Incertarum fabularum fragmenta (fr. 41)
195
[...] haec est quam Aristophanes Euripidi poetae obicit ioculariter: matrem
ne olus quidem legitimum venditasse, sed scandicerri) eine Deutung der ko-
mischen Verspottung im Sinne einer vererbten betrügerischen Neigung des
Euripides erlaubt (wie sie etwa aus Telephos’ Täuschungsrede zu schließen
wäre), sei dahingestellt.150 Namentlich die Kombination der Ritter-Stelie mit
fr. 40 und fr. 41-42 (wo explizit Euripides im Fokus steht) spricht nicht nur
für die überlieferte Lesart διασκανδικίσαι, sondern legt zugleich nahe, daß
bei Telekleides wie bei Aristophanes das Kompositum als vermutlich gut er-
kennbare Verspottungsform des Tragikers fungierte.
fr. 41 K.-A. (39 K.)
Μνησίλοχός έστ’ εκείνος <δς> φρύγει τι δράμα καινόν
Ευριπίδη, καί Σωκράτης τα φρύγαν’ ύποτίθησιν
1 Μνησίλοχός έστ’ εκείνος, δς Dindorf: Μν. δέ εκείνος codd.: ό Μν. δ’ έκεινοσί vel Μν.
ούτός έστιν δς Meineke φρύγει τι Dindorf: φρύγειον τι Vit. Eur.: Φρύγες έστι Diog.
Laert. δράμα καινόν Vit. Eur.: καινόν δράμα τοΰτ’ Diog. Laert. 2 Εύριπίδη(ι)
Vit. Eur. Q, Diog. Laert. B, P ante corr.: -δου Vit. Eur., Diog. Laert. P post corr.: compend.
incert. Diog. Laert. F καί Vit. Eur.: ώ καί Diog. Laert.: χώ Hermann σωκράτου
Vit. Eur. V τά φρύγανα Vit. Eur. V, Diog. Laert.: om. Vit. Eur. Q 1-2 ό Μν. δ’
έκεινοσί φρύγοντι (sive -ουσι) δρ. κ. / Εύρ. καί Σωκράτει τ. φ. ύ. Fritzsche
Mnesilochos ist jener, der ein frisches Bühnenstück brät
für Euripides, und Sokrates legt das Reisig unter
Vit. Eur. 2 (Schol. Eur. I p. 1,10 Schw.; codd. VQUHW, in Teleclidis versibus soli VQ)
καί (om. V) Σωκράτης (-ους QUHW) δέ {έτερος} (έτερος δέ U, έταϊρος δέ Q, έταϊρος
HW; cf. schol. Ar. Ran. 1491) αύτω δοκεϊ (δ. αύ. QU, δ. δέ αύ. HW) {ό φιλόσοφος}
(om. HUW, cum έτερος secl. Wilamowitz, δ. δέ αύ. HW) καί Μνησίλοχός (-λογος Η,
μνησοχός U, καί Μν. secl. Elmsley) συμπεποιηκέναι (πεπ- V) τινά, ώς φησι Τηλεκλεί-
δης· Μνησίλοχός-ύποτίθησιν
und es scheint, daß sowohl Sokrates als auch Mnesilochos in einigem bei ihm mitge-
wirkt haben, wie Telekleides sagt:-
150 Vgl. Beta 2004, 229 mit A. 143: „un’allusione a queste ingannevoli trappole verbali e
contenuta amio parere nella menzione del cerfoglio selvatico [...] Ιο σκάνδιξ, l’erba
ehe il poeta aveva ricevuto in ereditä dalla madre [...], non sarebbe solo un palese
riferimento alla nota calunnia comica ehe voleva Euripide figlio di un’erbivendola,
ma anche un accenno alle «trappole» con le quali il poeta tragico catturava i suoi
avversari“ (vgl. auch Beta 1999, 230-1).
195
[...] haec est quam Aristophanes Euripidi poetae obicit ioculariter: matrem
ne olus quidem legitimum venditasse, sed scandicerri) eine Deutung der ko-
mischen Verspottung im Sinne einer vererbten betrügerischen Neigung des
Euripides erlaubt (wie sie etwa aus Telephos’ Täuschungsrede zu schließen
wäre), sei dahingestellt.150 Namentlich die Kombination der Ritter-Stelie mit
fr. 40 und fr. 41-42 (wo explizit Euripides im Fokus steht) spricht nicht nur
für die überlieferte Lesart διασκανδικίσαι, sondern legt zugleich nahe, daß
bei Telekleides wie bei Aristophanes das Kompositum als vermutlich gut er-
kennbare Verspottungsform des Tragikers fungierte.
fr. 41 K.-A. (39 K.)
Μνησίλοχός έστ’ εκείνος <δς> φρύγει τι δράμα καινόν
Ευριπίδη, καί Σωκράτης τα φρύγαν’ ύποτίθησιν
1 Μνησίλοχός έστ’ εκείνος, δς Dindorf: Μν. δέ εκείνος codd.: ό Μν. δ’ έκεινοσί vel Μν.
ούτός έστιν δς Meineke φρύγει τι Dindorf: φρύγειον τι Vit. Eur.: Φρύγες έστι Diog.
Laert. δράμα καινόν Vit. Eur.: καινόν δράμα τοΰτ’ Diog. Laert. 2 Εύριπίδη(ι)
Vit. Eur. Q, Diog. Laert. B, P ante corr.: -δου Vit. Eur., Diog. Laert. P post corr.: compend.
incert. Diog. Laert. F καί Vit. Eur.: ώ καί Diog. Laert.: χώ Hermann σωκράτου
Vit. Eur. V τά φρύγανα Vit. Eur. V, Diog. Laert.: om. Vit. Eur. Q 1-2 ό Μν. δ’
έκεινοσί φρύγοντι (sive -ουσι) δρ. κ. / Εύρ. καί Σωκράτει τ. φ. ύ. Fritzsche
Mnesilochos ist jener, der ein frisches Bühnenstück brät
für Euripides, und Sokrates legt das Reisig unter
Vit. Eur. 2 (Schol. Eur. I p. 1,10 Schw.; codd. VQUHW, in Teleclidis versibus soli VQ)
καί (om. V) Σωκράτης (-ους QUHW) δέ {έτερος} (έτερος δέ U, έταϊρος δέ Q, έταϊρος
HW; cf. schol. Ar. Ran. 1491) αύτω δοκεϊ (δ. αύ. QU, δ. δέ αύ. HW) {ό φιλόσοφος}
(om. HUW, cum έτερος secl. Wilamowitz, δ. δέ αύ. HW) καί Μνησίλοχός (-λογος Η,
μνησοχός U, καί Μν. secl. Elmsley) συμπεποιηκέναι (πεπ- V) τινά, ώς φησι Τηλεκλεί-
δης· Μνησίλοχός-ύποτίθησιν
und es scheint, daß sowohl Sokrates als auch Mnesilochos in einigem bei ihm mitge-
wirkt haben, wie Telekleides sagt:-
150 Vgl. Beta 2004, 229 mit A. 143: „un’allusione a queste ingannevoli trappole verbali e
contenuta amio parere nella menzione del cerfoglio selvatico [...] Ιο σκάνδιξ, l’erba
ehe il poeta aveva ricevuto in ereditä dalla madre [...], non sarebbe solo un palese
riferimento alla nota calunnia comica ehe voleva Euripide figlio di un’erbivendola,
ma anche un accenno alle «trappole» con le quali il poeta tragico catturava i suoi
avversari“ (vgl. auch Beta 1999, 230-1).