Melanchthon-Briefwechsel

ΑΝ Ο Μ. D. XXIX. 12^
qui sidunt languinem innocentum. Et me conii-
derantem ea. quseiAi plane boAes Veritatis agere
non delinunt , potentes incitando contra repre^
beniores-eornm , qu^ ne ipH quidem polAint aut
audent iam deienderemonnunquam iliorum lubit
miierteordia ? magis quam metus propter nos, &
veniunt mihi in mentem Pindarica i!ia , quibus
maiorum $cinuidorum animos negatur dele&ari
prsecep tisd ocentib. non eile repugnandum Deo 3
inquity T/Mcr 6λ-
χοί* cj-ίί MM-riorT<x; .
noili locum in Pytbijs. EtitacAprolcdto, vtin-
grediantur Lubricum iAi iter impingendo Aimuiis
calces, vt ibidem dicitur. Nam etiam A ex no-
i^^iiqtd,..Dp}n:imantnr 3 non tamen ideo obti-
cescetvox Veritatis. Vtinam modo cauila op- .
tima reR^agatur. De quo reliquum eA, vt in-
uocemus Alium Dei,orantes,vt nobis largiter im-
pertiat ipiritu Inum lanRu 0^7^ dr
Cyciops iiie nunc ierocemie facit, quia a Regibus
auditur^ Qua occa Aone vtinam iAnd genus non
abuteretur ad publicam priuatamque multorum
perniciem. Sed in qux tempora inciderimus,
vides. Qu^od autem aliquos 3 quali nos com-^
poiuerimus labuiam, argumento ex iila dileeD ^
Aone conARo., de tota re loqui A^niAcas
durn AiiicereA, nam cogimur lerre ai ia grani o-
ta. Modo illejenale^ eA Dei
beneA^i^ , Loquatur quisque quod vakt. Nos
tamen quod verum eHe Icimus, & giorioium opus
Dei commemorare debemus ., ad laudem Hlius &
noltram conibiati.oneQi. Quod icribis qaeAu eile
amicum