Incertarum fabularum fragmenta (fr. 56)

277

wisdom; somewhat similar is Amphis fr. 14, where the speaker is waiting for
the right audience before introducing a novel musical instrument. For praise
of novelty, cf. Ar. Nu. 547-8 with Starkie 1911 ad loc.
2 εύρη καινόν ένθύμημα For the sense of the noun, e.g.X. An. 3.5.12; HG
4.5.4; Men. Epitr. 512 (the only other occurrence in comedy; Gomme-Sandbach
1973 ad loc. compare the use of the verb at Th. 8.68.1); Schmidt 1876-1886
III.645. Cf. Amphis fr. 14.2 καινόν έξεύρημα; Pherecr. fr. 84; Headlam-Knox
1922 on Herod. 6.89; Naber 1880b. 264-5.
3 οί δ’ έαυτοΐσιν σοφοί Cf. Pl. Grg. 522d τής βοήθειας έαυτώ; Gilder-
sleeve 1900-1911 §489.
4 τής τέχνης κτιτήν Cf. Cratin. fr. 360.2 τής ήμετέρης σοφίας κριτής.
5 χρή γάρ εις όχλον φέρειν Cf. Amphis fr. 14.5-6 διά τί δ’ ούκ άγεις /
είς τον όχλον αύτό;
6 καινότητ(α) A prosaic word attested only here in poetry, it is most
often used of innovation in rhetoric or speech, e. g. Th. 3.38.5; Isoc. 2.41; 10.2
έπί τή καινότητι των εύρημένων (still referring to language); for a comparison
between cooking and rhetoric, cf. Pl. Grg. 464d-5d (esp. 465d ό μέν ούν εγώ
φημι τήν ρητορικήν είναι, άκήκοας· άντίστροφον όψοποιίας έν ψυχή, ώς
εκείνο έν σώματι). Cf. Lobl 1997-2008 1.119.

fr. 56 Κ.-Α. (55 Κ.)
όστις λόγους παρακαταθήκην γάρ λαβών
έξεϊπεν, άδικός έστιν ή άκρατής άγαν·
ό μέν διά κέρδος, άδικος· ό δέ τούτου δίχα,
άκρατής· ’ίσως δέ γ’ είσίν άμφότεροι κακόν
habent SMA, corp. Par.
1 παρακαταθήκην γάρ Porson: γάρ παρακαταθήκην SMA: γάρ om. corp. Par
2 έξεϊπεν om. S 4 ϊσως MA, corp. Par: ϊσου S: ϊσον Gesner κακόν Reisig
(ϊσον ... κακόν): κακού SMA: κακοί Gesner
For whoever takes words given in trust
and announces them is unjust or excessively lacking in self-control.
The one who does this for gain is unjust; the one not for this,
weak. And indeed they are both equally bad