Metadaten

Bagordo, Andreas; Leucon
Fragmenta comica (FrC) ; Kommentierung der Fragmente der griechischen Komödie (Band 1,2): Leukon - Xenophilos: Einleitung, Übersetzung, Kommentar — Heidelberg: Verl. Antike, 2014

DOI Page / Citation link: 
https://doi.org/10.11588/diglit.47762#0195
License: Free access  - all rights reserved
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
194

Susarion

test. 6 K.-A.
Gloss. Ansileubi, Gloss. Lat. I p. 128,353 (Proleg. de com. XXVII 3,8 p. 129
Koster)
sed prior ac vetus comoedia ridicularis extitit; postea civiles vel privatas ad-
gressa materias in dictis atque gestu universorum delicta corripiens in scaenam
proferebat, nec vetabaturpoetaepessimum quemque describere vel cui<us>libet
peccata moresque reprehendere. auctor eius Susarion traditur; sed in fabulas
primi eam contulerunt Magnes (magnes vel magnas codd.) * * * (lac. ind.
Lindsay-Mountford: <non> magnas Usener: <Magnes et Chionides non> magnas
Schmid: Magnes <et Mullus> Koster) ita, ut non excederent in singulis versus
trecenos (tricenos codd.: ex cod. Mon. corr. Usener)
aber die frühe und alte Komödie hatte einen lächerlichen Charakter; später
machte sie sich private bzw. öffentliche Themen zu eigen und, die Schwächen
aller Leute in Wort und Tat angreifend, brachte sie sie auf die Bühne, und es
war einem Dichter nicht verboten, jeweils den Schlechtesten (/ jeden auf übel-
ste Weise) darzustellen bzw. die Fehler und Sitten eines beliebigen Menschen
zu brandmarken. Als ihr Autor wird Susarion überliefert; aber Magnes (Magn.
test. 9) und * * * setzten sie als erste in eine dramatische Form, sodaß sie nicht
dreihundert Verse in den einzelnen Stücken überschritten
Vgl. hier oben, zu Magn. test. 9. Der Name Susarion wurde von Usener 1873,
418-9 (Kl. Sehr. III 37-8) für die tradierten aorion bzw. adfion restituiert.
test. 7 K.-A.
loh. Diac. in Hermog. meth. 33 p. 450,2 Rabe (in Rabe 1908, 149,13-150,4 -
Proleg. de com. XIXa 1 p. 75 Koster)
έπεί περί τραγωδίας λόγος ένέπεσε, χρή και τώ περί ταύτης λόγω μικρόν τι
έμφιλοχωρήσαι [...] μετά γοΰν τον άνήμερον βίον μεταβολής έπι τό βέλτιον
γινομένης (γεν-? Rabe) άπαλλαγέντες οί άνθρωποι τής βαλανοφαγίας και
έπι γεωργίαν (-ας cod., corr. Rabe) τραπόμενοι άπαρχήν των γινομένων
καρπών τοϊς θεοϊς άνετίθεντο, ήμέρας αύτοϊς εις πανηγύρεις καί έορτάς
άπονείμαντες. και έν ταύταις άνδρες σοφοί τό τής άνέσεως άλογον έπικό-
πτοντες καί βουλόμενοι τάς πανηγύρεις λογικής παιδιάς μετέχειν τήν κωμω-
δίαν έφεΰρον, ής λόγος πρώτον κατάρξαι τον Σουσαρίωνα έμμετρον αυτήν
συστησάμενον. ένστήναι μέν γάρ κατά τό σύνηθες τά Διονύσια, έν τούτω δέ
τώ καιρώ (μικρώ cod., corr. Rabe) τήν γυναίκα τούτου μεταλλάξαι τον βίον,
καί τούς μέν θεατάς έπιζητεϊν αύτόν ώς προς τάς τοιαύτας έπιδείξεις εύφυά,
τον δέ παρελθόντα λέγειν τήν αιτίαν καί άπολογούμενον είπεϊν ταϋτα· (fr. 1)
[...] καί είπόντος (-τα? Rabe) τάδε εύδοκιμήσαι παρά τοϊς άκούουσι. τής ούν
κωμωδίας ούτως εύρεθείσης [...] τήν τραγωδίαν εύρήκασι [...] άμφω δέ παρ’
Άθηναίοις έφεύρηνται, καθάπερ Αριστοτέλης φησίν (?) [...]
 
Annotationen
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften