278

Testimonianze

a una fonte comune* * * * * * * * * * * * * * * 359, generalmente identificata con una versione epitomata
(probabilmente di VIII/IX sec. d. C. ca., cfr. Schamp 1987, pp. 53-68) dell’ ’Ovo-
ματολόγος ή Πίναξ των έν παιδεία όνομαστών di Esichio di Mileto (prima
metà del VI sec. d. C., cfr. Kaldellis 2005, pp. 381-384 e Kaldellis ad FGrHist
39O360), sulla base della testimonianza di Sud. η 611 'Ησύχιος Μιλήσιος [...]
έγραψεν Όνοματολόγον ή Πίνακα τών έν παιδεία όνομαστών, ού επιτομή
έστι τούτο τό βιβλίον; per questa identificazione ν. Flach 1882 (la voce rela-
tiva a Gratino a p. 125) e 1883 (la voce relativa a Gratino a p. 75), Wentzel
1898, Leo 1901, p. 30 s., Wagner 1905, pp. 30-55, Schultz RE VIII.2 (1913) s.v.
Hesychios (nr. 10), coll. 1323,29-1327,46, Adler RE IVA.l (1931) s.v. Suidas
(nr. 1), col. 706,43-709,48, Blum 1977, pp. 284-302, Arnott 1991, pp. 327-330,
Konstantakos 2000, p. 173 n. 2, Ornaghi 2002, pp. 113-115, Kaldellis 2005, pp.
384-388, Costa 2010.
Le fonti utilizzate da Esichio di Mileto sono ignote (v. Schultz RE Vili.2
[1913] s.v. Hesychios [nr. 10], coll. 1326,35-1327,9), ma possono essere verisi-
milmente ricondotte all’antica filologia alessandrina (Blum 1977, p. 284 s.); per
quanto riguarda la struttura originaria dell’opera nella sua versione completa
sono possibili due ipotesi:
1. era già presente un ordinamento alfabetico (Blum 1977, pp. 295-302);
2. era adottata un’organizzazione per generi e autori (poeti, filosofi, storici,
oratori, sofisti, grammatici, medici, altri secondo la classificazione proposta

Μεταγένης; σ 1178 Στράττις; θ 171 Θεόπομπος; a 1274 Αλκαίος; αι 222 (II, ρ. 172)
Αϊνικος; κ 309 Κάνθαρος; δ 1155 Διοκλής; ν 407 Νικοχάρης; ν 406 Νικοφών; φ
457 Φιλύλλιος; π 1961 Πολύζηλος; σ 93 Σαννυρίων; α 3409 Άπολλοφάνης; κ 1565
Κηφισόδωρος; ε 2450 Έπίλυκος; ε 3507 Εϋθυκλής; α 4500 Άυτοκράτης.
Mese: α 2734 Αντιφάνης; φ 353 Φίλιππος; α 3737 Αραρώς; ν 405 Νικόστρατος;
φ 308 Φιλέταιρος; ε 3929 Έφιππος; ε 2262 Έπιγένης; ε 3386 Εϋβουλος; α 1982
Αναξανδρίδης; α 1138 Άλεξις; ε 2415 Επικρατής; ω 2727 Ώφελίων; α4410 Αυγέας;
δ 1152 Διόδωρος; ε 3012 Έριφος; η 392 Ηνίοχος; μ 1164 Μνησίμαχος; φ 357
Φιλίσκος; σ 881 Σώφιλος; σ 870 Σωτάδης; σ 1184 Στρατών; τ 619 Τιμόθεος; τ 623
Τιμοκλής; ξ 22 Ξέναρχος; θ 195 Θεόφιλος.
Nea: φ 327 Φιλήμων; φ 329 Φιλήμων ό νεώτερος; μ 589 Μένανδρος; 1519"Ιππαρχος;
α 4082 Αρχέδικος; α 3405 Απολλόδωρος Γελωος; α 3404 Απολλόδωρος; α 1991
Ανάξιππος; ε 3815 Εΰφρων; β 188 Βάτων; ε 2493’Επίνικος; φ 789Φοινικίδης; π 2111
Ποσίδιππος; δ 50 Δαμόξενος; δ 1246 Διώζιππος; θ 135 Θεόγνητος; δ 228 Δεξικράτης;
ε 3357 Ευάγγελος; μ 601 Μενεκράτης; μ 613 Μένιππος; ν 71 Ναυσικράτης.
359 “Ut eidem auctori adsignemus cum verborum suadet aequabilitas, tum rerum cohae-
rentia”, Volkmann 1861, p. 3.
360 Brill Online, The New Jacoby (BNJ), all’indirizzo: http://referenceworks.brillonline.
com/entries/die-fragmente-der-griechischen-historiker-i-iii/hesychios-illustris-von-
milet-390-a390.