DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.34085#0031
Die Gemeindeordonnanzen der Tafel von Heraclea.
31
21: Tulit .. ipsa denique Julia qua lege civitas est sociis et
Latinis data, qui fundi popuii facti non essent civitatem non haberent.
Postremo haec vis est istius et iuris et verbi nt fundi populi
beneficio nostro, non suo iure fiant.
22: Cum aliqmd populus Romanus iussit, id si est eius rnodi
ut quibusdam popuiis, sive foederatis sive bberis, permittendum
esse videatur ut statuant ipsi non de nostris sed de suis rebus,
quo iure uti velint, tum utrum fundi facti sint an non quaerendum
esse videatur; de nostra vero re publica, de nostro imperio, de
nostris bellis, de victoria, de salute fundos popuios fieri noluerunt.
11, 27: Sed cum est illud imperitissime dictum de populis
fundis quod commune iiberorum est popuiorum, non proprium
foederatorum, . . .
18, 42: potuit magis fundus populns Gaditanus fieri, quoniam
hoc magno opere deiectare verbo, si tum fit fundus, cum scitaac
iussa nostra sua sententia comprobat quam cmn hospitium fecif. . .
21, 48: Quem cum . . accusaret, non dixit fundum Spole-
tinum populum non esse factum — videbat enim popuios de suo
iure, non de nostro fundos fieri solere.
23, 52: Multi in civitatem recepti ex liberis foederatisque
popuiis liberati sunt: nemo unquam est de civitate accusatus quod
aut popuius fundus factus non esset aut quod foedere civitatis
mutandae ius impediretur.
24,54: Num fundos igitur factos populos Latinos arbitramur
aut Serviliae legi aut ceteris quibus Latinis hominibus erat pro-
positum aiiqua ex re praemium civitatis ?
55: Num igitur aut fundos factos Veiiensis, aut sacerdotem
iilam civem Romanam factam non esse, aut foedus et a senatu
et a populo Romano vioiatum arbitramur ?
Gell. 16, 13: Municipes sunt cives R. ex municipiis, iegibus
suis et suo iure utentes, muneris fantum cum populo Romano
honorari participes, a quo munere capessendo appeilati videntur,
nullis aliis necessitatibus neque ulla populi Romani lege adstricti
nisi in quam populus eorum fundus factus est.
Festus P. 89: Fundus dicitur popuius esse eius rei quam
alienat, boc est auctor.
Wenn es wirklich 'municipia fundana' gab, so ist es unerklär-
lich, daß sowohl der kundige Cicero, wie der unkrmdige Gellius
und der Grammatiker ausnahmslos an populus fundus festhalten,
und ebenso einträcbtig niemals fundanus bringen, im Gegenteil
31
21: Tulit .. ipsa denique Julia qua lege civitas est sociis et
Latinis data, qui fundi popuii facti non essent civitatem non haberent.
Postremo haec vis est istius et iuris et verbi nt fundi populi
beneficio nostro, non suo iure fiant.
22: Cum aliqmd populus Romanus iussit, id si est eius rnodi
ut quibusdam popuiis, sive foederatis sive bberis, permittendum
esse videatur ut statuant ipsi non de nostris sed de suis rebus,
quo iure uti velint, tum utrum fundi facti sint an non quaerendum
esse videatur; de nostra vero re publica, de nostro imperio, de
nostris bellis, de victoria, de salute fundos popuios fieri noluerunt.
11, 27: Sed cum est illud imperitissime dictum de populis
fundis quod commune iiberorum est popuiorum, non proprium
foederatorum, . . .
18, 42: potuit magis fundus populns Gaditanus fieri, quoniam
hoc magno opere deiectare verbo, si tum fit fundus, cum scitaac
iussa nostra sua sententia comprobat quam cmn hospitium fecif. . .
21, 48: Quem cum . . accusaret, non dixit fundum Spole-
tinum populum non esse factum — videbat enim popuios de suo
iure, non de nostro fundos fieri solere.
23, 52: Multi in civitatem recepti ex liberis foederatisque
popuiis liberati sunt: nemo unquam est de civitate accusatus quod
aut popuius fundus factus non esset aut quod foedere civitatis
mutandae ius impediretur.
24,54: Num fundos igitur factos populos Latinos arbitramur
aut Serviliae legi aut ceteris quibus Latinis hominibus erat pro-
positum aiiqua ex re praemium civitatis ?
55: Num igitur aut fundos factos Veiiensis, aut sacerdotem
iilam civem Romanam factam non esse, aut foedus et a senatu
et a populo Romano vioiatum arbitramur ?
Gell. 16, 13: Municipes sunt cives R. ex municipiis, iegibus
suis et suo iure utentes, muneris fantum cum populo Romano
honorari participes, a quo munere capessendo appeilati videntur,
nullis aliis necessitatibus neque ulla populi Romani lege adstricti
nisi in quam populus eorum fundus factus est.
Festus P. 89: Fundus dicitur popuius esse eius rei quam
alienat, boc est auctor.
Wenn es wirklich 'municipia fundana' gab, so ist es unerklär-
lich, daß sowohl der kundige Cicero, wie der unkrmdige Gellius
und der Grammatiker ausnahmslos an populus fundus festhalten,
und ebenso einträcbtig niemals fundanus bringen, im Gegenteil