ut princi-
pium et caput omnis creaturae 32, 17.
crux: supermiranda crucis salva-
tio 36, 8.

Dator vitae: Deus 96, 17.
deificare: 38, 14.
deitas: 40, 2.
depressive: 86, 14 (oppositum:
interrogative vel quaesitive 98, 22).
descendere: ut (Christus) in nos
. . . descendat 10, 3—5; a mundo ra-
tionis absolutae descendit rationis il-
lius imago 76, 20.
Deus: I. D. unus. 1. An et quo-
modo D. cognoscatur: D. est abscon-
ditus 36, 27; incognitus 138, 8; in-
comprehensibilis 12, 3; invisibilis 72,
10; 138, 7; cf. 10, 24; 16, 5; fide
attingitur 12, 1; per mundum se ma-
nifestat 72, 5—11; 78, 23 — 80, 7; est
principium et finis (quies 32, 10; 90,
26; 92, 13. 16) universorum 102, 13;

cf. 12, 8; 14, 3; 20, 18; est veritas,
quae nequit intelligi non esse 12, 9.
2. Cuius naturae D. sit, et quae no-
mina ei conveniant: D. est esse omnis
esse 102, 9; ipsum esse 100, 12. 14;
102, 23. 27; essentia absoluta 102, 8;
essendi forma 14, 12; quasi forma for-
marum 100, 24—102, 5; virtus essen-
di omnium 104, 10. — D. est infinitus
114, 1; cf. 14, 4; infinitas illius om-
nem supergreditur oppositionem 12,
12—14, 6; 16, 4 — 14. 22 — 28; com-
plicat sua infinitate omnia 14, 4. —
Omnia nomina Deo attribuimus in
comparatione ad creaturas 18, 6; 16,
30; ergo ad investigationem quiddi-
tatis Dei nec nominibus nec rationi-
bus te iuvare potes 12, 15—18; no-
mina „veritas, iustitia, lux“ Deo (po-
sitive 12, 29) non conveniunt 12, 26,
sed magis quam ignis, aqua, aer 14,
21—23; Deo nulla convenit negatio
seu privatio 100, 17; Deo igitur . . .
convenit . . . unitas infinita . . . quae
est et bonitas 14, 13—15; laudatur
Exodi 3, 14: 14, 16; 100, 20; cf. 14, 7
u. ad 16, 9; 28, 19; 92, 6—10; ita est
iustitia, quod et veritas et pax, (quia)
est ipsa perfectio 14, 3—6; cf. 12, 9.
21—28; 92,12—14: spiritus et veri-
tas est 140, 4; cf. 14, 21; 134, 7;
138, 24.
3. An et quas relationes Deus ha-
beat ad locum et tempus: a) Quo sensu
D. sit omnium locus (quies) cf. 86, 16
u. ad 92, 19. b) D. est nec ubique nec
nullibi, sed supra 16, 10—14; in om-
nibus et in nullo 100, 22; 104, 11. 5;
cf. 16, 18; in omni loco illocaliter 104,
14; cf. 138, 3; propter quosdam ef-
fectus quos operatur ibi 114, 17 u. ad
116, 25; cf. 112, 14—21; in esse loci
104, 15; extra D. non est increatus
locus 108, 4; ubi Deus non sit cf. 100,
9—23; 102, 16—24; D. non est nisi
in esse 102, 16; cf. 27—28; solus D.
est quem nihil latet 142, 20. — D. est
sua aeternitas 90, 18; est ipsum aeter-